நல்ல காலம் பொறந்திருக்கு… – கதை மாந்தர்கள் – கொரோனா கதைகள்…

அன்பின் நண்பர்களுக்கு, இனிய காலை வணக்கம்.  இந்த நாளை நல்லதொரு வாசகத்துடன் துவங்கலாம் வாருங்கள்.

 

மனது என்பது கண்ணாடி போன்றது. நீ என்ன எண்ணுகிறாயோ அதையே அது செய்யும். எனவே என்றுமே நல்லதையே நினைப்போம்.

 

*****

“என்னப்பா சுக்வீந்தர்,  உன்னைப் பார்த்து பல நாட்களாகிவிட்டதே… கொரோனா காலம் எல்லோரையும் வீட்டில் உட்கார வைத்து விட்டது.  நீ எப்படி இருக்கிறாய்?  தொழில் எல்லாம் எப்படிப் போகிறது?” என்று எதிரே வந்து கொண்டிருந்தவனைப் பார்த்ததும் கேள்விக் கணைகளைத் தொடுத்தார் அமர்நாத்.   

“பாபுஜி…. நான் நன்றாகவே இருக்கிறேன்.  உண்மை தான் கொரோனா எல்லோரையும் பாடாய் படுத்திக் கொண்டு இருக்கிறது.  பலரும் வேலையில்லாமல் திண்டாடுகிறார்கள். அடுத்த வேளை உணவுக்கு என்ன வழி என்று தெரியாமல் பலரும் விழித்துக் கொண்டிருக்கிறார்கள்.  பசி, பட்டினி போன்றவையும் பல இடங்களில்! நடந்தே ஊர் திரும்பும் மனிதர்களைப் பற்றி தினமும் நாளிதழிலும், தொலைக்காட்சிகளிலும் பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறேன் பாபுஜி.  எனக்கும் சில நாட்கள் கடினமாகவே இருந்தது பாபுஜி.  ஆனால் இப்பொழுது எனக்கு நேரமே இல்லை.  ஓடி ஓடி உழைக்கிறேன். உழைப்பிற்கான ஊதியமும் வந்து கொண்டிருக்கிறது.  நான் மட்டுமல்ல என் மனைவி Gகுர்ப்ரீத்தும் உழைத்துக் கொண்டே இருக்கிறாள்…”

”ஆஹா…. கேட்கவே மகிழ்ச்சியாக இருக்கிறது சுக்வீந்தர், கொஞ்சம் விவரமாத் தான் சொல்லேன் கேட்கிறேன் – கொஞ்சம் அந்த பஸ் ஸ்டாண்ட்ல உட்கார்ந்து பேசலாமா? வயசாயிடுச்சே… நிறைய நேரம் நிக்க முடியல, அப்பப்ப உட்கார்ந்துக்க சொல்லுது உடம்பு” என்றபடியே நடந்தார் அமர்நாத். 

“ஓ பேசலாம் பாபுஜி… நான் இன்னிக்கு நல்லா இருக்கக் காரணம் நீங்க தானே பாபுஜி. உங்க கிட்ட சொல்லாம வேற யாருகிட்ட சொல்லப்போறேன். வாங்க உட்கார்ந்தே பேசலாம்.” என்றபடி கூடவே நடந்தான் சுக்வீந்தர். 

“சொல்லு சுக்வீந்தர், உன் சந்தோஷ வாழ்க்கையைச் சொல்லு, ஒரேயடியா எல்லோருடைய கஷ்டங்களைக் கேட்டுக் கேட்டு காதே கதறிக் கொண்டிருக்கிறது…  உன் சந்தோஷ கதையைக் கேட்டு என் காதும் கொஞ்சம் குளிரட்டும்.” என்றபடியே பேருந்து நிலையத்தில் அமர்ந்தார் அமர்நாத். 

“பாபுஜி, நீங்க வேலை பார்த்த பாங்ல இருந்து லோன் வாங்கிக் கொடுத்து எனக்கு ஒரு இரும்புப் பட்டறை வைத்துக் கொடுத்தீங்க இல்லையா, முன்னாடி பார்த்த வேலைகள் வரத்து குறைஞ்சுடுச்சு. என்னடா பண்ணறது, வேலையில்லாம கஷ்டமாக இருக்கேன்னு… வைகுரு (Wahe Guru) நம்மைச் சோதிக்கிறாரேன்னு மனது அடிச்சுக்கும். வைகுரு என்னைக் கைவிடல!  இந்த கொரோனா காலத்துல புதுசா சில வேலைகள் – காலத்துக்குத் தகுந்தமாதிரி கிடைச்சுது பாபுஜி.  எல்லா அலுவலகத்திலும் சானிடைசர் பயன்பாடு அதிகமாகிடுச்சு. வாசலிலேயே சானிடைசர் டிஸ்பென்ஸர் வைக்க ஆரம்பிச்சுட்டாங்க.  அதையும் கையால அழுத்திப் பயன்படுத்தினா எங்க கொரோனா வந்துடுமோன்னு காலில் அழுத்தி சானிடைசர் கையில் வரும்படி செய்ய, சின்னச் சின்ன டிஸ்பென்ஸருக்கான தேவை அதிகரிச்சு இருக்கு.  அந்த மாதிரி டிஸ்பென்ஸர் தயாரிக்க என்னோட பட்டறைக்குக் கொஞ்சம் ஆர்டர் வந்தது.  நம்ம தொழில் சுத்தம் பார்த்து அவங்களுக்குப் பிடிச்சுப் போக, அடுத்தவங்களுக்கும் சொல்ல ஆரம்பிச்சுட்டாங்க.   இப்ப கை நிறைய ஆர்டர் இருக்கு.  ஒவ்வொரு நாளும் பட்டறையில் வேலை தொடர்ந்து நடந்துக்கிட்டே இருக்கு.  நான் உழைக்கிறது மட்டுமில்லாம நாலு ஆட்களையும் போட்டு வேலை வாங்குறேன்.  அவர்களுக்கும் சம்பளம் கொடுத்து அவங்களையும் அவங்க குடும்பத்தையும் மகிழ்வா வைச்சுக்க முடியுது பாபுஜி”.

”கணிசமான லாபமும் கிடைக்குது.  வாங்குன கடனைக் கூட  இரண்டு மாசத்துல முழுசா கட்டிடுவேன் பாபுஜி.  அந்த அலுவலகங்களிலேயே மாஸ்க்-ம் கேட்டாங்க.  வீட்டுல  Gகுர்ப்ரீத் கிட்ட சொன்னேன். வீட்டில இருக்க தையல் மெஷின் வைச்சு மாஸ்க் தைக்க ஆரம்பிச்சுட்டாங்க.  ஒரு நாளைக்கு 100 மாஸ்க் தான் தைக்க முடியுது, அது பத்தாதுன்னு இன்னும் ஐந்து மெஷின் வாடகைக்கு எடுத்து, ஆள் போட்டு தைக்க ஆரம்பிச்சு இருக்காங்க – வீட்டில் இருந்தபடியே வேலை செய்து நிறைய மாஸ்க் தைச்சு அதையும் விக்கறோம். அதுலயும் நல்ல லாபம் வருது.  வேலைக்கு வச்ச பெண்களுக்கும் கூலி கொடுத்து அவங்களையும் சந்தோஷமா வச்சுக்க முடியுது.  ஆண்டவன் ஒரு கதவை மூடினா இன்னுமொரு கதவை திறந்து வைப்பான்னு சொல்வாங்க…. அது எனக்கும் இந்த சமயத்துல நல்லாவே புரிஞ்சுது பாபுஜி”.

”நீ சந்தோஷமா இருக்கணும் சுக்வீந்தர். எல்லா கஷ்ட காலத்துலயும் சில நல்ல விஷயங்களும் இருக்கும் சுக்வீந்தர்.  பிரச்சனைகள் யாருக்குத்தான் இல்லை.  இந்தப் பிரச்சனைகள் எல்லாம் நல்லபடியா முடியணும்கிறது தானே எல்லோருடைய ஆசையும்.  நல்லா இருப்பா.  மேலும் மேலும் உழைச்சு நீ வாழ்க்கையில நல்ல முன்னேறணும்.  சரிப்பா… நான் புறப்படறேன்.  நீயும் உன் வேலையைப் பார்க்கணுமே, புறப்படு” என்று சொல்லியபடி புறப்பட்டார் அமர்நாத்.

”ஒரு கதவு மூடினால் இன்னுமொரு கதவு திறக்கும்” எவ்வளவு அழகா சொல்லிட்டானே சுக்வீந்தர் என்று நினைத்தபடியே நடந்தார் அமர்நாத்.  ”எல்லாம் நல்லாவே முடியும்னு நம்பிக்கை வேணும். நம்பிக்கை தானே வாழ்க்கை….” என்று மனதுக்குள் சொல்லிக்கொண்டே நடந்தார்.

*****

நண்பர்களே, இன்றைய பதிவு பற்றிய உங்கள் கருத்துகளை பின்னூட்டம் வழி சொல்லுங்கள்.  நாளை வேறு ஒரு பதிவுடன் உங்களைச் சந்திக்கும் வரை….

நட்புடன்

வெங்கட் நாகராஜ்

புது தில்லி.

படங்கள்: இணையத்திலிருந்து....