அந்தமானின் அழகு – மறக்க முடியாத பயணத்தின் முடிவு

 

அந்தமானின் அழகு – பகுதி 43

முந்தைய பதிவுகள் – பகுதி 1 பகுதி 2 பகுதி 3 பகுதி 4 பகுதி 5 பகுதி 6  பகுதி 7 பகுதி 8 பகுதி 9  பகுதி 10 பகுதி 11 பகுதி 12 பகுதி 13 பகுதி 14 பகுதி 15 பகுதி 16 பகுதி 17 பகுதி 18 பகுதி 19 பகுதி 20 பகுதி 21 பகுதி 22 பகுதி 23 பகுதி 24 பகுதி 25 பகுதி 26 பகுதி 27 பகுதி 28 பகுதி 29 பகுதி 30  பகுதி 31 பகுதி 32  பகுதி 33 பகுதி 34 பகுதி 35 பகுதி 36 பகுதி 37 பகுதி 38 பகுதி 39 பகுதி 40 பகுதி 41 பகுதி 42

அனைத்து நண்பர்களுக்கும் இனிய காலை வணக்கம்.  இந்த நாளை, நல்லதொரு வாசகத்துடன் ஆரம்பிக்கலாம்.

At the end of the road, you’ll be able to see the entire path you have walked. Every step you have taken will be in front of your eyes. Even the potholes will be visible. As will the dust and the mud. But the funny thing is that you can’t go back that way ever again. So make sure you take the right path. And reach the correct destination – Poulami.

 

கடந்த பகுதியில் சொன்னது போல எங்கள் குழுவினருடன் அந்தமான் தீவுகளில் சிலவற்றைப் பார்த்து, ரசித்து, குதூகலமாக இருந்தோம்.  இதோ அந்தமான் தீவுகளின் தலைநகர் போர்ட் Bப்ளேயரில் எங்கள் கடைசி நாள்.  காலை எழுந்ததிலிருந்தே, “அய்யோடா… இன்னிக்கு தில்லி திரும்ப  வேண்டுமே, அடுத்த நாளிலிருந்து அலுவலகம் போக வேண்டுமே, இப்படியே இருந்து விட முடியாதா?” என்ற எண்ணம் மனதில் ஓடிக் கொண்டிருந்தது எனக்கு மட்டுமல்ல! குழுவில் இருந்த அனைவருக்குமே இந்த எண்ணம் இருந்திருக்கும்.  ஆனாலும் பயணங்கள் முடிந்து தானே ஆகவேண்டும் – எல்லா நல்ல விஷயங்களுக்கும் ஒரு முடிவு வந்தே தீரும் அல்லவா? அது போல எங்கள் அந்தமான் பயணமும் ஒரு வழியாக முடிவுக்கு வந்தது.  காலை உணவை தங்குமிடத்தில் இருந்த சிப்பந்தி சாஜன் தயார் செய்து எங்களை அழைத்தார். விமான நிலையத்தில் சென்று சாப்பிட வசதியாக ப்ரெட்-பட்டர்-ஜாம், பிஸ்கெட், ஜூஸ் என அனைவருக்கும் தயாராக இருந்தது.

அந்தமான் விமான நிலையம்

படம்: இணையத்திலிருந்து...

அதனை வாங்கிக் கொண்டு, அவருக்கு கொஞ்சம் அன்பளிப்பும் கொடுத்து, அறைகளைக் காலி செய்து கொண்டு மார்ஷலின் வாகனத்தில் நாங்களும், இன்னுமொரு வாகனத்தில் எங்கள் உடைமைகளும் விமான நிலையம் வந்து சேர்ந்தோம்.  விமான நிலையத்தின் வெளியே குழுவினர் அனைவருமாக சில நிழற்படங்களை எடுத்துக் கொண்டோம். எங்களை வழியனுப்ப வந்த சிப்பந்தி குழுவினரை மொத்தமாக படம் பிடித்துத் தந்தார்.  அவருக்கும் கொஞ்சம் அன்பளிப்பினைத் தந்து அனுப்பி வைத்தோம். பயணச் சீட்டுகளை பரிசோதித்து உள்ளே அனுப்பினார்கள்.  எல்லா உடைமைகளையும் Scan செய்து, சில பெட்டிகளைத் திறந்து பார்த்து, பொருட்களுக்கான Bill சரிபார்த்து தான், All Clear ஸ்டிக்கர் தந்து அனுப்பினார்கள்.

ஏற்கனவே உங்களுக்கு அந்தமானில் வாங்கும் அனைத்து பொருட்களுக்கும் Bill வாங்க வேண்டும் எனச் சொன்னது நினைவில் இருக்கலாம். அப்படி இல்லாமல் கடற்கரையிலிருந்து பொருட்களை எடுத்து வந்திருந்தாலோ, தகுந்த Bill இல்லாமல் வாங்கி இருந்தாலோ அனைத்தும் பறிமுதல் செய்து விடுவார்கள். நாங்கள் பரிசோதனை செய்து கொண்டிருந்த சமயத்தில் ஒரு குடும்பத்தினர் பெட்டிகள் அனைத்தும் தாறுமாறாக பிரிக்கப்பட்டு பல பொருட்களை எடுத்து விட்டார்கள் – இதில் இரண்டு விஷயம் – ஒன்று உங்கள் உடைமைகள் அனைத்தும் சோதனை செய்யும் நேரம் அதிகரிக்கும்! இரண்டாவது அங்கே இருக்கும் அதிகாரிகள்/சக பயணிகள் பார்க்கும் ஏளன பார்வை குறுகுறுக்க வைக்கும்! அந்தப் பயணி நிறையவே வெட்கப்பட்டார் – காசு கட்டிவிடுகிறேன் என்று சொன்னபோது கூட அதிகாரிகள் ஒப்புக் கொள்ளவில்லை!   எல்லோருக்கும் எதிரே அசிங்கப்பட வேண்டியிருக்கும்.

ஏர் இந்தியாவின் அலுவலகத்தில் சீட்டுகளைக் காண்பித்து Boarding Pass வாங்கிக் கொண்டு சில நிமிடங்களில் எங்கள் Hand Baggage எடுத்துக் கொண்டு பாதுகாப்பு சோதனைக்குச் சென்று Mobile, Charger, Power Bank போன்றவற்றை வைத்துக் கொண்டிருந்த போது தான் தெரிந்தது – எங்கள் குழுவில் வந்தவர் (அவரும் இதைப் பற்றி இங்கே எழுதியிருக்கிறார்) தங்குமிடத்திலேயே  வைத்துவிட்டு வந்தது! அவருக்கோ பதட்டமும் தவிப்பும்.  பரவாயில்லை, பழைய அலைபேசி தான் என்று சொன்னாலும், தவித்து விட்டார்.  உடனேயே திரு சுமந்த் அவர்களை அழைத்து விஷயத்தினைச் சொன்னோம்.  அவரும் தங்குமிடத்தினை தொடர்புகொண்டு அங்கே அவரது அறையிலேயே அலைபேசி இருந்த விஷயத்தினைத் தெரிவிக்க, உடனடியாக எங்களை வழியனுப்ப வந்தவரை திரு சுமந்த் தொடர்புகொண்டு தங்குமிடத்திற்கு அனுப்பி அலைபேசியை வாங்கிக் கொண்டு, விமான நிலையத்திற்கு வந்து கொடுக்க வைத்தார். 

நாங்கள் அனைவருமே உள்ளே சென்று விட்டதால், ஒருவருக்கு மட்டும் அனுமதி தர, வாயில் அருகே சென்று அலைபேசியை வாங்கி வர வேண்டியிருந்தது. நல்ல வேளை அந்த அலைபேசி கிடைத்தது.  அப்படி தொலைந்திருந்தால், அது இந்தப் பயணத்தின் இரண்டாவது இழப்பாக இருந்திருக்கும்.  அதன் பிறகு அலைபேசியை விட்டுவந்தவரை நிறையவே கிண்டல் செய்து கொண்டிருந்தோம்.  விமான நிலையத்திலேயே சில கடைகளும் உண்டு.  அந்தமான் அரசின்  கடையும் உண்டு – பயணத்தில் ஏதும் வாங்கவில்லை என்றால் அங்கே உள்ள கடைகளில் கூட வாங்கிக் கொள்ளலாம் – விலை கொஞ்சம் அதிகமாக இருந்தாலும், தரம் சரியானதாக இருக்கும் என்ற நம்பிக்கை – அரசு விற்பனை நிலையங்களில் உண்டு. சில நிமிடங்கள் காத்திருந்த பிறகு நாங்கள் பயணிக்க வேண்டிய விமானம் வந்து சேர்ந்தது.  வீர் சாவர்கர் விமான நிலையம் சிறியது தான்.  அனைவரும் எங்கள் உடைமைகளை எடுத்துக் கொண்டு அங்கே இருந்து புராதனமான பேருந்து மூலம் விமான தளத்திற்குச் சென்று சேர்ந்தோம்.

தில்லி விமான நிலையம்...

கிட்டத்தட்ட பதினைந்து நிமிட தாமதத்திற்குப் பிறகு அந்தமான் தீவுகளின் தலைநகர் போர்ட் Bப்ளேயரிலிருந்து புறப்பட்டு விசாகப்பட்டினம் வழி தலைநகர் தில்லி வந்து சேர்ந்தோம்.  இனிமையான அனுபவங்களுடனும், அந்த அனுபவங்கள் தந்த நினைவுகளோடும், உற்சாகத்துடனும் தலைநகர் வந்து சேர்ந்தோம். அவரவர் வீடுகளுக்கு வாடகைக் கார்கள்/ஏர்போர்ட் மெட்ரோ மூலம் வந்து சேர்ந்தோம்.  இந்தப் பயணத்தில் கிடைத்த அனுபவங்களும் மகிழ்ச்சியும் எவ்வளவு என்பதை இன்றளவிலும் பேசிக் கொண்டிருக்கிறோம்.  குழுவினருடன் மீண்டும் பயணிக்க வேண்டும் என்ற ஆசை அனைவருக்குமே இருக்கிறது.  அடுத்த பயணம், எங்கே, எப்போது என்பதை முடிவு செய்யும் சூழல் இப்போது இல்லை.  ஏப்ரல் மாதம் ஒரு பயணம் முடிவு செய்திருந்தாலும் கொரோனா சூழல் காரணமாக அனைத்தும் ரத்தாகி விட்டது. விரைவில் அனைத்தும் சரியாகி, மீண்டும் பயணிக்கும் போது அந்த அனுபவங்களையும் உங்களுடன் நிச்சயம் பகிர்ந்து கொள்வேன்!

பயணம் நல்லது.  நல்ல பல அனுபவங்களை நமக்கு அளிப்பது! ஆதலினால் பயணம் செய்வோம்.  தொடர்ந்து பயணிப்போம்.

மீண்டும் வேறு ஒரு பதிவின் வழி சந்திப்போம்…. சிந்திப்போம்…

நட்புடன்

 

வெங்கட் நாகராஜ்

புது தில்லி