கொஞ்ச நேரம் கொஞ்ச நேரம் கொஞ்சிப் பேசக் கூடாதா...

அன்பின் நண்பர்களுக்கு இனிய காலை வணக்கம். இந்த நாளை ஒரு பொன்மொழியுடன் ஆரம்பிக்கலாம் வாங்க!

வாழ்க்கை என்பது குறைவான தகவல்களை வைத்துக்கொண்டு சரியான முடிவுக்கு வரும் ஒரு கலை - சாமுவேல் பட்லர். 

*****

சில நாட்களாக தினம் தினம் காலையில் அவளுடனான கொஞ்சல் அதிகமாகவே இருக்கிறது.  அவள் என் இல்லம் வரும் நேரமெல்லாம் அவளைக் கொஞ்சுவதிலேயே நேரம் போகிறது. கூடவே கொஞ்சம் பயமும்! நான் அவளைக் கொஞ்சுவது மற்றவர்களுக்குத் தெரிந்து விட்டால்! அதுவும் வீட்டில் தனியாக இருக்கும் நான் இப்படி காலையிலும் மாலையிலும் கொஞ்சிக் கொஞ்சிப் பேசினால்... கேட்பவர்களுக்கு என்ன தோன்றும் - இப்படி நினைத்தாலும் கொஞ்சலை நான் இன்னும் நிறுத்தவில்லை! எது வந்தாலும் பார்த்துக் கொள்ளலாம்! என்ற அசட்டு தைரியம் தான்! இன்னும் அதிகமாகவே அவளைக் கொஞ்சிக் கொண்டிருக்கிறேன்.  இன்னமும் அவளிடம் பெயரைக் கூடக் கேட்கவில்லை! கேட்டாலும் அவள் என்ன சொல்லிவிடவா போகிறாள்! நான் கொஞ்ச, அவள் கெஞ்ச! இப்படியே நாட்கள் நகர்கின்றன!  

ஹலோ... என்னங்க... இது யாரோட வலைப்பூ... இந்த மாதிரி இதுவரை இங்கே ஒன்றுமே இப்படி எழுதியதில்லையே? "என்னடா நடக்குது இங்கே?” என்று வடிவேலு மாதிரி கேள்விக் கணைகளுடன் நீங்கள் பாய்வதற்குள் விஷயத்திற்கு வந்து விடுகிறேன்.  

”உன் சமையலறையில்  நான் உப்பா, சர்க்கரையா?” என்ற பாடலுடன் காலை, மாலை வேளைகளில் சரியாக வந்து விடுகிறாள் அவள்! 

எனக்கு அவளைக் கண்டால் பிடித்திருந்தாலும், கொஞ்சம் உள்ளூர ஒரு பயமும் இருக்கிறது. சரியாக சமையல் நேரத்தில் வருவதால் வரும் பயம்!  எங்கே உணவைக் கேட்டு விடுவாளோ என்ற பயமல்ல!  எங்கே அவள் வேகத்தில் உள்ளே வந்து குதித்து சூடாக இருக்கும் சப்பாத்திக் கல்லில் விழுந்து விடுவாளோ என்ற பயம் தான்! இன்னமும் அவள் யாரென்று கூறாமல் இருப்பது நல்லதல்ல! சொல்கிறேன். 

சில நாட்களாக ஒரு அணில் என் சமையலறை ஜன்னலில் தான் காலை மாலை நேரங்களில் வசிக்கிறது.  இரவுப் படுக்கையும் அங்கேயே தான். எங்கள் சமையலறையில் இரண்டு ஜன்னல்கள் - ஒன்று கம்பிவலை ஜன்னல் மற்றொன்று கண்ணாடி ஜன்னல்! கண்ணாடி ஜன்னல் சற்றே திறந்திருக்கும். கம்பிவலை ஜன்னலில் ஒரு பெரிய திறப்பு - Exhaust Fan இருப்பதால்! இரண்டுக்கும் இடையே இருக்கும் இடைவெளியில் வந்து இந்த அணில் குடும்பம் நடத்துகிறது.  ஜன்னலின் கட்டி வைத்திருந்த துணியைக் கடித்துப் போட்டு, வெளியிலிருந்து நார்களையும் கொண்டு வந்து அதன் மீது போட்டு மெத்தையாக்கிக் கொண்டு அங்கே அதன் குடித்தனம்.  நான் சமையலறை ஒளிவிளக்கை போட்டால் போதும் ஒரு குரல் கொடுப்பாள் - நான் இங்கே இருக்கிறேன் என்று! நான் உடனே எனது கொஞ்சலைத் தொடங்கி விடுவேன்.

”என்ன இன்னிக்கு சீக்கிரமே வந்துட்ட போல! பகல் முழுவதும் சப்தமே இல்லையே” என்றால் மீண்டும் ஒரு சத்தம்! என்ன பதில் சொல்கிறாள் என எனக்குப் புரிந்தால் தானே! அவள் சொல்வது புரிகிறதோ இல்லையோ தொடர்ந்து பேசிக் கொண்டே இருக்கிறேன் - “இன்னிக்கு என்ன சாப்பிட்டடா செல்லம்? இங்கே இன்னிக்கு இந்த சமையல்!  அது சரி ஓட்டை வழியா உள்ளே வந்து குதிச்சுடாத! அடுப்பு எரிஞ்சுட்டு இருக்கு! பார்த்து உன் இடத்திலேயே இரு! உள்ளே வந்தா நான் பொறுப்பு இல்ல பார்த்துக்கோ! கல்லு சூடா இருக்கு! பட்டா பழுத்துடும்! உன்னைப் பார்த்துக்கிட்டே நானே சூடு போட்டுக்கிட்டேன் விரல்ல! எனக்கே தாங்கல! உனக்குத் தாங்குமா? தாங்காது! ”அபிராமி அபிராமி!” என்று மட்டுமே சொல்லவில்லை! அது தான் பாக்கி!  

தினம் தினம் காலை மாலை வேளைகளில் சமைக்கும்போது, அணிலுடனான கொஞ்சல் தொடர்ந்து கொண்டிருக்கிறது.  விரைவில் ஜன்னல் இடைவெளியில் குட்டி போடலாம் என்று தோன்றுகிறது. இல்லை குட்டியெல்லாம் இங்கே போட வசதி பத்தாது! சும்மா கொஞ்ச நாள் இருந்துட்டுப் போகலாம்னு தான் வந்தேன் என சொல்லிவிட்டுப் போவாளோ என தெரியாது! பார்க்கலாம்! இரண்டு நாட்கள் முன்னர் இரவு பத்தரை மணிக்கு மேல் சமையலறைக்குச் சென்று தண்ணீர் குடித்தபோது ஜன்னல் கம்பியொன்றில் படுத்து ஒய்யாரமாகத் தூங்கிக் கொண்டிருந்தாள். நான் வந்த சப்தம் கேட்டு கொஞ்சமாக கண் விழித்துப் பார்த்து “நீ தானா? நான் யாரோன்னு பார்த்தேன் - சரி எங்க வந்த? தண்ணி குடிச்சுட்டு கிளம்பு! சும்மா பேசிட்டே இருக்காத! நான் தூங்கணும்னு” அவள் சொல்ல, நானும் சரிடா என்று சப்தமில்லாமல் நகர்ந்தேன்! 

இன்னும் எத்தனை நாள் என் கொஞ்சல் தொடரப் போகிறது எனத் தெரியவில்லை.  கம்பிவலைக்குப் பின்னால் இருப்பதால் அவளை - அந்த அணில் செல்லத்தினை படம் பிடிக்க முடியவில்லை. அதுவும் எதிர் புறமும் சமையலறை ஜன்னல் உண்டு! அங்கே இருப்பவர்கள் நான் படம் பிடிப்பதைக் கண்டு சண்டைக்கு வரக்கூடும்! அதனால் படம் எடுக்க அதிகம் முயற்சிக்கவில்லை! அலைபேசியில் எடுத்த படம் அவ்வளவு திருப்தி தரவில்லை! அதனால் வலையிலிருந்து எடுத்த படம் இங்கே சேர்த்திருக்கிறேன்!  

என்ன நண்பர்களே... இன்றைய பதிவு உங்களுக்குப் பிடித்திருக்கிறதா? பதிவு பற்றிய உங்கள் எண்ணங்களைப் பின்னூட்டத்தில் சொல்லுங்கள். நாளை வேறு ஒரு பதிவுடன் சந்திப்போம்... சிந்திப்போம்... 

நட்புடன்

வெங்கட் நாகராஜ்

புது தில்லி.