ராஜஸ்தான் போகலாம் வாங்க – புஷ்கரிலிருந்து உதய்பூர் – மதிய உணவு - சேவ் டமாட்டர் – ஒரு குழப்பம்

ராஜாக்கள் மாநிலம் – பகுதி – 6

இப் பயணத்தொடரின் முந்தைய பதிவுகளை படிக்க வலைப்பூவின் இடது ஓரத்தில் “ராஜாக்கள் மாநிலம்” என்ற தலைப்பில் ஒரு Drop Down Menu இருக்கிறது. அதில் ஒவ்வொன்றாக க்ளிக்கி படிக்கலாமே!

ராஜஸ்தான் என்றதும் நினைவுக்கு வரும் தலைப்பாகை....

புஷ்கரிலிருந்து உதய்பூருக்கு...

பயணித்த போது பார்த்த ஒரு இடம் - 

ஜெயின் வழிபாட்டுத் தலமாக இருக்கலாம்!

புஷ்கரிலிருந்து உதய்பூருக்கு...

 

புஷ்கர் நகரில் பிரஹ்ம சரோவர், பிரஹ்மா கோவில், ரத்னகிரி மலையுச்சியில் அமைந்திருக்கும் சாவித்ரி கோவில் ஆகிய இடங்களைக் கண்ட பிறகு எங்கள் பயணம் உதய்பூர் நோக்கித் தொடர்ந்தது. அஜ்மேர் மாவட்டத்திலிருக்கும் புஷ்கர் நகரிலிருந்து உதய்பூர் கிட்டத்தட்ட 300 கிலோமீட்டர் தொலைவில் இருக்கிறது. சுமார் ஐந்து மணி நேரம் பயணிக்க வேண்டியிருக்கும். முதல் நாள் இரவு தில்லியிலிருந்து புறப்பட்ட நாங்கள் காலை நேரத்தில் எதுவும் சாப்பிடவில்லை என்பதையும் நினைவில் கொள்ள வேண்டும். புஷ்கரிலிருந்து புறப்பட்ட போதே மதிய உணவு உட்கொள்ளலாம் என்றால் சரியான உணவகம் கிடைக்கவில்லை. அதனால் நெடுஞ்சாலையில் சென்று பார்த்துக் கொள்ளலாம் என தொடர்ந்து பயணித்தோம்.

நெடுஞ்சாலைக் காட்சி ஒன்று.....

புஷ்கரிலிருந்து உதய்பூருக்கு...

ஃபோட்டோ தானே புடிச்சுக்கோ புடிச்சுக்கோ...

கண்டுகொள்ளாமல் அமர்ந்திருந்த பைரவர்..

புஷ்கரிலிருந்து உதய்பூருக்கு...

கண்களைக் கவர்ந்த கருப்பு வண்ணப் பானைகள்....

புஷ்கரிலிருந்து உதய்பூருக்கு...

 

அஜ்மேர் உள்ளே செல்லாமல் புறவழிச் சாலையில் பயணித்த போது அஜ்மேர் தாண்டிய பிறகு, ஒரு உணவகம் தென்பட வண்டியை நிறுத்தி, உணவு இருக்கிறதா எனக் கேட்க, அந்த ஊழியர் மேலே சென்று வேறு ஒருவரைக் கேட்ட பிறகு உணவு இல்லை என்றார். அங்கே இருந்த கருப்பு நிற மண் பானைகள் மனதைக் கவர, அவற்றை படம் பிடித்துக் கொண்டேன். கூடவே ஒரு பைரவர் ஹாயாக அமர்ந்திருக்க அவரையும் படம் பிடித்தேன். ஃபோட்டோ தானே, புடிச்சிக்கோ என்று அவர் கண்டும்காணாது அமர்ந்திருந்தார். மேலும் பயணித்து, Rupali Midway Restaurant என்ற உணவகத்தின் பதாகை பார்த்த போது வண்டியை அங்கேயே நிறுத்தச் சொன்னோம்.  அங்கே எங்களுக்கான உணவு கிடைக்கும் என்று தோன்றியது.

உணவகத்திலிருந்து பெரிய பூஜாடியும், அதிலிருந்த ஓவியமும்...

புஷ்கரிலிருந்து உதய்பூருக்கு...

 

என்ன இருக்கிறது எனக் கேட்க, வரிசையாக பட்டியலைச் சொன்னார். தவா ரொட்டி இருக்கிறதா எனக் கேட்க அதுவும் இருக்கிறதாகச் சொல்லவே உணவு அங்கேயே உண்ண முடிவு செய்தோம். பொதுவாக தந்தூரி ரொட்டி தடிமனாக இருப்பதால் பலருக்கும் பிடிப்பதில்லை. தவா ரொட்டி எனும் இரும்புத் தவாவில் செய்யும் ரொட்டி தான் பிடிக்கிறது. கடாய் பனீர், Bபிண்டி ஃப்ரை, தால் தdட்கா, தவா ரொட்டி மற்றும் இன்னும் ஒரு சப்ஜி – அவர் சொன்னது எங்களுக்கு சேம் டமாட்டர் எனக் கேட்டது! சேம் என்றால் அவரை – அவரைக்காயும் தக்காளியும் சேர்த்து செய்யும் நம் ஊர் பொரியல் போல செய்வார் போலும் என்று நினைத்தோம் – உணவகத்தின் பின்னாலேயே தோட்டம் இருக்கிறது – அங்கேயிருந்து தான் காய்கள் பறித்துக் கொள்வோம் என்று உணவகத்தின் உரிமையாளர் சொல்ல, ஆஹா அப்போது பறித்த காய்கறியில் சமைக்கப் போகிறார்கள் என ஆர்வத்துடன் காத்திருந்தோம்.

மோdடா வாங்கிட்டுப் போங்களேன்....

புஷ்கரிலிருந்து உதய்பூருக்கு...

 

மற்ற உணவகங்கள் போல அல்லாமல், அப்போதைக்கு அப்போது உணவு தயாரிக்கிறார்கள் – தேவையான பொருட்கள் தயாராக இருக்க, புதியதாக தயாரிக்கிறார்கள். அரிந்து வைத்திருந்த வெண்டைக்காயை [Bபிண்டி] பொரித்து தயாரிப்பதைப் பார்க்க முடிந்தது. சரி உணவு தயார் ஆவதற்குள் கொஞ்சம் தோட்டம் பக்கம் பார்த்து வருவோம் என குழுவினரில் சிலர் வெளியே சென்றோம். தோட்டத்தில் அவரை இருக்கிறதா எனத் தேடினால் தெரியவில்லை. சரி உள்புறம் இருக்குமாக இருக்கும் என்று வேடிக்கைப் பார்ப்பதைத் தொடர்ந்தோம். மோடா என அழைக்கப்படும் இருக்கைகளை விற்பனைக்கு வைத்திருந்தார்கள். வண்டிகளுக்கு திருஷ்டிக் கயிறு கட்டும் பழக்கம் ராஜஸ்தானிலும் உண்டு. உணவகத்தின் அருகில் நிறைய திருஷ்டிக்கயிறு விற்பனைக்கு வைத்திருந்தார்கள்.

கருமமே கண்ணாயினார்....  

தவா ரொட்டி தயாரிக்க ரெடியாகும் உணவகச் சிப்பந்தி....

புஷ்கரிலிருந்து உதய்பூருக்கு...

 

காட்சிகளைப் பார்த்து சில பல படங்கள் எடுத்த பிறகு உணவகத்திற்குள் நாங்கள் செல்வதற்கும் எங்களுக்கான உணவு தயாராகி வருவதற்கும் சரியாக இருந்தது. இருக்கைகளில் அமர்ந்து கொள்ள உணவகத்தின் உரிமையாளர் மற்றும் பணியாளர்கள் வேகவேகமாக எங்களுக்கான உணவைக் கொண்டு வந்தார்கள். தவா ரொட்டி சுடச் சுட வந்தது. கடாய் பனீர், dhதால், Bபிண்டி ஃப்ரை, சலாட், chசாச்ch என அழைக்கப்படும் மோர் என அனைத்தும் வந்தது. சேம் டமாட்டர் இன்னும் வரவில்லையே என யோசித்தபோது, வந்தது. ஆனால் நாங்கள் நினைத்த அவரைக்காய்-தக்காளி சேர்த்து செய்த சப்ஜி இல்லை! வந்த சப்ஜி – சேவ் டமாட்டர்! ராஜஸ்தானின் ஒரு பிரபல உணவு அது – சப்பாத்திக்கு தொட்டுக் கொள்ள பயன்படுத்தப்படும் சப்ஜி!

சேவ் டமாட்டர்....

ராஜஸ்தானின் பாரம்பர்ய உணவில் ஒன்று....

புஷ்கரிலிருந்து உதய்பூருக்கு...

 

சேவ் என்றால் கடலை மாவில் செய்யப்படும் காரா சேவ் போன்ற ஒரு தின்பண்டத்தினை வதக்கிய தக்காளியுடன் சேர்த்து செய்யப்படும் சப்ஜி! ராஜஸ்தானில் பிரபல உணவு அது! மேலே இருப்பது தான் சேவ் டமாட்டர். எதையோ நினைத்தால் வந்தது வேறு ஒன்று! அதுவும் நன்றாகத் தான் இருந்தது என்றாலும் பார்க்கும் போது கொஞ்சம் அருவருப்பாக இருந்தது சிலருக்கு! நறுக்-மொறுக் என சிலவும், சில ஊறி சொதக்-சொதக் எனவும் இருப்பதால் சாப்பிட நிறைய பேருக்கு பிடிக்காது என்றும் சொல்லலாம். ஆனால் அவர்கள் ஊரில் இது பிரபலம்! உணவகத்தின் உரிமையாளர் வேறு, எங்கள் ஊர் பிரபல உணவான சேவ் டமாட்டர் எப்படி இருக்கிறது என்று கேட்க, ஹிஹி நல்லாவே இருக்கு என்று பொய் புன்னகை புரிந்தோம்.

நெடுஞ்சாலையில் திருஷ்டிக் கயிறுகள் விற்பனைக்கு....

இப்படி நிறைய கடைகள் பார்க்க முடியும்...

புஷ்கரிலிருந்து உதய்பூருக்கு...

 

திவ்யமான உணவு சாப்பிட்ட பிறகு எவ்வளவு எனக் கேட்க Bill வந்தது – 14 பேர் சாப்பிட மொத்தம் 1600 ரூபாய் மட்டுமே – டிப்ஸ் சேர்த்து! நன்றாகவே சாப்பிட்டிருந்தோம் என்றாலும் குறைவான காசு தான் வாங்கி இருக்கிறார்கள் என்று தோன்ற, ஒரு முறை தொகையைச் சரிபார்த்து, பிறகு பணம் கொடுத்து வெளியே வந்தோம். அப்போது அங்கே மூன்று ராணுவத்தின் வாகனங்கள் வந்து சேர்ந்தன.  அதிலிருந்து இறங்கிய ஒரு ராணுவ வீரர் நேரே எங்களை நோக்கி வந்தார். எங்கள் வாகனத்தில் தமிழில் எழுதியிருப்பதைப் பார்த்து, எந்த ஊர் என்று விசாரிக்க வந்தாராம் – வந்தவர் பெயர் சதீஷ் – கன்னியாகுமரியைச் சேர்ந்தவர். நீங்கள் தமிழகத்தில் எந்த ஊரிலிருந்து வந்திருக்கிறீர்கள் என்று விசாரித்தார். அவரிடம் சில நிமிடங்கள் பேசிக் கொண்டிருந்த பிறகு, அவரது பணியில் சிறப்புற வாழ்த்திய பிறகு எங்கள் பயணித்தினைத் தொடர்ந்தோம்.

வெட்டித் தீர்த்துட்டு தான் மறுவேலை....

தொடர்ந்து அழிக்கப்பட்டு வரும் மலைத்தொடர்....

புஷ்கரிலிருந்து உதய்பூருக்கு...

 

அங்கிருந்து புறப்பட்டபோது மதியம் 01.30 மணி. உதய்பூர் சென்று சேர எப்படியும் மாலை ஆகிவிடும். வாகனத்தில் சிலர் உறங்க ஆரம்பிக்க, நான் சாலைக் காட்சிகளைப் பார்த்தபடியே ஜோதியுடன் பேசிக் கொண்டிருந்தேன். ஆரவல்லி மலைத்தொடரை வெட்டி வெட்டி, காணாமல் செய்வது மட்டுமே எங்கள் குறிக்கோள் என்று கங்கணம் கட்டிக்கொண்டு மலையை வெட்டிக் கொண்டிருக்கிறார்கள். மார்பிள் விற்கும் பல கடைகளையும், மார்பிள் கற்களை ஏற்றிச் செல்லும் வாகனங்களையும் நிறையவே பார்க்க முடிந்தது. இயற்கை அன்னையின் கொடைகளை இப்படியே அழித்துக் கொண்டிருந்தால் இதன் முடிவு தான் என்ன, என்ற சிந்தனையுடன் பயணித்துக் கொண்டிருந்தேன். உதய்பூர் சென்று சேர்வதற்குள் நீங்களும் கொஞ்சம் ஓய்வு எடுத்துக் கொள்ளுங்கள். உதய்பூர் பற்றியும் பயணத்தில் பார்த்த விஷயங்கள் பற்றியும் தொடர்ந்து பார்க்கலாம்!

பயணம் நல்லது! ஆதலினால் பயணம் செய்வோம்!

மீண்டும் ச[சி]ந்திப்போம்…

 

நட்புடன்

வெங்கட்

புது தில்லி.