ராஜஸ்தான் போகலாம் வாங்க – உதய்பூர் – நடை நல்லது – காலை உணவு – துளசி மாடம்

ராஜாக்கள் மாநிலம் – பகுதி – 8

இப் பயணத்தொடரின் முந்தைய பதிவுகளை படிக்க வலைப்பூவின் இடது ஓரத்தில் “ராஜாக்கள் மாநிலம்” என்ற தலைப்பில் ஒரு Drop Down Menu இருக்கிறது. அதில் ஒவ்வொன்றாக க்ளிக்கி படிக்கலாமே!

போஹா எனும் அவல்....

உதய்பூரிலிருந்து....

 

இரவு உணவினை எடுத்துக் கொண்ட பிறகு சிறிது நேரம் நண்பர்களோடு அளவளாவிய பிறகு உறக்கம் கொண்டேன். அதிகாலையிலேயே விழித்துக் கொண்டு உதய்பூர் நகரில் ஒரு வலம் வரலாம் என வெளியே சென்றேன். தங்குமிடத்தில் அனைவரும் உறக்கத்தில் இருக்க, தேநீரும் கிடைக்காது என்பது தெரிந்தது. தங்குமிடம் இருக்கும் இடம் பணக்காரர்கள் அதிகம் இருக்கும் இடம் போல இருக்கிறது. ஆள் அரவமே இல்லை. வீட்டை விட்டு யாருமே வெளியே வரவில்லை. அதே தெருவில் ஒரு கடை திறந்திருந்தது. அங்கே ஒரு பெண்மணி தான் இருந்தார். சரி முகச்சவரம் செய்து கொள்ள ரேசர் வேண்டுமெனக் கேட்டால், என்னை மேலும் கீழும் பார்த்து விழித்தார். ஒரு வேளை நான் பேசிய ஹிந்தி புரியவில்லை போலும், என சைகை காண்பித்து ரேஜர் என்ற பிறகு எடுத்துக் கொடுத்தார்! ஆங்கில Z வரும் வார்த்தைகள் எல்லாமே ஹிந்தியில் ஜ தான்! – எழில்மலை என்ற பெயரை எஜில்மலை என்றும், கனிமொழி எனும் பெயரை கனிமொஜி என்றும் தான் படிப்பார்கள் இங்கே!

 மாண்டனா ஓவியம்....

உதய்பூரிலிருந்து....

இரண்டு மூன்று கடைகள் தள்ளி ஒரு கடையில் தேநீரும், ராஜஸ்தானியர்களின் பாரம்பர்ய காலை உணவான போஹாவும் தயாராகிக் கொண்டிருந்தது. போஹா என்பது நம் ஊர் அவல் தான். ராஜஸ்தான், குஜராத் மற்றும் மஹாராஷ்ட்ரா ஆகிய மாநிலங்களில் காலை உணவில் போஹா வைத்து செய்யும் உப்புமா போன்ற ஒன்றைச் சேர்த்துக் கொள்வது வழக்கம். மணிலா எனும் வேர்க்கட்லை சேர்த்து செய்வார்கள். நன்றாகவே இருக்கும். நானும் சாப்பிட்டதுண்டு. தயாராக வைத்திருந்த போஹா பார்க்கவே நன்றாக இருந்தது – படம் எடுக்க, கையில் கேமரா இல்லை! தேநீர் அருந்திய பிறகு தங்குமிடம் நோக்கி திரும்புகையில் எதிரே, இரண்டு நண்பர்கள் வந்து கொண்டிருந்தார்கள் – தேநீர் குடிப்பதற்காக!

மாண்டனா ஓவியம்....

உதய்பூரிலிருந்து....

 

அவர்களுடன் சேர்ந்து மீண்டும் ஒரு நடை – ஏற்கனவே முதல் கடையில் தேநீர் குடித்துவிட்டதால், அங்கே வேண்டாம் எனச் சொல்லி வேறு இடத்திற்கு நடந்தோம். ஒரு தள்ளு வண்டியில் தேநீரும் காலை உணவும் தயாராகிக் கொண்டிருக்க, அவர்களிடம் தேநீர் வாங்கிக் குடித்தோம். நன்றாகவே இருந்தது. அப்படியே உதய்பூர் நகரத்தின் சாலைகளில் அளவளாவியபடி, வேடிக்கை பார்த்தபடி நடந்து கொண்டிருந்தோம். பல வீடுகளில் மக்கள் உறக்கம் கலைந்து எழுந்திருக்கவில்லை. வடக்கின் பல மாநில மக்கள் மெதுவாகத்தான் எழுந்திருப்பார்கள். இரவு நீண்ட நேரம் விழித்திருப்பார்கள். ஒரு சிலரைத் தவிர சாலைகளில் யாரையும் பார்க்க முடியவில்லை. வீடுகளின் வெளியே இருந்த சுவர்களில் அழகிய ஓவியங்களைத் தீட்டி இருந்தார்கள்.

மாண்டனா ஓவியம் வரையும் பெண்மணி...

உதய்பூரிலிருந்து....

 

உதய்பூர் நகரின் பெரும்பாலான வீடுகள், அலுவலகங்கள், ஆகியவற்றின் சுவர்களில் அழகான ஓவியங்கள் வரையப்பட்டிருந்தன. முற்காலங்களில் மண் சுவர்களில் வரையப்பட்ட ஓவியங்களை இப்போதும் சிமெண்ட் சுவர்களில் வரைகிறார்கள். இந்த ஓவியங்களுக்குப் பெயர் மாண்டனா ஓவியங்கள். ஜியாமெட்ரிக் வடிவங்கள் கொண்டு வரையப்படும் இந்த ஓவியங்கள் பெரும்பாலும் சிவப்பு மற்றும் வெள்ளை வண்ணத்தில் தான் இருக்கின்றன. பிள்ளையார் படமும் பல வீடுகளின் சுவர்களில் வரைந்திருப்பதைப் பார்க்க முடிந்தது. அதைப் போலவே துளசியை பூஜிப்பவர்கள் இவர்கள். எல்லா வீடுகளிலும் அழகிய துளசி மாடங்களைப் பார்க்க முடிந்தது. துளசி மாடங்களிலும் இந்த மாண்டனா ஓவியங்கள் வரையப்பட்டு இருக்கிறது. துளசி மாடங்கள் கூட மார்பிள் கற்களால் வடிவமைக்கப்பட்டு இருப்பதையும் பார்க்கலாம்!

 துளசி பூஜா செய்யும் ராஜஸ்தானி பெண்கள்.....

உதய்பூரிலிருந்து....

இப்படியாக காட்சிகள் அனைத்தையும் பார்த்தபடியே நடந்தோம். நீண்ட நடைக்குப் பிறகு தங்குமிடம் வந்து சேர்ந்தோம். அவரவர் அறைக்குச் சென்று குளித்து தயாரானோம். காலை உணவாக பூரி சப்ஜி சொல்லி இருந்தோம். அவர்கள் அதைத் தயார் செய்வதற்குள் கொஞ்சம் ஃபோட்டோ செஷன்! வளைத்து வளைத்து அனைவரும் படங்கள் எடுத்துக் கொண்டோம். பூக்களுக்கு அருகே, மலைச்சிகரத்தினை பின்புலமாக வைத்து, சிறு சிறு குழுக்களாக, பெண்கள் தனியே, தனித் தனி குடும்பமாக என நிறையவே படங்கள். எத்தனை படங்கள் எடுத்திருக்கிறோம் என்று பிறகு பார்த்தபோது மயக்கமே வந்தது – அனைவரும் எடுத்த படங்கள் நூற்றுக் கணக்கில்! அதுவும் அலைபேசியில், கேமராக்களில் என எல்லாவற்றிலும் எடுத்துத் தள்ளி இருந்தோம்!

காலை உணவாக பூரி சப்ஜி...

உதய்பூரிலிருந்து....

 

படம் எடுப்பது அலுக்கும் வரை, பூரி வரும் வரை படங்கள் எடுத்திருக்க, அதைப் பார்த்து தங்குமிடத்தில் இருந்த வேறு சிலரும் படங்கள் எடுத்துக் கொண்டார்கள். பூரியும் தயாராக, பூரி-சப்ஜி, தேநீர் என காலை உணவுக் கடை முடிந்தது. திருப்தியாக இருந்தது – Simple and Good Breakfast! செய்து கொடுத்த சிப்பந்திகளுக்கு நன்றி சொல்லி, உதய்பூர் நகரில் இருந்த ஒரு நண்பருக்கு அலைபேசியில் அழைப்பு விடுத்தார் எங்கள் குழுவில் இருந்த நண்பர். நாங்கள் இருக்கும் இடத்தினைச் சொல்ல, உதய்பூர் நண்பர், அவருடைய பால்ய கால சிநேகிதரோடு எங்கள் தங்குமிடத்திற்கு வந்து சேர்ந்தார். அன்றைய பொழுது எங்கே செல்ல முடியும், என்னென்ன பார்க்க இருக்கிறது என்பதை எல்லாம் சொல்லி, எங்களுடன் புறப்பட்டார்கள்.

தில்லி நண்பரும், உதய்பூர் நண்பர்களும்....

உதய்பூரிலிருந்து....

அன்றைய நாள் முழுவதுமே எங்களுடனேயே இருந்து உதய்பூரில் பார்க்க வேண்டிய அனைத்து இடங்களையும் சுற்றிக் காண்பித்தார்கள் அந்த நண்பர்கள். இத்தனைக்கும் அவர்களுக்கு அன்றைக்கு வேலை நாள்! ஆனாலும், தங்களது வேலைகளை விட்டு விட்டு சுற்றிக் காண்பித்த நல்ல உள்ளம் கொண்டவர்கள். அன்றைக்கு தான் அவர்களை நான் காண்கிறேன் என்றாலும், அவர்கள் என்னுடனும், நான் அவர்களுடன் வெகு நாட்கள் பழகியது போல பேசிக் கொண்டோம். இப்போதும் அவர்களிடம் தொடர்பில் இருக்கிறேன் – அவ்வப்போது பேசுவதுண்டு – இல்லை எனில் WhatsApp மூலம்! அவர்கள் இருவரும் இருந்தது எங்களுக்கு ரொம்பவே உதவியாக இருந்தது. என்ன இடங்களுக்கு அழைத்துச் சென்றார்கள், என்னென்ன பார்த்தோம் என்பதை எல்லாம் வரும் பதிவுகளில் சொல்கிறேன்.

பயணம் நல்லது! ஆதலினால் பயணம் செய்வோம்!

மீண்டும் ச[சி]ந்திப்போம்…

 

நட்புடன்

வெங்கட்

புது தில்லி.

குறிப்பு: இந்தப் பகுதியில் உள்ள படங்கள் - நண்பர்கள் படம், மற்றும் பூரி படம் தவிர்த்து அனைத்தும் இணையத்திலிருந்து.....