வாரணாசி – கரையோரக் கவிதைகள் – நிழற்பட உலா – பகுதி இரண்டு

வாரணாசி – பழமையான நகரம். என்னதான் பழமையின் பிடியில் இருந்தாலும் சமீப காலங்களில் முன்னேற்றத்தினை நோக்கி நகர்ந்து கொண்டிருக்கிறது. சென்ற முறை சென்ற போது பார்த்த ஊருக்கும், இப்போது பார்த்த ஊருக்கும் வித்தியாசங்கள் இருக்கின்றன. ஊரின் இரயில் நிலையம் சிறப்பாக இருக்கிறது இப்போது. புதிய ஒரு இரயில் நிலையமும் எல்லா வித வசதிகளுடனும் திறந்திருக்கிறார்கள். பல இடங்கள் சுத்தமாக பராமரிக்கப்படுகின்றன என்றாலும், மக்களும் அரசுடன் சேர்ந்து சுத்தமாக வைத்திருக்க தங்கள் பங்காக உழைக்க வேண்டும் என்பதை புரிந்து கொள்ள வேண்டும். இன்னமும் இந்த விஷயத்தில் மக்கள் மெத்தனமாக இருக்கிறார்கள் என்று தான் சொல்ல வேண்டும்.

எல்லா இரயில் நிலைய வளாகங்களிலும் மிக அழகான ஓவியங்களை வரைந்து வைத்திருக்கிறார்கள். ஆனால் அதைப் பராமரிப்பது என்பது மக்கள் கையிலும் இருக்கிறது. அதன் மீது பான் கரையாகாமல் வைத்திருக்க வேண்டியது மக்களின் கடமையும் ஆகும். “நான் துப்பிட்டே தான் இருப்பேன், அதைச் சுத்தம் செய்ய வேண்டியது அரசின் கடமை… அதான் வரி கட்டறோம்ல!” என்று துப்பிக் கொண்டே இருந்தால் எப்படிச் சுத்தமாக வைத்திருக்க முடியும்! துப்புவதை நிறுத்தினால், அல்லது அதற்கான இடங்களில் மட்டுமே என்ற கட்டுப்பாடுடன் இருந்தால் நல்லது தானே.  சுத்தம் செய்யும் வேலைகளில் இருப்பதும் நம் சக மனிதன்/சகோதரன் ஒருவன் தானே என்ற எண்ணம் வந்தால் இப்படிச் செய்ய மாட்டார்கள் அல்லவா?

வாருங்கள் நண்பர்களே, வாரணாசி பயணத்தின் போது எடுத்த சில படங்கள் இந்த ஞாயிறில்! முதல் பகுதியில் சொன்னது போல, இந்தப் படங்கள் அனைத்துமே படகில் பயணித்தபடியே எடுத்தவை! கங்கைக்கரையோர படங்கள்!

என்ன நண்பர்களே, இந்த வாரத்தின் நிழற்பட உலா உங்களுக்குப் பிடித்திருக்கிறதா? உங்கள் கருத்துகளைச் சொல்லுங்களேன். விரைவில் வேறு சில நிழற்படங்களோடு மீண்டும் ச[சி]ந்திப்போம்….

 

நட்புடன்

வெங்கட்

புது தில்லி