ஹிமாச்சலப் பிரதேசம் – கடைசி கிராமம் நோக்கி ஒரு பயணம்

அனைத்து பதிவுலக நண்பர்களுக்கும் இனிய காலை வணக்கம். இன்றைய பொழுதை, ஒரு சிறப்பான வாழ்க்கைத் தத்துவத்துடன் ஆரம்பிக்கலாம்.

காயங்களோடு சிரிப்பது அவ்வளவு எளிதல்ல. அப்படிச் சிரிக்கப் பழகிக் கொண்டால் எந்தக் காயமும் அவ்வளவு பெரிதல்ல…!

படம்-1: போக்குவரத்து நெரிசலில் எங்கள் பேருந்து நின்ற போது எடுத்த படம்...

இந்த வாரத்தின் திங்கள் அன்று ”எங்கே போகலாம் – உத்திராகண்ட் அல்லது ஹிமாச்சலப் பிரதேசம்” என்ற பதிவில் தலைநகர் தில்லியிலிருந்து ஹிமாச்சலப் பிரதேசம் நோக்கி பயணித்தது பற்றி எழுதி இருந்தேன். இந்த முறை ஹிமாச்சலப் பிரதேசத்தில் இருக்கும் சில கிராமங்களை நோக்கியே எங்கள் பயணத்தினை திட்டமிட்டோம். இந்திய திபெத் எல்லையில் இருக்கும் சில கிராமங்களை நோக்கி பயணிப்பது தான் எங்கள் எண்ணமாக இருந்தது. தலைநகர் தில்லியிலிருந்து கிட்டத்தட்ட 15 முதல் 20 மணி நேரத்திற்கும் மேலாக சாலை வழிப் பயணம் செய்தால் தான் இந்த கிராமங்களை அடைய முடியும். சண்டிகட் நகரைத் தாண்டிவிட்டால் முற்றிலும் மலைப்பாங்கான பகுதிகள் என்பதால் சில கிலோமீட்டர்களைக் கடக்கவே நீண்ட நேரம் எடுக்கும். பாதையும் சரியான பாதைகள் அல்ல!

படம்-2: மலைகளில் தவழும் மேகம்...

படம்-3: சாலையிலிருந்து கீழே ப்ரவாகமாக ஓடும் நதி...

நாங்கள் இரண்டு பேர் மட்டுமே பயணிப்பது என முடிவு செய்திருந்ததால் தனியார் வாகனத்தினை அமர்த்திக் கொண்டு செல்வது என்பது அதிக பணம் செலவு வைக்கும் ஒரு வழி. அதனால் அரசுப் பேருந்துகளில் மட்டுமே பயணிக்க வேண்டும் என்ற முடிவில் இருந்தோம். இந்திய திபெத் எல்லையில் இருக்கும் chசித்குல் என்ற கிராமத்திற்குத் தான் நாங்கள் செல்ல முடிவு செய்திருந்தோம். இந்தக் கிராமத்தில் அப்படி என்ன இருக்கிறது என்று நீங்கள் கேள்வி கேட்டால் – ஒன்றுமே இல்லை என்பது தான் பதிலாக இருக்கும். வழக்கமாக சுற்றுலா தலம் என்ற நம்பிக்கையோடு அங்கே செல்ல நினைப்பவர்கள் செல்லாமல் இருப்பது நலம். இந்தக் கிராமத்தில் மொத்தமாக சில வீடுகள், சில தங்குமிடங்கள், ஒன்றிரண்டு உணவகங்கள் தவிர வேறு எதுவும் இல்லை. சுற்றிலும் ஹிமாலய மலை, நடுவே Bபாஸ்Pபா நதி, மற்றும் நதிப்புற சமவெளியான Bபாஸ்Pபா சமவெளியின் முதல் கிராமம் தான் chசித்குல்!

படம்-4: மலைகள், மேகங்கள் சூழ ஒரு சிறு கிராமமும் அதில் சில வீடுகளும்...

படம்-5: புத்த மத வழிபாட்டுத் தலம் ஒன்றின் கூரை... பின்புலத்தில் பனி படர்ந்த ஹிமாலயாஸ்...

கூடுதல் தகவல் ஒன்றையும் இங்கே சொல்லி விடுகிறேன். BSNL தவிர வேறு எந்த அலைபேசியும் இங்கே எடுக்காது. BSNL DATA நிச்சயம் கிடைக்காது. அதனால் எந்தத் தொல்லையும் இல்லாமல் நிம்மதியாக நதிக்கரை ஓரம் அமர்ந்து இயற்கையை ரசித்தபடி இருக்க நினைப்பவர்கள் மட்டுமே chசித்குல் போன்ற கிராமங்களுக்குச் செல்வது நல்லது. மற்றவர்களுக்கு இருக்கவே இருக்கிறது ஷிம்லா, மணாலி போன்ற இடங்கள்.  இந்த மாதிரி ஒரு கிராமத்திற்குச் சென்று சில நாட்கள் தங்க வேண்டும் என்பது எனது ஆசைகளில் ஒன்று – அதுவும் நினைத்த இடத்தில் இறங்கி, நடந்து, உண்டு, முதுகுச் சுமையோடு ஒரு பயணம் செய்ய வேண்டும் என்று ஆசைப்பட்டது உண்டு. நீண்ட வருடங்களுக்குப் பிறகு இப்படி ஒரு வாய்ப்பு எங்களுக்கு அமைந்தது என்ற உடனேயே அந்தப் பயணத்திற்கான காத்திருப்பில் நான் இருந்தேன்.

படம்-6: பனிபடர்ந்த மலையுச்சி - ஒரு கிட்டப் பார்வை...

படம்-7: ஆப்பிள் தோட்டம்... இன்னும் ஒரு மாதத்தில் அறுவடை...

chசித்குல் – கடல்மட்டத்திலிருந்து 11315 அடி உயரத்தில் ஒரு கிராமம். இந்திய திபெத் எல்லையில் கடைசி கிராமம் – அங்கிருந்து திபெத் கிட்டத்தட்ட 90 கிலோமீட்டர் தொலைவு என்றாலும் இந்த கிராமத்திற்குப் பிறகு வேறு எந்த கிராமமும் இல்லை – மலைகள் மலைகள் அந்த மலைகளில் உள்ள எல்லையைப் பாதுகாக்கும் இந்தியாவின் ITBP Paramilitary Force! இந்த இடத்திற்குச் சென்று சேர்வது தான் எங்கள் திட்டம். தில்லியிலிருந்து எத்தனை கிலோமீட்டர் தொலைவு, எத்தனை நேரம் எடுக்கும் என்பதை இப்போது பார்க்கலாம்! தில்லியிலிருந்து சண்டிகட், ஷிம்லா வழியாக ராம்பூர் வரை சுமார் 14.30 மணி நேர பயணம். கிட்டத்தட்ட அரை நாளுக்கும் மேலாக பேருந்துப் பயணம். அதிலேயே உடம்பு உங்களிடம் கெஞ்ச ஆரம்பித்திருக்கும். நாங்கள் சென்றது இரவு நேரப் பயணம் என்பதால் கொஞ்சம் அதிக நேரம் எடுத்தது. தில்லியில் மாலை 07.30 மணிக்குப் புறப்பட்ட HIMGAURAV 2X2 AC பேருந்து ராம்பூர் Bபுஷர் சென்று சேர்ந்த போது அடுத்த நாள் காலை 10.00 மணி!

படம்-8: நாங்கள் தங்கிய விடுதி...

படம்-9: ஊரில் இப்படி நிறைய செல்லங்கள்... குலைப்பது கூட இல்லை! அனைத்தும் நட்பு பாராட்டுகின்றன வாலை ஆட்டியபடி...

ராம்பூர் Bபுஷர் சென்று சேர்ந்த பிறகு, அங்கே பேருந்து நிலையத்தின் அருகிலேயே ஒரு தங்குமிடத்தில் வேலைகளை முடித்து, குளித்து தயார் ஆனோம். அங்கிருந்து Reckong Peo அல்லது Kalpa ஆகிய இடங்களில் ஏதாவது ஒரு இடத்தில் இரவு தங்குவதாகத் திட்டம். ராம்பூர் Bபுஷர் நகரிலிருந்து எங்களுக்குக் கிடைத்த ஹிமாச்சல அரசுப் பேருந்து Reckong Peo வரை மட்டுமே செல்லும் எனச் சொல்ல, அந்தப் பேருந்தில் புறப்பட்டோம். ராம்பூரிலிருந்து பியோ வரையான தொலைவு கிட்டத்தட்ட 100 கிலோமீட்டர். முழுவதுமே மலைப்பாதை என்பதால் எங்களுக்கு ஐந்து மணி நேரம் ஆனது. தனியார் வாகனம்/மகிழ்வுந்து என்றால் இந்தத் தொலைவினை மூன்றரை முதல் நான்கு மணி நேரத்தில் கடக்கலாம். ஆனால் நாங்கள் சென்றது அரசுப்பேருந்து என்பதால் வழியில் பல சிற்றூர்களில் நின்றும், மலைப்பாதையில் பொறுமையாகவும் சென்று சேர்ந்தது.

படம்-10: வழிபாட்டுத் தலம் - சற்றே தொலைவிலிருந்து...

படம்-11: பாதையின் இரு மருங்கிலும் ஆப்பிள் தோட்டம்...

இந்தப் பாதைகள் முழுவதுமே ஆபத்தான பாதைகள். ஒரு பக்கம் மலை என்றால் இன்னொரு பக்கம் பெரிய பள்ளம் – பள்ளமான இடம் வழி ஓடும் சட்லஜ்/Bபாஸ்pபா ஆறுகள். கொஞ்சம் தவறினாலும் பேருந்து விபத்துக்குள்ளாக நேரிடலாம் என்பதால் ரொம்பவே ஜாக்கிரதையாக வாகனத்தினைச் செலுத்த வேண்டியிருக்கும். நாங்கள் பேருந்தில் பயணித்தபடியே ஒன்றிரண்டு காணொளிகளை எடுத்தேன் – வெளியே அலைபேசி விழுந்து விடுமோ என்ற பயத்துடனே – அத்தனை குலுக்கல்கள்! அந்தக் காணொளியில் ஒன்றினை இத்துடன் இணைத்திருக்கிறேன். காணொளி பார்த்தால் எத்தனை கடினமான பாதை என்பதை நீங்கள் உணர முடியும். ரெக்காங்க் பியோ கொஞ்சம் பெரிய ஊர் என்பதால் மக்கள் கூட்டமும் அதிகம். எங்களுக்குத் தேவை அமைதி என்பதால் அங்கிருந்து ஒரு வாகனத்தில் கல்பா என்ற சிறு கிராமத்தினைச் சென்றடைந்தோம்.

படம்-12: ஆப்பிள் தோட்டத்திற்கு நடுவே இப்படி சில செடிகள்... இவையும் பயனுள்ளவையே..

படம்-13: மலைப்பிரதேசத்தில் இப்படி ஒரு வீடு அமைந்து விட்டால் மகிழ்ச்சி...

கல்பா ஒரு அழகான சிறு கிராமம். சுற்றிலும் ஹிமாலயாஸ், ஊரெங்கும் அழகான ஆப்பிள் தோட்டங்கள், ஒரு கோவில், ஒரு புத்த மத வழிபாட்டுத் தலம் ஒரு சிறு கோட்டை என ரொம்பவே அழகான இடம். இங்கேயும் அலைபேசி தொல்லைகள் இருக்காது – ஏனெனில் பெரும்பாலான அலைபேசிகள் இங்கே முழுமையான அமைதி மார்க்கத்தினை கடைபிடிக்கின்றன! No Signal! அதனால் நிம்மதியாக இயற்கையை ரசித்தபடி இருக்கலாம். கல்பா கிராமத்தில் என்ன செய்தோம் என்பதை அடுத்த பகுதியில் பகிர்ந்து கொள்கிறேன்.

படம்-14: மேலே மேலே செல்லும் பாதை...

படம்-15: ஆகஸ்ட் மாதத்தில் கூட மலை உச்சியில் பனி... குளிர் நாட்களில் முழுமையாக பனிச் சிகரமாகவே இருக்கும்...

நண்பர்களே, இன்றைய பதிவு பற்றிய உங்கள் கருத்துகளை பின்னூட்டத்தில் சொல்லுங்களேன். நாளை வேறு ஒரு பதிவில் உங்களைச் சந்திக்கும் வரை…

 

நட்புடன்

வெங்கட்

புது தில்லி