காஃபி வித் கிட்டு – தமிழகம் நோக்கி – கணவரின் அன்பு – அம்மா – மனைவி - ஓவியம்

காஃபி வித் கிட்டு – பகுதி – 20

தமிழகம் நோக்கி:

சில மாதங்களுக்குப் பின்னர், இதோ இன்றைக்கு மீண்டும் தமிழகம் நோக்கி ஒரு பயணம். இந்த முறை இரண்டு வாரங்கள் மட்டும் திருவரங்கத்தில் இருக்க உத்தேசம். நடுவே முடிந்தால் திருச்சியை அடுத்த சில ஊர்களுக்கு ஒரு நாள் பயணம் செல்லவும் திட்டம் உண்டு. அங்கே சென்ற பிறகு தான் முடிவு செய்ய வேண்டும். இரண்டு வாரங்கள் திருவரங்கத்தில் இருப்பேன். அச்சமயத்தில் திருவரங்கம் வருவதற்கு நண்பர்கள் எவருக்கேனும் வாய்ப்பு இருந்தால் தெரிவிக்கலாம். சந்திக்கலாம்.

ரோஷ்ணி கார்னர் – மகள் வரைந்த ஒரு பென்சில் ஓவியம்:

மகள் சமீபத்தில் வரைந்த பென்சில் ஓவியம் ஒன்று…

இந்த வாரத்தில்… – முகநூலில் இருந்து:

கவலைகள் வந்து கொண்டே தான் இருக்கும். அதனை நிரந்திரமாக்குவதும், தற்காலிகமாக்குவதும் உன் கையில் தான் இருக்கிறது. நிரந்தரமாக்கினால் நீ நோயாளி. தற்காலிகமாக்கினால் நீ புத்திசாலி.

ரசித்த காணொளி – மனைவி Vs அம்மா:

நல்லதொரு குறும்படம். பாருங்களேன்.

படித்ததில் பிடித்தது – கணவரின் அன்பு:

ஒரு நாள் மாலையில் வாக்கிங் முடித்துக் கொண்டு, ஒரு தம்பதியினர் வீட்டுக்கு நடந்து வந்துகொண்டிருந்தனர். வரும் வழியில் ஒரு கயிற்றுப்பாலம் ஒன்று இருந்தது. சற்று இருட்டியதால், இருவரும் வேகமாக நடக்கத் தொடங்கினர். திடீரென மழைச் சாரல் வீசியது. வேகமாக நடந்து கொண்டிருந்தவர்கள் ஓடத் தொடங்கினர். கணவர் வேகமாக ஓடினார். கயிற்றுப் பாலத்தை கணவன் கடந்து முடிக்கும் போது தான் மனைவி பாலத்தை வந்தடைந்தார். மழைச்சாரலோடு கும்மிருட்டும் சேர்ந்து வந்ததால் மனைவி கயிற்று பாலத்தை கடக்க பயப்பட்டாள். அதோடு மின்னலும், இடியும், சேர்ந்து கொள்ள பாலத்தின் ஒரு பக்கத்தில் நின்று கணவனை துணைக்கு அழைத்தாள். இருட்டில் எதுவும் தெரியவில்லை.

மின்னல் மின்னிய போது கணவன் பாலத்தின் மறுபக்கத்தில் நின்று கொண்டிருப்பது தெரிந்தது. தன்னால் முடிந்த வரை சத்தமிட்டு கணவனை அழைத்தாள். அவள் கணவனோ திரும்பியே பார்க்கவில்லை. அவளுக்கு அழுகையாய் வந்தது. இப்படி பயந்துபோய் அழைக்கிறேன், என்ன மனிதர் இவர்? திரும்பி கூட பார்க்கவில்லையே என மிகவும் வருந்தினாள். மிகவும் பயந்து கொண்டே கண்களை மூடிக் கொண்டு கடவுளிடம் பாரத்தைப் போட்டு மெல்ல,மெல்ல பாலத்தை கடந்தாள். பாலத்தை கடக்கும் போது இப்படி ஒரு இக்கட்டான நிலமையில் கூட உதவி செய்யாத கணவனை நினைத்து வருந்தினாள். ஒரு வழியாக பாலத்தை கடந்துவிட்டாள்.

கணவரை கோபத்தோடு பார்க்கிறாள் - அங்கு கணவர் மழையில் ஒரு பக்கம் உடைந்து தொங்கிக் கொண்டிருந்த கயிற்றுப் பாலத்தை மிகுந்த சிரமப்பட்டு தனி ஆளாக தாங்கிப் பிடித்துக் கொண்டிருந்தார். அவர் மட்டும் தாங்கி பிடிக்காமல் விட்டிருந்தால், பாலத்தோடு அவர் மனைவியும் பள்ளத்தில் வீழ்ந்து மாய்ந்திருப்பாள். அதை பார்த்த அவள் கண்களில் கண்ணீர் வடிய கணவரை கட்டியணைத்தாள். சில சமயம் கணவர் குடும்பத்திற்கு எதுவும் செய்யாமல் மௌனமாக இருப்பதாக தோன்றும். ஆனால்

உண்மையிலேயே அவர் தன் குடும்பத்தை தாங்கிப் பிடித்துக் கொண்டு தான் இருப்பார். தூரத்தில் இருந்து பார்க்கும் போது அன்பு இல்லாதவர் போல இருந்தாலும். அருகில் சென்று பார்க்கும் போது தான் அவரின் அளப்பரிய அன்பு நமக்கு தெரியவரும்.

இதே நாளில் – பின்னோக்கிப் பார்க்கலாம்:

நான் ரசித்த ஓவியம் ஒன்றைத் தந்து அதற்காக நண்பர்களை கவிதை எழுதி அனுப்பச் சொல்லி இருக்கிறேன். அப்படி ஒரு ஓவியத்திற்கு நியூயார்க் பதிவர் பரதேசி அவர்கள் எழுதிய கவிதை ஒன்றை இதே நாளில் 2014-ஆம் வருடம் வெளியிட்டு இருக்கிறேன். அதே பதிவின் சுட்டி இதே நாளில்….

ஓவியக் கவிதை – 17 – திரு பரதேசி @ நியூயார்க்

என்ன நண்பர்களே, இந்த வாரத்தின் காஃபி வித் கிட்டு பதிவு உங்களுக்குப் பிடித்திருக்கிறதா? உங்கள் கருத்துகளைச் சொல்லுங்களேன். விரைவில் வேறு சில செய்திகளோடு மீண்டும் ச[சி]ந்திப்போம்….

 

நட்புடன்

வெங்கட்

புது தில்லி