காஃபி வித் கிட்டு – பேனர் – கனவுக் கன்னி – ஆமை வாழ்வு - ஏலம்

காஃபி வித் கிட்டு – பகுதி – 47

அனைத்து பதிவுலக நண்பர்களுக்கும் இனிய காலை வணக்கம். இன்றைய பொழுதை ஒரு இனிமையான வாசகத்துடன் ஆரம்பிக்கலாம்.

இந்த வாரத்தின் ரசித்த வாசகம்:

பேசித் தீருங்கள்; பேசியே வளர்க்காதீர்கள். நடப்பதை பாருங்கள்; நடந்ததை கிளறாதீர்கள். உரியவர்களிடம் சொல்லுங்கள்; ஊரெல்லாம் சொல்லாதீர்கள். உறுதி காட்டுங்கள்; பிடிவாதம் பிடிக்காதீர்கள். விவரங்கள் சொல்லுங்கள்; வீண்வார்த்தை சொல்லாதீர்கள். தீர்வை விரும்புங்கள்; தர்க்கம் விரும்பாதீர்கள். – புத்தர்.

இந்த வாரத்தின் செய்தி – பேனர்/போஸ்டர் மோகம்:

பேனர்/போஸ்டர்/கட் அவுட் ஆகியவற்றை அரசியல்வியாதிகளுக்கும், நடிகர்களுக்கும் வைப்பது நம் ஊரில் அதிகரித்துக் கொண்டே போகிறது. என்னதான் அப்படி ஒரு மோகமோ இவை மீது. நடிகர்களுக்கு 100 அடி கட் அவுட் வைத்து அதற்கு பால் அபிஷேகம், பூ மாரி பொழிதல் என ஒரு பக்கம். சில நொடிகள் அந்த ஊர் வழியே செல்லப் போகும் அரசியல் கட்சித் தலைவருக்கு வழியெங்கும் கொடிகள், போஸ்டர்கள், வருக வருக என அழைக்கும் வளைவுகள் என அமர்க்களப்படுத்தும் அடிப்பொடிகள்! என்றைக்கு மாறும் இந்த மோகம். ஏட்டுச் சுரைக்காய் கறிக்கு உதவாது.  ஒரு விஷயம் இங்கே சொல்ல வேண்டும். நம் ஊர் மக்கள் இப்படி மோகம் கொண்டு அலைவதைப் பார்த்த அதே சமயத்தில் இங்கே இருக்கும் மக்கள் – குறிப்பாக தில்லி மக்கள் இப்படி சினிமா போஸ்டர்கள் கட் அவுட்கள் என எந்த நடிகருக்கும் சாலைகளில் வைப்பதில்லை! தியேட்டர் அருகே கூட ஒன்றிரண்டு போஸ்டர்கள் இருக்காது – தியேட்டர் சுவரில் அன்றைக்கு என்ன படம் என்பதை டிஜிட்டல் போஸ்டர்களாக திரைகளில் பார்க்க முடியும் அவ்வளவு தான்.

அரசியல் கட்சிகளின் பேனர்கள், வாழ்த்துகள் ஆகியவை கூட வைத்தாலும் மக்களுக்கு இடைஞ்சல் தரும் வகையில் இருக்காது. அப்படி வைக்கப்படும் பதாகைகளை நகராட்சி அலுவலர்கள் அப்புறப்படுத்திக் கொண்டே இருப்பார்கள். ஊர் முழுவதும் வைக்கப்படுவது இல்லை. நம் ஊருக்கு வரும்போது பார்த்தால், வாழ்வு, சாவு என எதற்கும் ஃப்ளெக்ஸ் பேனர்கள், பெரிய பெரிய போஸ்டர்கள், கட் அவுட்கள் என அமர்க்களம். அதுவும் அதை வைப்பவர்கள் ஏனோ தானோ என்று வைத்துவிட, கீழே விழுந்து விபத்துகள். கட் அவுட் மீது ஏறி பால் அபிஷேகம் செய்கிறேன் பேர்வழி என கீழே விழுந்து எலும்பை முறித்துக் கொண்டவர்களும் உயிர் விட்டவர்களும் நம் ஊரில் மட்டுமே! சுபஸ்ரீ மரணத்திற்குப் பிறகு பெரும்பாலான சினிமா நடிகர்களும், அரசியல் கட்சிகளும் பேனர் வைக்கக் கூடாது என்று சொல்லிக் கொண்டிருக்கிறார்கள் – இது எத்தனை மணி நேரம் நிலைத்திருக்கும் என்பதை பார்க்கத் தானே போகிறோம். எத்தனை எத்தனை சுபஸ்ரீக்கள் செத்தாலும் இவர்கள் திருந்தப் போவதில்லை.  ஏனிந்த மோகமோ?

இந்த வாரத்தின் விளம்பரம்:

ஒரு ஹோம் மேக்கராக இருப்பது சுலபமல்ல! வேலைக்குப் போகாதவர்கள், நாள் முழுவதும் சும்மாவே இருப்பதாகச் சொல்வது எவ்வளவு தவறு என்பதைச் சொல்லும் ஒரு விளம்பரம் – பாருங்களேன்…

படித்ததில் பிடித்தது – கவிதை:

யார் எழுதிய கவிதை என்பது தெரியவில்லை. ஆனால் படித்ததும் பிடித்தது.  எழுதியவருக்கு எனது வாழ்த்துகளும் பாராட்டுகளும். படித்துப் பாருங்களேன்…

பிரசவ அறை வாசலில்

"பெண் குழந்தை"

என்றதும்

அதுவரை

என் கண்ணில் இருந்த

ஈரம் ஏனோ

மெதுவாய் இதயத்தில்

இறங்கியது...

அவள்

கொலுசொலியிலும்

புன்னகையிலும்

வரும் இசை போல

இதுவரை எந்த

இசையமைப்பாளரும்

இசை அமைத்ததில்லை...

வீட்டில்

அதுவரை இருந்த

என் அதிகாரம்

குறைந்து போனது

அவள் பேச

ஆரம்பித்த பிறகு...

"அப்பாவுக்கு முத்தம்"

என நான் கெஞ்சும்

தோரணையில்

கேட்டால்

ஒரு முத்தம் கொடுத்துவிட்டு

ஏதோ எனக்கு

சொத்தெழுதி வைத்த

புன்னகை வீசி செல்வாள்...

என்னுடன் தினமும்

விளையாடிய

என் ரோஜாப்பூ,

பூப்பெய்த நாளில்

கதவோரம் நின்று

என்னை பார்த்த

பார்வையில் இருக்கிறதடா

உலகின் அத்தனை

பிரிவினைவாதமும்...

அவள்

பாதுகாப்பாய் வீடு

திரும்பும் வரை

உயிரற்ற உடலாய்

காத்திருந்த நொடிகளில்,

செத்து பிழைக்கும்

நான்… தினம் தினம்

அவளை பிரசவித்தேன்...

இரு முறை தாய் வாசம்

தெரியவேண்டுமெனில்,

பெண் பிள்ளை

பெற்றெடுங்கள்...

மகள்களின்

நேசிப்பெனும் சிறையில்

விடுதலை இல்லை

ஆயுள் தண்டனை மட்டுமே...

மகளில்லாத

தந்தையர்களே,

சகோதரியில்லாத

ஆண் மகனே,

எங்கேனும் தனியாய்

பெண்ணைக் கண்டால்

சுதந்திரமாய் செல்ல விடுங்கள்…

தந்தைகள் காத்திருக்கிறோம்

அவள் வருகைக்காக…

இந்த வாரத்தின் ரசித்த பாடல்: ஹிந்தி பாடல்!

Dream Girl – அதாங்க தலைப்பில் இருக்கும் கனவுக் கன்னி - என்ற புதிய ஹிந்தி திரைப்படத்திலிருந்து ஒரு பாடல் இந்த வாரத்தின் ரசித்த பாடலாக! கேட்டுப் பாருங்களேன்.

இந்த வாரத்தின் ஸ்வாரஸ்ய கேள்வி பதில்:

கேள்வி: வாழ்க்கையில் எப்போதும் பரபரப்பாக இருப்பவருக்கு உங்கள் அறிவுரை என்ன?

பதில்:  ஒரு குட்டிக் கதை – இருப்பது மட்டுமா வாழ்வு?

ஆமைகள் இரண்டு சந்தித்துக் கொண்டன. ”வரவர உலகம் மோசமாகி விட்டது. ஏன் தான் இப்படி அவசரகதியாய் ஆகிவிட்டார்களோ? இப்படி தலைதெறிக்க ஓடுகிறார்களே, எல்லோரும் முட்டி மோதி விழப் போகிறார்கள்” என்றது ஒன்று. ”ஆமாம், இப்படி அவசரப்பட்டு என்ன சாதிக்கிறார்கள். அல்பாயுசில் போய்விடுகிறார்கள். நம்மைப் போல் முன்னூறு, நானூறு ஆண்டுகள் வாழ முடிகிறதா, இவர்களால். நிதானமாக இருந்தால் தானே நீடிக்கும் ஆயுள்?”

பின்னோக்கிப் பார்க்கலாம் வாங்க:

2013-ஆம் ஆண்டு “மனச் சுரங்கத்திலிருந்து” என்ற தலைப்பில் நெய்வேலி நினைவுகளை எழுதியபோது எழுதிய ஒரு பதிவு – இதே நாளில் எழுதி இருக்கிறேன். இனிமையான நினைவுகள் நெய்வேலியின் சந்தையில் போடப்படும் வாழைப்பழ ஏலம் பற்றி எழுதி இருக்கிறேன். படிக்காதவர்கள் படிக்கலாமே!

நெய்வேலியின் ஏலச் சந்தை

நண்பர்களே, இந்த வாரத்தின் காஃபி வித் கிட்டு பதிவு பற்றிய உங்கள் கருத்துகளைச் சொல்லுங்களேன். விரைவில் வேறு சில செய்திகளோடு மீண்டும் ச[சி]ந்திப்போம்….

 

நட்புடன்

வெங்கட்

புது தில்லி