காஃபி வித் கிட்டு – பங்களா ஸ்வீட்ஸ் – மீட்டா பான் – இருமல் பாட்டி

காஃபி வித் கிட்டு – பகுதி – 23

ராஜா காது கழுதைக் காது – மகளிர் தினம் ஸ்பெஷல்

நேற்று இரவு ஒரு உணவகத்திற்குச் சென்றிருந்தேன். சமைப்பதற்கு ஏனோ சோம்பேறித்தனம். அதன் கூடவே வரிசையாக அலைபேசியில் அழைப்புகள். வயிறு வேறு என்னை உடனே கவனி என்று சொல்லிக் கொண்டிருந்தது. சமையல் செய்து சாப்பிட வேண்டும் என்றால் குறைந்தது முக்கால் மணி நேரமாவது ஆகும். அதற்கெல்லாம் பொறுமை இல்லை என்று வயிறு கூவியது. சரி இன்றைக்கு வெளியே சாப்பிடலாம் என வீட்டின் அருகே இருக்கும் பங்க்ளா ஸ்வீட்ஸ் சென்றேன். ஸ்பெஷல் மீல்ஸ் சொல்லி சில நிமிடங்கள் காத்திருக்க அடுத்த டேபிளில் இரண்டு பெண்கள் ஒரு ஆண் – நண்பர்களாக இருக்க வேண்டும் – அவர்கள் தமிழில் பேசிக் கொண்டிருந்தார்கள் என்பது கூடுதல் தகவல்! தலைநகரில் இருக்கும்போது “யாருக்குப் புரியப் போகுது?” என தமிழில் சப்தமாகப் பேசுவது பல தமிழர்களின் பழக்கம். அவர்களும் அப்படியே!

ராஜ் கச்சோடி, தஹி Bபல்லே என உள்ளே தள்ளிக் கொண்டே பேசிக் கொண்டிருந்தார்கள். திடீரென அந்தப் பெண்களுக்கு நினைவு வந்து விட்டது – மகளிர் தினம் என்பது! உடனே அந்த ஆணிடம் “நீ தான் எங்களுக்கு இன்றைக்கு ட்ரீட் தர வேண்டும்!” அதற்கு அந்த ஆண் – “இது உங்களுக்கான தினம்… அதனால நீங்க தான் ட்ரீட் தரணும்!” இப்படியே மாற்றி மாற்றி பேசிக் கொண்டிருக்க, பணம் கொடுக்க வேண்டிய நேரம் வந்தது – அந்த ஆண் 205 ரூபாய் வந்த பில்லிற்கு, இரண்டாயிரம் ரூபாய் நோட்டைக் கொடுக்க, சில்லறையாக இல்லையா? என்று சிப்பந்தி கேட்ட போது இது தான் இருக்கிறது என்று சொல்லி விட்டார். வேறு வழியில்லை என்று அந்தப் பெண்களில் ஒருவர் தான் சரியாக 205 ரூபாய் கொடுத்து வெளியேறினார்! – நோ டிப்ஸ்!  

நான் எனது உணவைச் சாப்பிட்டு அப்படியே பொடி நடையாக நடந்து வீட்டிற்கு வந்தேன் – வரும் வழியில் ஒரு மீட்டா பானும் உள்ளே போனது! சில வருடங்களுக்குப் பிறகு மீட்டா பான் – மிகப் பெரிதாக வாயைத் திறந்து உள்ளே அனுப்ப வேண்டியிருந்தது! மாடு அசை போடுவது போல அசை போட்ட படியே வீட்டிற்கு வந்து சேர்ந்தேன்! ஏனோ சாப்பிட்ட திருப்தி இல்லை! நாமே சமைத்து சாப்பிடுவதில் இருக்கும் திருப்தி இந்த ஹோட்டல் உணவில் இல்லை! இன்னும் சில மாதங்களுக்கு எப்படியும் இந்த அனுபவம் ஒரு தடுப்பாக இருக்கும்!  

படித்ததில் பிடித்தது:

"டாக்டர், வொய்ஃப் திடீர்னு மயக்கமாயிட்டாங்க" படபடப்புடன் ஃபோன் செய்தான், கௌதம்.

"ஏன்? என்னாச்சு?" என்று கேள்வி கேட்ட டாக்டரிடம், "தெரியல டாக்டர்.

திடீர்னு மயக்கமாயிட்டாங்க" என்று படபடப்புடன் சொன்னான்.

"சரி. நான் ஆம்புலன்ஸ அனுப்பறேன். ஹாஸ்பிடல்ல அட்மிட் பண்ணிடுங்க" என்று சொல்லி ஃபோனை வைத்து விட்டார் டாக்டர்.

இவன் கலக்கத்துடனும், படபடப்புடனும் மயங்கிக் கிடந்த மனைவி ப்ரியாவையும், பக்கத்தில் கிடந்த மொபைலையும் பார்த்தான். வேக வேகமாக அதை எடுத்து ஒளித்து வைத்து விட்டான்.

ஆம்புலன்ஸ் வீட்டிற்கு வந்தது.

அது வந்தவுடன்தான், பக்கத்து வீட்டிற்கெல்லாம் தெரியவந்தது.

எல்லோரும் என்னவென்று கேட்க, அனைவரிடமும், "தெரியவில்லை" என்றே சொன்னான்.

"ப்ரியாவின் பேரண்ட்ஸ்கிட்ட சொல்லிட்டீங்களா, கௌதம்" பக்கத்து வீட்டுக்காரர் கேட்டார்.

"இல்லை. .... சொல்ல வேண்டாம்" என்று அவசர அவசரமாகச் சொல்லி விட்டு, ஆம்புலன்ஸில் ஏறிக் கொண்டான்.

சந்தேகம் கொண்ட பக்கத்து வீட்டுக்காரர் ஒருவர், ப்ரியாவின் பெற்றோருக்குத் தகவல் சொன்னார்.

சந்தேகம் கொண்ட பெற்றோர், இன்ஸ்பெக்டராக இருக்கும் தன் சொந்தக்காரரை அழைத்துக் கொண்டு மருத்துவமனை சென்றார்கள்.

டாக்டரிடம் என்ன என்று கேட்டார்கள்.

"ரொம்ப மிஸ்ட்ரியா இருக்கு. என்ன ஏதுன்னு கேட்டா, தெரியல, தெரியலனே சொல்லிட்டு இருக்கார், உங்க மாப்பிள்ளை."

பெற்றோர் இன்ஸ்பெக்டரைப் பார்த்தனர். அர்த்தம் புரிந்து கொண்ட இனஸ்பெக்டர், கௌதமின் தோளில் கை போட்டபடி "கேண்டீன் போலாமா?" என்று கேட்டபடி கௌதமைத் தள்ளிக் கொண்டு போனார்.

ஒரு சிகரெட்டை எடுத்துப் பற்ற வைத்து, அவனுக்கு ஒன்று கொடுத்து நிலைமையை சகஜமாக்கினார்.

"என்ன ஆச்சு, கௌதம்"

மெல்ல தன் பாக்கெட்டில் இருந்து ப்ரியாவுடைய மொபைலை எடுத்துக் கொடுத்தான்.

கேலரியைத் திறந்து பார்த்த இன்ஸ்பெக்டர் அதிர்ந்தார்.

"நான் எவ்வளவோ படிச்சு படிச்சு சொன்னேன் சார்...... மேக்கப் போடாம செல்ஃபி எடுத்துப் பார்க்காதேன்னு.... கேட்டாளா... எடுத்துப் பார்த்தா. மயங்கிட்டா.."

இப்ப close up வேற virala போகுது...

இருமல் பாட்டி – பேருந்துப் பயணத்தில்:

சமீபத்திய தமிழகப் பயணத்தில் நெய்வேலி நோக்கி, பேருந்தில் பயணித்த போது, முன் பக்க படிக்கட்டுகளை ஒட்டி இருந்த இருக்கையில் ஒரு மூதாட்டி ஜன்னலோரத்தில் அமர்ந்திருந்தார். அதற்கு அடுத்த பின் சீட் என்னுடையது. காலை நேரம் என்பதால் சில்லென்று காற்று வீசிக் கொண்டிருந்தது. மூதாட்டி அவ்வப்போது இருமலில் அவதிப் பட்டுக் கொண்டிருந்தாலும் அந்த இடத்தினை விட்டு அகலாமல் சில்லென்ற காற்றை அனுபவித்துக் கொண்டு வந்தார். ரொம்பவே இருமல் தொல்லை தர, கொஞ்சம் தண்ணீர் குடித்தார். “காத்து அடிக்குதே, வேணும்னா மாற்றி உட்கார்ந்துக்கோங்க, சீட்டு தான் காலியாக இருக்கே?” என்று நான் கேட்க, “இப்படி ஜில்லுன்னு காத்து வாங்கிட்டே போறது தான் எனக்குப் பிடிக்கும்! இருமல் பாட்டுக்கு இருமல்!” என்று சொல்லி அங்கே இருந்து அகலாமல் இருந்தார். பெரம்பலூர் பேருந்தி நிலையத்தில் பேருந்து நின்ற போது, பேருந்தினை விட்டு இறங்காமலே, அங்கே இருந்த கடையிலிருந்து வடை, சமோசா, காஃபி என உள்ளே தள்ளினார்! பேருந்து மீண்டும் புறப்பட, அவரது இருமலும் தொடர்ந்தது!

இந்த வாரத்தின் நிழற்படம்:

சமீபத்தில் எடுத்த ஒரு படம். இந்த நிழற்படம் பற்றிய உங்கள் எண்ணங்களைச் சொல்லுங்களேன்.

என்ன நண்பர்களே, இந்த வாரத்தின் காஃபி வித் கிட்டு பதிவு உங்களுக்குப் பிடித்திருக்கிறதா? உங்கள் கருத்துகளைச் சொல்லுங்களேன். விரைவில் வேறு சில செய்திகளோடு மீண்டும் ச[சி]ந்திப்போம்….

 

நட்புடன்

வெங்கட்

புது தில்லி