புவியிலோரிடம் – பா. ரா. – வாசிப்பனுபவம்

"வாழ்க்கை விடுக்கும் சவால்களிலேயே ஆகப் பெரியதும் தீவிரமானதும் எது?

பிரத்யட்சமாக நேரும் அவமானங்களைத் தீரமுடன் எதிர்கொள்வதும் அதனைக் கொன்று மீள்வதும்தான் என்று கருதுகிறேன். அப்படியொரு தருணத்தில் என் மீட்சிக்கு எழுத்தை மட்டுமே உபாயமாக நம்பிச் செயல்படத் தொடங்கியபோது உதித்தது இந்த நாவலின் கரு" என்று முன்னுரையில் சொல்கிறார் நாவல் ஆசிரியர் திரு பா. ராகவன்.

"தொண்ணூறுகளின் மிகத் தொடக்கத்தில் எழுத வந்த பா. ராகவன், பிறவி சென்னைவாசி. பொறியியல் படித்துவிட்டு, தலைதெறிக்க எழுத்துக்கு ஓடி வந்தவர். சுமார் இருபது ஆண்டு காலம் பத்திரிகை மற்றும் பதிப்புத் துறையில் பணியாற்றிய பா. ராகவன் தற்சமயம் திரைப்படம் மற்றும் தொலைக்காட்சித் தொடர்களுக்கு எழுதி வருகிறார்" என்று நூலில் குறிப்பிடப்பட்டிருக்கும் இவரைப் பற்றி நான் அறிந்தது நண்பர் பாலஹனுமான் அவர்களின் தளம் மூலமாகத் தான். பிறகு நண்பர் பாலகணேஷ் மூலமும் அவர் பற்றிக் கேள்விப்பட்டதுண்டு. அவரது ருசியியல் கட்டுரைகளில் சில படித்து ரசித்திருக்கிறேன்.  சமீபத்தில் தான் முகநூலில் அவரது நட்பு வட்டத்தில் இணைந்திருக்கிறேன்.

சமீபத்தில் WWW.FREETAMILEBOOKS.COM தளம் மூலம் அவரது "புவியிலோரிடம்" நாவல் படிக்கக் கிடைத்தது.  மொத்தம் 112 பக்கங்கள் கொண்ட இந்த நாவல் WWW.FREETAMILEBOOKS.COM தளத்தில் இலவசமாகப் படிக்கக் கிடைக்கிறது. ஏற்கனவே புத்தகமாக வெளியிட்டு இருந்தாலும், இப்போது கிடைப்பதில்லை என்பதால் மின்புத்தகமாக வெளியிட்டு இருக்கிறார். 

கதையின் நாயகன் வாசு. பன்னிரெண்டு பேர் இருக்கும் குடும்பத்தில் பன்னிரெண்டாம் வகுப்பு பாஸ் செய்தது வாசு மட்டுமே.  வீட்டில் உள்ள எவருக்கும படிப்பு வராத நிலையில் எப்படியாவது பட்டப்படிப்பு படிக்க வைக்க வேண்டும் என விரும்பும் அப்பா மற்றும் சகோதரர்கள்.  அண்ணன்கள் இருவரும் சேர்ந்து ஒரு தகிடுதித்தம் செய்வதன் மூலம் கல்லூரியில் சேர்கிறார் வாசு. செய்த தவறு மனதை உறுத்தியபடி இருக்க, மூன்றாம் வருடம் பரீட்சைக்கு முன்னர் கல்லூரியிலிருந்து ஓடிப் போகிறார். திருட்டு ரயில் ஏறி தில்லிக்கு வரும் அவர் சந்திக்கும் விஷயங்கள், பணம் சம்பாதிக்க செய்யும் தொழில்கள் என பலவும் நாவலில் பேசப்படுகின்றது.

மண்டல் கமிஷன் அறிக்கை வரப் போகின்ற கால கட்டங்களில் தில்லியின் பிரபல பத்திரிக்கை அலுவலகம் அருகே இருக்கும் UNI Canteen-ல் வேலை செய்தபடியே தன வாழ்க்கையில் முன்னேற துடித்துக் கொண்டிருக்கும் வாசு -  இருக்கும் இடம் காரணமாக அதிகார வட்டங்களில் நடக்கும் பல விஷயங்கள் அவருக்குத் தெரிய வருகின்றன.  அவை நல்லதா, கெட்டதா, ரிசர்வேஷன் யாருக்குத் தேவை என பல விஷயங்களை நாவலின் வாயிலாகச் சொல்கிறார் நூல் ஆசிரியர்.  நாவலில் எனக்குப் பிடித்த சில வரிகள் கீழே.

நள்ளிரவு இரண்டு மணிக்கு வாசுவுக்கு விழிப்பு வந்து விட்டது. சுள்ளிகள் பரப்பிவைத்தாற்போலக் கூடம் முழுவதும் கால்கள் நீண்டிருந்ததைத்தான்  முதலில் கவனித்தேன்.

படிப்பு, ரொம்பப் பெரிய விஷயம்டா வாசு. வணங்கிக் கூப்பிட்டாத்தான் வரும். அதுவும் எல்லார்கிட்டேயும் வராது. மெனக்கெடணும். பிராணனை விடணும்.

தன் குடும்பத்தில் யாருக்குமே ஏன் கல்வியில் நாட்டமற்றுப் போய்விட்டது என்று இப்போதும் அவன் யோசிக்க ஆரம்பித்தான். பேய் மாதிரி துரத்தும் வறுமை தவிர வேறு காரணம் இருக்க முடியாது என்று தோன்றியது. ஒன்பது குழந்தைகள்! அப்பாவின் இருநூறு, முன்னூறு ரூபாய் சம்பளத்தில் என்ன செய்திருக்க முடியும் அம்மாவால்?

ஆயுள் தண்டனை ரொம்ப நல்லது வாசு. அது குற்றவாளிகளைக் குதறிக்குதறி யோசிக்கவைக்கும், பண்படுத்தும். நான் கூட உருப்படாத வக்கீலாகத்தான் இருந்து சீரழிந்திருப்பேன். உன் மேம்சாபைக் கல்யாணம் செய்து கொண்ட பிறகு தான் நீதிபதியானேன்.

"கடன் தரவனும் கடவுளும் ஒண்ணு. கடவுளை ஏமாத்தலாமோ?"

கண்ணுக்குத் தெரியாத சிறுசிறு நூலிழைகளால் யாரோ மணி கோத்துக் கொண்டிருக்கிறார்கள். நெருக்கமாகவும் பிசிறுகளற்றும். நகக்கணு இடைவெளி அளவே வெளியில் நீட்டிக்கொண்டிருக்கிறது நூலிழையின் முனைகள். இழுத்து ஒரு முடிச்சுப் போட்டுவிடமுடியுமா என்பது தான் சவால்.

தேர்தல் வரும்போதெல்லாம் எனக்கு ஜனநாயகத்தின் மீது வெறுப்பு வந்துவிடுகிறது. எத்தனை செலவு?

ஆனால் எப்படி உன்னால் சாப்பிட்டு எச்சில் பிரட்டித் துடைப்பது போல உறவுகளைத் துடைத்து எறிந்துவிட்டுக் கண்காணாமல் இருக்க முடிகிறது என்பது தான் புரியாத சங்கதியாக உள்ளது.

மனித வாழ்வின் அர்த்தமே, புரிந்து கொள்வது என்கிற ஒற்றைச் சொல்லில் முடிந்துவிடுவதாகத் தான் நான் நினைக்கிறேன்.

வணக்கம் ஒரு பெரிய வரமல்லவா? எனக்குள், என்னையொரு வில்லாக நான் உருவகப்படுத்திக்கொண்டது அப்போது தான். வில் வளைகிற அளவுக்கு அம்பு சீறிப்பாயுமல்லவா. தவிர, யாருக்குத் தான் தன்னை வணங்குபவனைப் பிடிக்காது?

இப்படி நிறைய விஷயங்களை புத்தகத்தில் இருந்து எடுத்துச் சொல்லலாம். ஆனாலும் எல்லாவற்றையும் இங்கே சொல்லிவிட முடியாது, சொல்லவும் கூடாது.

இப்புத்தகத்தினை தரவிறக்கம் செய்து படிக்கலாமே... தரவிறக்கம் செய்ய கீழே கொடுத்துள்ள புத்தகத்தின் தலைப்பில் சுட்டலாம்....

புவியிலோரிடம்

நாளை வேறோர் பதிவில் உங்களைச் சந்திக்கும் வரை.....

நட்புடன்

வெங்கட்

புது தில்லி.

கனக மஹாலக்ஷ்மி – ஒற்றைக்கை அம்மன்

அரக்கு பள்ளத்தாக்கு – பகுதி 19

அரக்கு பள்ளத்தாக்கு பயணத்தொடரின் முந்தைய பதிவுகளை படிக்க வலைப்பூவின் இடது ஓரத்தில் “அரக்கு பள்ளத்தாக்கு” என்ற தலைப்பில் ஒரு Drop Down Menu இருக்கிறது. அதில் ஒவ்வொன்றாக க்ளிக்கி படிக்கலாமே…..!

அன்னவரத்திலிருந்து திரும்பிய நாங்கள் அடுத்ததாய் சென்ற இடம் விசாகப்பட்டினம் நகரின் புருஜுபேடா எனும் இடத்தில் இருக்கும் ஒரு கோவில். வரும் வழியில் தான் விசாகப்பட்டினம் நகரத்தின் பிரதான தொழிற்சாலையான SAIL. அதன் வழியே பயணிக்கும்போது மீண்டும் விசாகப்பட்டினம் பதிவர் மாதவன் ஸ்ரீனிவாசகோபாலன் நினைவுக்கு வந்தார். அவருக்கு இருந்த பணிச்சுமைகளுக்கு நடுவே, எங்களால் அவரைச் சந்திக்க இயலவில்லை! ஆனாலும் இரண்டு மூன்று முறை அவருடன் அங்கிருந்தபோது பேசினேன். அன்னவரத்தில் சத்யநாராயண ஸ்வாமியை தரிசனம் செய்து கொண்ட நாங்கள் அடுத்ததாய் தரிசனம் செய்தது கனக மஹாலக்ஷ்மி அம்மவாரியை!

குறுகிய சாலையில் அமைந்துள்ள இக்கோவில் மிகவும் பிரபலமான ஒன்று. தற்போது இருக்கும் கோவில் சுமார் நூறு ஆண்டுகள் பழமையானது. ஆனால் இங்கே வைக்கப்பட்டிருக்கும் சிலை மிகவும் பழமையானது என்றும் விசாகப்பட்டினத்தினை ஆண்ட மன்னவர்கள் பூஜித்த சிலை என்றும் சொல்கிறார்கள். இப்பகுதியை ஆண்ட விசாகா மன்னர்களின் ஆட்சியின் பொது, இச்சிலை கோட்டைக்குள் அமைந்த கோவிலுக்குள் வைக்கப்பட்டிருந்தது என்றும், படையெடுத்து வந்த எதிரிகள், கோட்டை, கோவில் ஆகிய இரண்டையும் அழித்து, சிலையையும் பின்னம் செய்து, அருகே இருந்த கிணற்றுக்குள் வீசி விட்டதாகவும், பின்னர், ஏதோ ஒரு பக்தரின் கனவில் தோன்றி தன் இருப்பிடத்தைத் தெரிவிக்க, சிலையை கிணற்றிலிருந்து எடுத்து கோவில் அமைக்கப்பட்டதாகவும் சொல்கிறார்கள்.

கோவில் அமைக்கும்போது, மேற்கூரை இல்லாமல் அமைக்கும்படியும் உத்தரவு கிடைத்ததால், கனக மகாலக்ஷ்மி அம்மனின் சிலை இருக்கும் இடத்தின் மேலே இப்போதும் கூரை கிடையாது. சிலை கிடைத்த கிணற்றைச் சுற்றி அஷ்டலக்ஷ்மி சிலைகள் அமைத்திருகிறார்கள். பின்னமான சிலையும் [ஒரு கை உடைந்த நிலையில்] அப்படியே இருக்கிறது. லக்ஷ்மி தேவியின் ரூபமாக வழிபடப்படும் இந்த கனக மஹாலக்ஷ்மி புருஜுபேடா பகுதியில் பெரும்பாலான மக்களால் வழிபடப்படும் தேவி. புருஜு எனும் தெலுங்கு வார்த்தைக்கு கோட்டை என்ற பொருள், கோட்டை இருந்த பகுதி என்பதால், இப்போது இப்பகுதி புருஜுபேடா என்றே அழைக்கப்படுகிறது. இக்கோவில் விசாகப்பட்டினத்தின் மிக முக்கியமான வழிபாட்டுத் தளங்களில் ஒன்றாக இருக்கிறது.

இன்னுமொரு கதையும் இங்கே சொல்லப்படுகிறது. 1912-ஆம் ஆண்டு, கிணற்றிலிருந்து எடுக்கப்பட்ட தேவியின் சிலை சாலைக்கு நடுவே அமைக்கப்பட்ட மண்டபத்தில் வைக்கப்பட்டதாகவும், சாலையை அகலப்படுத்தும் நோக்கத்தில் சிலையை அகற்றி ஒரு ஓரத்தில் வைக்க, அப்பகுதியில் "பிளேக்" நோய் பரவி பல உயரிழப்புகள் ஏற்பட்டதாகவும், அதற்குக் காரணம், சிலை அகற்றப்பட்டதே என நம்பிய மக்கள் மீண்டும் சிலையை சாலை நடுவே வைத்திருக்கிறார்கள். அப்படி வைக்கப்பட்ட பிறகு பிளேக் நோய் அப்பகுதியில் முற்றிலும் அழிக்கப்பட்டது  என்றும் சொல்கிறார்கள். அதன் பிறகு இக்கோவிலின் புகழ் இன்னும் அதிகமாக பரவி இங்கே இருக்கும் மக்கள் அனைவரும் தேவியை வழிபட ஆரம்பித்து இருக்கிறார்கள்.

கனக மகாலக்ஷ்மி தேவியை உண்மையின் ஸ்வரூபமாக வணங்குவதால் தங்களது வேண்டுதல்கள் அனைத்தும் நிறைவேறும் என்ற நம்பிக்கை இங்கே உள்ள மக்களுக்கு இருக்கிறது. போலவே, தேவியை வணங்கும் பெண்களுக்கு  சுமங்கலி பாக்கியம் கிடைக்கும் என்றும், குழந்தைகள் பிறக்கும்போது, தேவியின் காலடியில் வைத்து ஆசீர்வாதம் பெறுவது நல்லது என்றும் நம்புகிறார்கள். எல்லா நாட்களிலும் பக்தர்கள் கூட்டம் இருக்கும் என்றாலும், மிருகசீர்ஷ மாதம் என அழைக்கப்படும் மாதத்தில் [நவம்பர்-டிசம்பர்] ஒரு மாத காலம் நடக்கும் திருவிழா சமயத்தில் பக்தர்கள் அதிக அளவில் வருவார்கலாம். அச்சமயத்தில் தினம் தினம் அன்னதானமும் கொடுப்பார்கள். லக்ஷகுங்குமார்ச்சனை, வெள்ளி/தங்கக் காப்பு என கோலாகலமான கொண்டாட்டங்கள் இருக்கும் என்று தகவல் தந்தார் அங்கே இருந்த கோவில் சிப்பந்தி ஒருவர்.

இக்கோவிலில் சிறிது நேரம் இருந்த பிறகு, அங்கிருந்து புறப்பட்டோம். அதன் பிறகு எங்கே சென்றோம், என்ன செய்தோம் என்பதை அடுத்த பதிவில் சொல்கிறேன்.

தொடர்ந்து பயணிப்போம்!

நட்புடன்

வெங்கட்

புது தில்லி.

சுதந்திரம் ஒரு நாள் மட்டுமா?

அன்பின் நண்பர்களுக்கு,

வணக்கம்.  இன்று 15 ஆகஸ்ட் 2017…. நமது இந்திய தேசத்தின் சுதந்திர தினம். நமது முன்னோர்கள் பலரும் பாடுபட்டு பெற்ற சுதந்திரம். “ஆனந்த சுதந்திரம் அடைந்து விட்டோம் என்று” பள்ளு பாடுகிறோமோ இல்லையோ, சுதந்திரத்தினை நன்றாகவே அனுபவித்துக் கொண்டிருக்கிறோம்.  இந்த சுதந்திர தினத்தில் நண்பர்கள் அனைவருக்கும் நல்வாழ்த்துகள்.

வருடா வருடம் ஒரு நாள் மட்டும் கொண்டாடி, பாடுபட்டு பெற்ற சுதந்திரத்தினை நாம் சரியாக புரிந்து கொண்டிருக்கிறோமா என்பது சந்தேகமே.  சமீபத்தில் பார்த்த ஒரு காணொளியை இந்த நாளில் உங்களுடன் பகிர்ந்து கொள்கிறேன்.

மனதைத் தொட்ட காணொளி என்பதால் இங்கே பகிர்ந்து கொண்டிருக்கிறேன். இந்த நாளில், பள்ளியில் ஒரு போட்டிக்காக, மகள் வரைந்த ஓவியம் ஒன்றும் உங்களுடன் பகிர்ந்து கொள்வதில் மகிழ்ச்சி.

அனைவருக்கும் சுதந்திர தின நல்வாழ்த்துகள்.

நட்புடன்

வெங்கட்

புது தில்லி.

ரேடியோ பெட்டி – கதை மாந்தர்கள்

அந்த மனிதரை பெரும்பாலான நாட்கள் நான் பயணிக்கும் பேருந்தில் பார்க்கிறேன். அசாம் மாநிலத்தில் பிறந்து வளர்ந்தவர் என்றாலும் வங்காளத்தினைச் சேர்ந்தவர். தில்லியில் பல வருடங்களாகப் பணிபுரிந்து வருகிறவர். இப்படி மூன்று மாநிலத் தொடர்பு இருப்பதால் மூன்றுக்கும் மேலான மொழிகள் தெரிந்தவர். பார்க்கும் எல்லா சமயத்திலும் வாயில் பான் பீடா! பெங்காலிகள்/அசாம் மாநிலத்தவர் தூங்கும் போது கூட பான்/பீடா வாயில் வைத்திருப்பார்களோ என ஒரு சம்சயம் எனக்குண்டு! கண்களில் எப்போதும் கண்ணாடி. படிப்பதற்கும், பார்ப்பதற்கும் கண்ணாடி நிச்சயம் தேவை.  நிரந்தரமாக வாயில் பான் பீடா இருப்பவர் பேசினால்....  எனக்கு பத்தாம் வகுப்பு எடுத்த ஆங்கில ஆசிரியர் இப்படித்தான் – எதிரில் இருப்பவர் மேலே ஸ்ப்ரே தான்.

ரேடியோ பெட்டி பட்டனைத் தட்டிவிட்டால் போதும், அதுவும், இப்போது வரும் FM ரேடியோ பெட்டிகளில் பட்டனைத் தட்டிவிட்டால் நாள் முழுக்க பேசிக்கொண்டே இருப்பதைக் கேட்க முடிகிறது. சில சமயங்களில் தனிமையை விரட்ட, இப்படி அலைபேசியில் இணையம் வழியே ஏதாவது தமிழ் FM ரேடியோ போட்டு விட்டால் போதும் எனக்கு. பேசியே கொல்கிறார்கள். பாட்டு ஒலிபரப்புவதை விட பேசுவது தான் அதிகமாக இருக்கிறது. அதுவும் என்ன பேசுகிறார்கள் என்று புரியாமல் வேக வேகமாகப் பேசுகிறார்கள். பேருந்தில் தினம் தினம் வரும் அந்த நபரும் ஒரு ரேடியோ பெட்டி போலவே! யாராவது சும்மா இருக்காமல் பட்டனைத் தட்டிவிட, பேசிக்கொண்டே இருக்கிறார்.

சென்ற வாரத்தில் ஒரு நாள், பேருந்தில் ஏறிய உடன் அவரது அருகில் இருந்தவர் பட்டனைத் தட்டிவிட, ஆரம்பித்தது தொல்லை. பேருந்தில் இருந்த அனைவருக்கும் கேட்கும்படி, தனது பிரசங்கத்தினை ஆரம்பித்து விட்டார். அவருக்குத் தெரியாத விஷயமே இல்லை என்ற அளவில் எதை எதையோ பேசிக்கொண்டிருந்தவர் தனது 93 வயது தந்தையைப் பற்றியும் பேசினார். பள்ளி ஒன்றில் தலைமை ஆசிரியராக இருந்த அவரது தந்தை, இவ்வயதிலும் சொற்பொழிவுகள் ஆற்றுவதைப் பற்றியும் சொல்லி, தந்தையின் இந்த திறமை கொஞ்சமாகத் தன்னிடமும் வந்து விட்டது என்று சொல்ல, பேருந்தில் இருந்த ஒருவர் "உங்களோட இந்தத் திறமை பத்தி எங்களுக்கு நல்லாவே தெரியும். அதான் நாங்க தினம் தினம் அனுபவிக்கிறோமே.." என்று சொல்ல, பேருந்தில் இருந்த அனைவருமே சிரித்துவிட்டார்கள். அவருக்கே கொஞ்சம் வெட்கமாகிவிட்டது என்றாலும், இறங்கும் வரை பேச்சு நிற்கவில்லையே!

காலை நேரத்தில் வீட்டு வாசலில் இருந்து அலுவலகம் செல்லும் மூன்று பேருந்துகள் உண்டு. பெரும்பாலும் இரண்டாம் பேருந்தில் செல்வது வழக்கம். அதில் இந்த Chatter Box – ரேடியோ பெட்டி மனிதர் வருகிறார். இனிமேல் மூன்றாவது பேருந்தில் செல்லலாமா என யோசித்துக் கொண்டிருக்கிறேன் – ஆனால் அதிலும் இந்த மாதிரி ஒரு ரேடியோ பெட்டி இருக்காது என்று என்ன நிச்சயம்?

பெரும்பாலான நேரங்கள் தனிமையில் இருந்ததால் இப்படி ரொம்பப் பேசும் மனிதர்களைக் கண்டால் கொஞ்சம் அலர்ஜியாக இருக்கிறது. "ராஜா காத்து கழுதை காது" பகுதிக்கு தகவல் கிடைக்கும் என்றாலும், தினம் தினம் இப்படி பேசுவதைக் கேட்டால் கஷ்டம் தானே.....

சந்திக்கும் ஒவ்வொரு மனிதர்களும் நமக்கு ஏதோ ஒரு பாடம் கற்பித்துக் கொண்டு தான் இருக்கிறார்கள் இல்லையா? – ரொம்பப் பேசக்கூடாது என்பது இந்த ரேடியோபெட்டி மனிதர் தந்த பாடம்.....

நாளை வேறு பதிவில் சந்திக்கும் வரை.....

நட்புடன்

வெங்கட்

புது தில்லி. 

விசாகா – சில காட்சிகள் – புகைப்படத் தொகுப்பு

விசாகப்பட்டினம் சென்ற போது சாலையில் பயணித்தபடி எடுத்த சில புகைப்படங்கள், இந்த ஞாயிறில் ஒரு தொகுப்பாக…

விசாகப்பட்டினம் நெடுஞ்சாலை ஒன்றில் தமிழகத்தில் பதிவு செய்யப்பட்ட லாரி.... மடித்துக் கட்டிய கைலியுடன் ஓட்டுனர்....

மலைப்பகுதிப் பாதை ஒன்று.....

இப்படி இடுக்குல நிக்க வச்சு படுத்தறாங்களே... இதுக்கு நடந்தே போவது எவ்வளவோ பெட்டர்!

விசாகப்பட்டினம் நெடுஞ்சாலை - விட்டு வைத்த சிறுகுன்றுகள்....

தூணில் பிள்ளையார்....

விசாகப்பட்டினம் நெடுஞ்சாலை - குன்றில் யானைகள் - நிஜ யானைகள் எங்கே?

விசாகப்பட்டினம் நெடுஞ்சாலை அருகே ஓடிய இரயில்!

சூரியன் காட்டும் ஜாலம்...

மரங்களுக்கு நடுவே சூரியன் பிழம்பாய்....

பாதையை அகலப்படுத்துகிறேன் என்ற பெயரில் மரங்களை வெட்டாமல் இருந்தால் சரி....

சாலையோரத்தில் சில பெண்மணிகளும் குழந்தைகளும்...

ஏதோ ஒரு பூ!

என்ன நண்பர்களே, புகைப்படங்களை ரசித்தீர்களா? பின்னூட்டத்தில் சொல்லுங்களேன்.

நட்புடன்

வெங்கட்

புது தில்லி.