கடைசி கிராமம் – தில்லிவாசிகள் திருடர்கள் – நீங்க எந்த ஊர்

அனைத்து பதிவுலக நண்பர்களுக்கும் இனிய காலை வணக்கம். இன்றைய பொழுதை, நல்லதொரு வாசகத்துடன் ஆரம்பிக்கலாம்.

மனிதனின் குற்றங்களில் பெரும்பாலானவை அவனது நாவிலிருந்து தான் பிறக்கின்றன - நபிகள் நாயகம்.

கடைசி கிராமம் என்ற தலைப்பில் இதுவரை வெளிவந்த பதிவுகளின் சுட்டிகள் கீழே:

பகுதி – 1: எங்கே போகலாம் – உத்திராகண்ட் அல்லது ஹிமாச்சலப்பிரதேசம்

பகுதி – 2: ஹிமாச்சலப் பிரதேசம் – கடைசி கிராமம் நோக்கி ஒருபயணம்

பகுதி – 3: கடைசி கிராமம் – கல்பா எனும் கிராமத்தில் ஓர் இரவு

பகுதி – 4: கடைசி கிராமம் – கின்னர் கைலாஷ் – யாத்திரை தகவல்கள்

பகுதி – 5: கடைசி கிராமம் – ரோகி – மலைப்பாதையில் நடைப்பயணம்

பகுதி – 6: கடைசி கிராமம் – ரோகி – கிராமமும் கோவிலும்

பகுதி – 7: கடைசி கிராமம் – பழங்களே உணவாக – பேருந்து ஸ்னேகம்

பகுதி – 8: கடைசி கிராமம் - இந்தியாவின் கடைசி டாபா – உணவகம்

பகுதி-9: கடைசி கிராமம் – திபெத் எல்லை – நடை – விசில் அடிக்கத்தெரியுமா?

பகுதி – 10: கடைசி கிராமம் – கடைசி கிராமத்தில் ஓர் இரவு – இரவுஉணவு

பகுதி – 11: கடைசி கிராமம் – சித்குல் கிராம உலா – சித்குல்மாதா

chசித்குல் கிராமத்தில் உள்ள புத்தமத வழிபாட்டுத் தலத்தினைப் பார்க்கலாம் என கிராமத்தினுள் சென்ற போது அந்த வழிபாட்டுத் தலம் புதுப்பிக்கப்பட்டு வருவதை மட்டுமே பார்க்கமுடிந்தது. அந்த ஊரின் வழக்கம் போலவே, இந்த வழிபாட்டுத் தலமும் பெரும்பாலும் மரத்தினால் தான் அமைக்கிறார்கள். தேவதாரு மரத்தினைக் கொண்டு தான் இந்த கட்டிடங்கள் அமைக்கிறார்கள். பல வருடங்கள் ஆனாலும் ஸ்திரமாக இருக்கக் கூடியவகையில் தான் அமைக்கிறார்கள். அந்த இடத்திற்கு நாங்கள் சென்றபோது இரண்டு முதியவர்கள் அங்கே அமர்ந்து கட்டிடப் பணியை மேற்பார்வை செய்து கொண்டிருந்தார்கள். அவர்களிடம் நின்று பேச்சுக் கொடுத்தோம்.  கிராமத்தில் என்ன வசதிகள் இருக்கிறது, பள்ளிக்கூடம், ஆரம்ப சுகாதார நிலையம், காவல் நிலையம் போன்றவை இருக்கிறதா? வாழ்க்கை முறை என்ன? கிராமத்தில் எத்தனை வீடுகள் இருக்கும்? என்று பொதுவாக விசாரிப்பு இருக்கும்.

இந்த மாதிரி கிராமத்தின் மக்களிடம் பேசும்போது அவர்களுக்கும் ஒரு வித மகிழ்ச்சி, நமக்கும் சில தகவல்கள் கிடைக்கும். கிராமத்தில் பள்ளிக்கூடம் இருக்கிறது, ஆரம்ப சுகாதார நிலையமும் உண்டு, காவல் நிலையம் இல்லை – அதற்கான அவசியமும் இல்லை என்று சொன்னார் ஒரு பெரியவர்.  சுமார் 125 குடும்பங்கள் இங்கே வசிக்கிறார்கள். பெரும்பாலும் அமைதி விரும்பிகள் தான் இங்கே. எங்களுக்குள் பிரச்சனைகள் வருவதில்லை. வந்தாலும் முதியவர்கள் சேர்ந்து, பார்த்து, பிரச்சனைகளைத் தீர்த்து வைத்து விடுவோம்.  பிரச்சனை என்று வந்தால் வெளியூரிலிருந்து வரும் சுற்றுலாவாசிகள் மூலம் தான் வர வாய்ப்பு இருக்கிறது. அதையும் சமாளித்து விடலாம் என்று ஒரு முதியவர் சாத்வீகமாகச் சொல்ல, மற்றவர் சற்றே வேகமாகச் சொன்னார் – ரொம்ப பிரச்சனை செய்தால், நாலு தட்டு தட்டி, மலைமீதிலிருந்து உருட்டி விட்டால் ஆச்சு – நேரே ஆற்றில் விழவேண்டியது தான்!  சொல்வது சற்றே அதீத உணர்ச்சியுடன் இருந்தாலும், இது வரை அப்படிச் செய்ததில்லை என்றும் சொன்னார் அந்த முதியவர்.

பொதுவாக சுற்றுலாவாசிகள் பிரச்சனை இருப்பதில்லை. தில்லிவாசிகள் சிலர் வரும்போது பிரச்சனை வருவதுண்டு – பெரும்பாலானா தில்லிவாசிகள் திருடர்கள், சோம்பேறிகள் – இங்கே வந்து அமைதியைக் குலைக்கும்படிச் செய்து விடுகிறார்கள் என்று சொல்லி விட்டு, எங்களைப் பார்த்து, நீங்கள் எங்கிருந்து வருகிறீர்கள் எனக் கேட்டார்கள்! நான் சிரித்தபடியே, நான் தில்லியிலிருந்தும் நண்பர் கேரளத்திலிருந்தும் வருகிறார்.  நான் தில்லியில் இருந்தாலும் தமிழகத்தைச் சேர்ந்தவன்” என்று சொல்ல, “அடடா? உங்களிடம் நான் தில்லிவாசிகள் திருடர்கள் என்று சொல்லி இருக்கக் கூடாதோ?” என்று வருத்தப்பட்டார்.  பரவாயில்லை – நீங்கள் பொதுவாகச் சொல்வதில் தவறில்லை. நான் அப்படியானவன் இல்லை என்று எனக்குத் தெரியுமே என்று சொல்ல, அவர் மீண்டும் வருந்தினார்.

அவரிடம் தொடர்ந்து பேசிக் கொண்டிருந்தோம். ”உங்களுடன் நிழற்படம் எடுத்துக் கொள்ளலாமா?” எனக் கேட்க, தாராளமாக எடுத்துக் கொள்ளுங்கள் என்று சொல்ல, சில படங்கள் எடுத்துக் கொண்டோம். அவர்களைத் தனியாகவும், நானும், நண்பரும் சேர்ந்தும் சில படங்கள். அவர்கள் எங்கே பணி செய்தார்கள் எனக் கேட்க, ஒருவர் மட்டும் ராணுவத்தில் பணி புரிந்ததாகச் சொல்லி அவர் இந்தியாவின் பல பகுதிகளுக்கும் – தில்லி உட்பட - பயணித்திருப்பதைச் சொன்னார் – கூடவே தனது அதிகாரியாக இருந்தவர்களில் தமிழரும், மலையாளியும் உண்டு என்று சொல்லி, மிகவும் நல்லவர்கள் என பாராட்டவும் செய்தார். சில நிமிடங்கள் அவர்களுடன் பேசிக் கொண்டிருந்ததில் அவர்களுக்கும் மகிழ்ச்சி, எங்களுக்கும் சில தகவல்கள் கிடைத்தன.  அவர்கள் இருவருக்கும் நன்றி சொல்லி அங்கிருந்து புறப்பட்டோம்.

வழியில் இன்னுமொரு பெரியவர் – இந்த மலைப்பகுதிகளில் கிடைக்கும் ஒரு அமைப்பில் வென்னீர் வைத்துக் கொண்டிருந்தார் – இந்த அமைப்பிற்குப் பெயர் ”ஹமாம்” – முன்பு தரம்ஷாலா சென்று வந்ததைப் பற்றி எழுதிய தொடரிலும் இதைப் பற்றிச் சொல்லி இருக்கிறேன். ஒரு சிறு Drum போன்ற அமைப்பு. கீழே நெருப்பு பற்ற வைக்கும் வசதி – அமைப்பின் உள்ளே கரி இருக்க அவை நன்கு சூடான பிறகு மேலே இருக்கும் புனல் வழியே நீரை விட்டால் அது உள்ளே சுழன்று பக்கவாட்டில் இருக்கும் குழாய் வழியே வெளிவரும் போது நன்கு சூடாக வரும்! இந்த அமைப்பில் தண்ணீர் கொதிக்க வைக்க வேண்டியதில்லை. முன் வேலையாக கரி சூடாக்கினால் போதும் – தண்ணீர் புனல் வழி விட விட, குழாய் வழியாக வெளியே சூடான நீர் கிடைத்து விடும். அந்தப் பெரியவரிடமும் பேச்சுக் கொடுத்து அவரையும் நிழற்படம் எடுத்துக் கொண்டோம்.  நிழற்படத்தினை அவரிடம் காண்பித்த போது அப்படி ஒரு புன்சிரிப்பு அவரிடம்! தன் படத்தினைப் பார்ப்பது ஒரு வித மகிழ்ச்சி தானே!

அந்த முதியவரிடமும் நன்றி சொல்லி அங்கிருந்து புறப்பட்டு மலைப்பாதை வழி கீழே நடந்தோம். நாங்கள் கிராமத்தின் பிரதான சாலையை வந்தடைந்த போது “ஹிந்துஸ்தான் கா ஆக்ரி டாபா” திறந்து இருந்தது. இரும்புப் படிக்கட்டுகள் வழி கீழே இறங்கி உணவகத்தினை அடைந்த போது அங்கே நண்பர்கள் ப்ரஷாந்த் மற்றும் மைக்கேல் காலை உணவுக்காகக் காத்திருந்தார்கள். காலையிலேயே எங்கேயிருந்து வருகிறீர்கள் எனக் கேட்க, எங்களது அன்றைய தின அனுபவங்களைப் பகிர்ந்து கொண்டோம். கோவிலுக்கு வந்து வாத்திய இசையை சேமித்துக் கொள்ள முடியவில்லையே என மைக்கேலுக்கு வருத்தம். பெரியவர்களிடம் பேச முடியவில்லை என ப்ரஷாந்த வருந்தினார். உணவக உரிமையாளர் என்ன சாப்பிடுகிறீர்கள் என்று கேட்டபடியே வெளியே வந்தார்.  எனக்கு ஆலூ பராண்டாவும், நண்பருக்கு ப்ரெட் ஆம்லேட்டும் – கூடவே சிறப்பான தேநீரும்!

சிறிது நேரம் காத்திருக்க சுடச் சுட வெண்ணைக் கட்டி தடவிய பராண்டாவும் ப்ரெட் ஆம்லேட்டும் வந்தது. நாங்கள் சாப்பிட்டு முடித்தோம். ரொம்பவும் சுவையாகச் சமைத்து இருந்தார்கள்.  தேநீரும் சுடச் சுட வர அதையும் ருசித்தோம். அன்றைய தினம் என்ன திட்டம் என்பதை ப்ரஷாந்த் மற்றும் மைக்கேல் கேட்டார்கள். எங்களது திட்டம் அடுத்த ஊரான ரக்chசம் வரை சென்று அங்கே கொஞ்ச நேரம் இருந்து விட்டு அங்கேயிருந்து புறப்பட்டு மாலைக்குள் சாங்க்ளா அல்லது வேறு சிறு கிராமத்திற்குச் செல்வது என்று சொன்னோம்.  மைக்கேல் இன்னும் ஒரு நாள் அல்லது இரண்டு நாட்கள் வேறு கிராமம் ஏதாவது ஒன்றில் தங்க திட்டம் என்று சொன்னார். ப்ரஷாந்த்-உம் சாங்க்ளாவிலோ அல்லது கார்ச்சம் என்ற இடத்திலோ தங்கி பிறகு ராம்பூர் வருவதாகத் திட்டமிட்டு இருப்பதாகச் சொன்னார். என்ன செய்யலாம் என அனைவரும் விவாதித்தோம்.

chசித்குல் தங்குமிடத்தைக் காலி செய்து கொண்டு முதுகுச் சுமையோடு ரக்chசம் வரை நடக்கலாம் என்று திட்டமிட்டோம். கிட்டத்தட்ட ஒன்பது கிலோமீட்டர் மலைப்பாதையில் நடக்கவேண்டும்.  ஏற்கனவே நாங்கள் கல்பாவிலிருந்து ரோghகி வரை நடந்து வந்தது நினைவுக்கு வந்தது. பேருந்தில் ஒரு மணி நேரத்திற்குள் சென்று விடலாம்! அதிக நேரம் நமக்கு ரக்chசம் கிராமத்தில் கிடைக்கும் என்று திட்டம் மாறியது. காலை ஒன்பது மணிக்கு மேல் chசித்குல் நகரிலிருந்து பேருந்து ஒன்று புறப்படும் என்பதால் அதற்குள் தங்குமிடத்தினை காலி செய்து பேருந்து நிற்கும் இடத்தில் வந்து சேரலாம் என முடிவு செய்து தங்குமிடம் திரும்பினோம். சரியான நேரத்தில் பேருந்து நிற்கும் இடத்திற்கு வந்து சேர்ந்தோம். அதன் பிறகான அனுபவங்களை அடுத்த பகுதியில் சொல்கிறேன். சரியா?

இன்றைக்கு பதிவில் சொன்ன விஷயங்களைப் பற்றிய உங்கள் சிந்தனைகளையும் எண்ணங்களையும் பின்னூட்டம் வழியாக பகிர்ந்து கொண்டால் மகிழ்ச்சி. நாளை வேறு ஒரு பதிவில் உங்களைச் சந்திக்கும் வரை…

 

நட்புடன்

வெங்கட்

புது தில்லி