அந்தமானின் அழகு – Scuba Dive – பயனாளியின் பார்வையில்

Scuba Diving - An experience

அந்தமானின் அழகு – பகுதி 40

முந்தைய பதிவுகள் – பகுதி 1 பகுதி 2 பகுதி 3 பகுதி 4 பகுதி 5 பகுதி 6  பகுதி 7 பகுதி 8 பகுதி 9  பகுதி 10 பகுதி 11 பகுதி 12 பகுதி 13 பகுதி 14 பகுதி 15 பகுதி 16 பகுதி 17 பகுதி 18 பகுதி 19 பகுதி 20 பகுதி 21 பகுதி 22 பகுதி 23 பகுதி 24 பகுதி 25 பகுதி 26 பகுதி 27 பகுதி 28 பகுதி 29 பகுதி 30  பகுதி 31 பகுதி 32  பகுதி 33 பகுதி 34 பகுதி 35 பகுதி 36 பகுதி 37 பகுதி 38 பகுதி 39

அனைத்து நண்பர்களுக்கும் இனிய காலை வணக்கம்.  இந்த நாளை, நல்லதொரு வாசகத்துடன் ஆரம்பிக்கலாம்.

நமக்கானது எதுவும் நம்மை விட்டுப் போகாது. நம்மை விட்டுப் போனால் அது நமக்கானது அல்ல!

Marshal's Vehicle

 

Bபாராடாங்க் பகுதியில் அலையாத்திக் காடுகளையும், சுண்ணாம்புக் குகைகளையும் பார்த்து மதிய உணவினை முடித்துக் கொண்ட பிறகு போர்ட் Bப்ளேயர் நோக்கிய பயணத்தினைத் தொடங்கினோம்.  அனைவருக்குமே அங்கே ஒரு நாள் தங்கி இன்னும் சில இடங்களை பார்க்கும் எண்ணம் இருந்தாலும், வேறு வழியில்லை – தலைநகர் தில்லிக்குச் செல்ல வேண்டிய விமானம் அடுத்த நாள் காலை என்பதால் போர்ட் Bப்ளேயர் சென்று சேர வேண்டிய கட்டாயம். தொடர்ந்து எந்தவிதக் கட்டுப்பாடும் இல்லாமல், இலக்கே இல்லாமல் பயணம் செய்து கொண்டே இருந்தால் நன்றாகத் தான் இருக்கும் – ஆனால் அதற்கான வசதிகளும் நமக்குத் தேவை – அந்த வசதி வேண்டுமெனில் நாம் வேலைக்குச் சென்று தான் ஆக வேண்டும் – ஆகவே எங்கள் மனதின் ஆசைகளை அடக்கி போர்ட் Bப்ளேயர் நோக்கிய எங்கள் பயணத்தினை ஆரம்பித்தோம். 

ஓட்டுனர் மார்ஷல் சிறப்பாக வாகனத்தினை இயக்கிக் கொண்டிருக்கிறார்.  போர்ட் Bப்ளேயர் சென்று சேர எப்படியும் சில மணி நேரம் ஆகும். அந்த இடைவெளியில், இந்தப் பகுதி வழியாக இன்னும் ஒரு பயணியர் அனுபவம் – பயணத்தின் சில பகுதிகள் மற்றும்  ஸ்கூபா அனுபவம் - குழுவிலிருந்த நண்பர் ரங்கராஜனின் மகள் – பார்கவி ரங்கராஜன் அவர்களின் வார்த்தைகளில் – Scuba Experience - from the horse’s mouth – so to say! ஆங்கிலத்தில் எழுதித் தந்ததை இங்கே அப்படியே தருகிறேன் – தமிழ் பிரியர்கள் மன்னிக்க!

****

Scuba Dive - Learning the tricks...

Andaman Islands was one of the most beautiful and memorable trip. From the very beginning, that is deciding the place and then booking the tickets, to the very last day at Andaman Airport, every member of our gang was in total excitement. The journey itself had made so many memorable moments. Our flight was scheduled at early morning 05.30 AM, so we reached airport by 03.30 am and made sure to not be sleepy but chirpy.  The gang, as usual giggling and laughing at every place, be it the airport, the flight, the beach, the hotel, the resort, the cruise, as if to leave an imprint of our visit.  Morning flight made us witness the beautiful sunrise, it was like a bright red ball emerging from dark grey clouds. Before landing in Andaman, we had enough time to cherish its aerial view.  After arriving we reached the hotel, had food and refreshed ourselves and made a visit to Cellular Jail.

We learnt some history about cellular jail, grieved over the sufferings and loss of Indian soldiers.  Then we took a bunch of photos at the roof top and while returning back, one of our gang members slipped and fell down at the staircase.  The funny part is, even though she was hurt and everyone was trying to help, she had a random question, whether her cooling glasses were ok or not. After she recovered a little we went to the nearby beach at Port Blair since we had some time for the light show to begin.  After enjoying at the beach and the light show, we eagerly waited for the next day.   The second day was even more fun. Firstly we were excited for the water activities and secondly, we had a fun 5-10 minutes ride on speed boats to reach the Ross Island, followed by North Bay Coral Island.  The “deer” greeting in Ross Island was wonderful. After petting the dears, we explored Ross Island a little, then quickly moved to North Bay Coral Island.   

In North Bay Island, me and my fellow young members were into Scuba diving, while others did snorkeling and went on glass bottom ride.  As I heard from some of the gang members, the glass bottom ride was just a terrible one; firstly the engines produced a lot of smoke giving them nausea, secondly they couldn’t see anything clearly through the glass bottom. Anyways, talking about snorkeling, I heard that it was amazing, I don’t know much about it, but I assume it was similar to scuba diving; just that the prior one is related to surface while later on involves going deep in water.  My scuba diving experience was a thrilling one.  This was one thing from my bucket lists which I did. Why thrilling? Because I have a fear of water and drowning in it, but anyway I signed up for it, because we don’t get such opportunities again and again, and it was such a wonderful decision I made. We were four of us and the last batch of the day. 

Firstly we filled a form and wore our suits and went inside water.  Now, we had a 15-minutes training session, wherein they taught us some communication signs, fixing goggles, adjusting ear pressure and removing water from our mouth if it enters in any case.  There were just 4 communication signs – (i) OK if everything is fine; (ii) thumbs down if we want to go more deep down, (iii) thumbs up, if we want to go up and (iv) shake our palm if there is any problem.  After all this we now had to learn how to breathe through mouth using scuba tanks. It was my turn first; I wore it, then kept the oxygen tube in my mouth and bent down to keep my face underwater. Only after a few seconds I came back panting and thinking that it’s not as easy as it looks.  Then the guide calmed me down a little, then I tried again, this time I was relaxed and stayed inside till the guide told me to come up. After this we were ready for the main activity.

To start with, the guide tied weights around me and pulled a string to fill air in the floating device and pulled me to the deeper side of the sea.  Once we had reached the deeper side, he turned me over to the water.  The water splashed into my ears and I already pressure in my ears.  After this, I didn’t know what happened to the floating device, may be the air was removed.  I didn’t care much about it at that time because I was busy calming myself a little.  After a few seconds everything seemed fine and now we went a little deep where I could see my friends.  We took some photos near a big coral.  After this, we moved a little more deep to see more fishes and huge corals.  Since it’s a habit to breathe through nose, once or twice my nose would try to suck in air and ruin everything and cause of mild inconvenience.  The other problem was the increasing pressure as we go more deep.  Often I had to adjust the ear pressure by closing the nose and try breathing out by nose which helped to push the eardrums out and release a little pressure.  As we go deeper, we could just see the corals and white sand at the bottom and rest was just plain blue clear water.  I don’t know how these scuba divers have a track of where they are inside the water, if I were alone I would easily get lost.  Thanks to by guide who safely brought me back.  Once we had gone as deep as possible, we gradually came to the surface and then the floating device was there again, I don’t know how, I was turned back to air.

Immense respect to all the scuba divers who do this job frequently and risking their lives and making this activity fun and safe for everyone.  Everything about this was worth it!

****

ஸ்கூபா டைவிங் பற்றி எழுதியபோதே இதைச் சேர்த்திருக்கலாம்! ஆனால் நண்பரின் மகளுக்கு இருந்த படிக்கும் வேலைகளுக்கு நடுவே இந்த அனுபவத்தினை எழுதி அனுப்ப இயலவில்லை. இப்பொழுது தான் அனுப்பி வைத்தார் – இந்தப் பயணத் தொடரிலேயே அதையும் சேர்த்து விட்டேன்.  இதோ போர்ட் Bப்ளேயர் நோக்கிய பயணமும் முடிவுக்கு வந்தது.  தங்குமிடம் திரும்பிய பிறகு என்ன செய்தோம் என்பதை அடுத்த பகுதியில் சொல்கிறேன்.  நண்பர்களே! இந்த நாளின் பதிவு பற்றிய உங்கள் என்ணங்கள் என்ன என்பதை பின்னூட்டத்தில் சொல்லுங்களேன். நாளை வேறு ஒரு பதிவுடன் மீண்டும் ச[சி]ந்திப்போம்...

நட்புடன்

வெங்கட் நாகராஜ்

புது தில்லி