காற்றில் கரைந்த மாயமென்ன – நிர்மலா ரங்கராஜன்

அன்பின் நண்பர்களுக்கு, இனிய காலை வணக்கம். இந்த நாளை நல்லதொரு வாசகத்துடன் தொடங்கலாம் வாருங்கள். 

தனக்குத் தெரிந்ததை தெரியும் என்றும், தெரியாததை தெரியாது என்றும் அறிவது தான் அறிவு – கன்ஃபூசியஸ்.

இன்றைக்கு நம் பதிவில் காணப்போவது தில்லியிலிருந்து திருமதி நிர்மலா ரங்கராஜன் அவர்களின் எழுத்தில்! அவருக்குத் தெரிந்த ஒருவருக்குக் கிடைத்த அனுபவங்களை இங்கே எழுதி இருக்கிறார். படித்துப் பாருங்களேன் - வெங்கட் நாகராஜ், புது தில்லி. 

******

காற்றில் கரைந்த மாயமென்ன...

”கண்ணுங்களா, இனிமேல, இன்னும் கொஞ்ச நாளைக்கு, நீங்க ரெண்டு பேரும் தான். இந்த வீட்டில இருக்கப் போறீங்க! ஒருத்தருக்கு ஒருத்தர் அனுசரித்து நடந்துக்கணும், பார்த்து சூதானாமா நடந்துக்கணும் லதா! மாப்பிள்ளை ஆஃபீஸ் போனப்பறம் தனியா இருக்கணும் இல்லையா, பயப்படாம தைரியமா இருக்கணும்மா!” என்று பலமுறை சொல்லிய பிறகு தான், புதிய வீட்டில் சம்பிரதாய முறைப்படி குடித்தனம் வைக்க வந்த பெரியவர்கள் அனைவரும், தமிழகத்திற்குச் சென்றார்கள்! 

அதன் பிறகு, அந்த வீட்டில் லதாவும் அவளது கணவன் ராஜ் மட்டுமே. ஊரில், கூட்டுக் குடும்பமாக இருந்த லதாவுக்கு, இங்கே எல்லாமே கணவன்தான் என்றாகிவிட்டது. கணவனுக்கும் விடுப்பு முடிந்து அலுவலகம் செல்ல வேண்டிய கட்டாயம். முதல் நாளே, வீட்டில் எப்படி எல்லாம் இருக்க வேண்டும் என்று சொல்லிவிட்டு அலுவலகம் புறப்பட்டார். கணவன் அலுவலகம் சென்ற பிறகு புத்தகமும் டேப் ரெக்கார்டரும் தான் பொழுது போக்கு அவளுக்கு. தலைநகர் தில்லியின் அந்த வீட்டில் குடித்தனம் வந்து மூன்று மாதங்களுக்கு மேல் ஆயிற்று. 

அருகில் இருக்கும் இரண்டு நண்பர்கள் குடும்பத்தினரை லதாவிற்கு அறிமுகம் செய்து வைத்தார் ராஜ். நண்பர்களின் இரண்டு பிள்ளைகளும், அவர்களோடு பக்கத்து வீட்டில் வசிக்கும் பிள்ளைகளும் சேர்ந்து நான்கு ஐந்து குழந்தைகள் லதாவை தேடி தினமும் வருவார்கள். இவளும் அந்த குழந்தைகளுக்கு கதை சொல்வதும், அவர்களோடு விளையாடுவதும் என்று இருக்க, அந்தப் பிள்ளைகள் நல்ல நண்பர்களாகி விட்டனர். ஒவ்வொரு நாள் மாலையும் ராஜ் அலுவலகம் முடிந்து வந்த பிறகு, அன்று முழுவதும் நடந்த விஷயங்களை இருவரும் பேசிக்கொள்வார்கள். இப்படியே நல்ல விதமாகவே, மகிழ்ச்சிகரமாக நாட்கள் நகர்ந்து கொண்டிருந்தன. 

இல்லற வாழ்வில் சந்தோஷம் அதிகரிக்கும் விதமாக, லதா கருவுற்று இரண்டு மாதங்களாகி இருந்தன. ஒருநாள் இரவு நல்ல தூக்கம், அப்போது யாரோ அருகில் வந்து அவளை வருடுவது போன்ற ஒரு உணர்வு லதாவுக்கு. திடுக்கிட்டு கண்விழித்துப் பார்க்க, ஏதோ நிழல் போன்று ஒரு உருவம் அவள் படுத்து இருந்த இடத்திலிருந்து மெதுவாக நகர்ந்து செல்கிறது. கனவோ அல்லது பிரமையோ என்று கண்களைக் கசக்கி மறுபடியும் பார்க்கிறாள். ஏதோ ஓர் உருவம், காற்றிலே கரைந்து செல்வது போல தெரிய, பயத்தில் நெஞ்சே அடைத்து விடும் போல் இருந்தது. பயத்துடன் கணவனை எழுப்பி அந்தக் காட்சியைக் காண்பிக்க, அவருக்கும் அதே அதிர்ச்சியான நிலைதான். 

என்னவென்று இருவரும் உணரும் முன்பே அந்த உருவ,ம் அருகில் இருந்த ஜன்னல் வழியாக மெதுவாக தவழ்ந்து வெளியேறிவிட்டது. பயத்தில் இருவரும் உறைந்து போய், மின் விளக்கை உயிரூட்டி, உருவம் போன இடத்தை பார்க்க, அங்கு எதுவும் தெரியவில்லை. அந்த வீடு இரண்டு பக்கம் ஜன்னலை கொண்டது. படுக்கை அறை ஜன்னல் வழியாக அந்த உருவம் வெளியேறியது! எகிறி குதிக்கவும் இல்லை பாய்ந்து ஏறவும் இல்லை. மிக மென்மையாக ஒரு புகை மண்டலம் தவழ்ந்து போவதைப் போல அந்த ஜன்னலை அது கடந்து சென்றது. அந்த ஜன்னல் வழியாக வெளியே சென்றால் அதன் பிறகு செல்ல வேறு வழி எதுவும் கிடையாது . ஏனென்றால் அந்த இடம் ஒரு சிறிய செங்குத்தான திறந்த வெளி. மின்தூக்கி வைப்பதற்காக ஒதுக்கப்பட்ட இடம் அது. எனவே வெளியேற வாய்ப்பில்லை. எங்கே சென்றிருக்கும் என்று யூகிக்கவும் முடியவில்லை. மாயமாகி விட்டது.

அதன்பிறகு அன்றைய இரவு, லதா, ராஜ் இருவருக்குமே தூக்கமில்லை. காற்றில் கரைந்து போன அந்த உருவத்தினைப் பற்றிய சிந்தனை மட்டுமே விரவியிருந்தது மனதில். ஆவி, பேய், பிசாசு எல்லாம் ஏமாற்று கதை என்று ஏளனம் பேசும், அவர்களது இளம் வயது அது என்றாலும், இப்படி ஒரு நிகழ்வினை நேரில் பார்த்த பிறகு அவர்களால் ஏமாற்றுக் கதை என நினைக்க மனம் ஒப்பவில்லை! பயம் கலந்த ஆச்சரியத்துடன், இந்த நிகழ்வு உண்மைதானோ என்று, எதையும் நம்ப முடியாமல் திரும்பத் திரும்ப அதைப் பற்றியே பேசிக் கொண்டிருந்தனர். 

சரி இப்படியே பேசிக்கொண்டிருந்தால் தூங்க முடியாது! எனவே இந்தச் சம்பவத்தை இத்தோடு மறந்து விடவேண்டும் என்று நினைத்து அதைப்பற்றி தொடர்ந்து பேசுவதை நிறுத்திக் கொண்டனர். மறுநாள் எப்போதும் போல ராஜ் அலுவலகம் சென்றுவிட, லதாவால் நடந்த சம்பவத்தினை மறக்க இயலவில்லை! மனதுக்குள் ஒரு பயம் இருந்து கொண்டே இருந்தது! காற்றில் கரைந்த உருவம், மனதை விட்டு கரையவே இல்லை! ஆனால் கரைந்தது மற்றொன்று! 

சம்பவம் நடந்த இரண்டு நாட்களில் , வீட்டில் தனியாக இருக்கும்போது லதாவுக்கு வயிற்றில் லேசான வலி. தனது உடலில் ஏதோ ஒரு மாற்றம் உண்டாவதை அவளால் உணர முடிந்தது. தனியாக இருப்பதால், யாரிடமும் அதைப் பற்றி ஆலோசனை கூட கேட்க முடியவில்லை! அப்போதெல்லாம் ஃபோன் வசதி கூட கிடையாதே. கணவர் ராஜ் அலுவலகத்திலிருந்து வரும் வரை காத்திருக்க வேண்டி இருந்தது. உடனே மருத்துவரிடம் செல்ல, அங்கே மருத்துவர் ராஜலக்ஷ்மி, லதாவை பரிசோதித்து சொன்ன விஷயம் – ”சாரிம்மா, கர்ப்பம் க(ரை)லைஞ்சுடுச்சும்மா! எதுக்கும் பரிசோதனை செய்து விடலாம்”. 

சிகிச்சைகள் முடிந்த பிறகு மாதிரியை ஆய்வுக்கு அனுப்பி வைக்க, முடிவு வந்த பின்னர் டாக்டரின் கணிப்பு சரியாகவே இருந்தது – ”பயத்தினால்/அதிர்ச்சியால் தான் இப்படி ஆனது” என்று முடிவு சொல்லப்பட்டிருந்தது . பயம் எத்தகைய தன்மை உடையது என்பதை லதாவும், ராஜும் அப்போது முழுவதும் உணர்ந்தனர். உடனடியாக அவர்கள் செய்த வேலை, அந்த வீட்டினைக் காலி செய்து கொண்டு நண்பர்கள் இருக்கும் குடியிருப்பிலேயே குடியேறியது தான்! காற்றிலே கரைந்த உருவத்தினை இன்றளவும் லதாவினால் மறக்க முடியவில்லை! 

இது ஒரு உண்மையாக நடந்த சம்பவம் என்பதையும் இங்கேயே சொல்லிவிடுகிறேன். 

என்ன நண்பர்களே, இந்த நாளின் பதிவு பற்றிய உங்கள் கருத்துகளை பின்னூட்டம் வழி சொல்லுங்களேன். 

மீண்டும் வேறு ஒரு பதிவின் வழி சந்திக்கும் வரை…

நட்புடன் 

நிர்மலா ரங்கராஜன் 

புது தில்லி.