அலட்சியம்…..

சாலைக் காட்சிகள் – பகுதி 3

கிச்சு கிச்சு - சாலைக் காட்சிகள் பகுதி – 2 - இங்கே

இளம் யுவதி - சாலைக்காட்சிகள் பகுதி – 1 – இங்கே.

தில்லிக் காரர்கள் அதுவும் வட இந்தியர்களுக்கு எதிலும் ஒரு அலட்சியம். எதையும் சாதாரணமாகவே எடுத்துக் கொள்ளப் பழகிவிட்டது – கடையில் ஏதாவது வாங்கிவிட்டு அதற்கான பணத்தினைக் கூட அலட்சியமாக மேஜை மீது தூக்கி தான் போடுவார்கள். கடைக்காரரும் மீதப் பணத்தினை மேஜை மேலே தூக்கிதான் போடுவார். சிறுவர்களிடம் கூட பணம் தாராளமாகப் புழங்கும் – நேற்று கூட மதர் டைரி பால் கடையில் ஆயிரம் ரூபாய் நோட்டினை அநாயாசமாக போட்டு, ஐஸ்க்ரீம் வாங்கிக் கொண்டு போன ஒரு சிறுவனைக் காண முடிந்தது – மிஞ்சி மிஞ்சி போனால் எட்டு வயது இருக்கலாம்…..

காய்கறிக் கடையில், பலசரக்குக் கடையில் என எங்கே சென்றாலும், விற்பவரும், வாங்குபவரும் இப்படி பணத்தினை தூக்கி எறிவது பார்க்கும்போது சில சமயங்களில் தோன்றும் – “ஒருவேளை இந்த உலகத்திலிருந்து செல்லும்போது பணம் நம் கூட வரப்போவதில்லை”  என்ற எண்ணத்தினால் தான் இப்படி செய்கிறார்களோ என! ஆனாலும் பணத்தின் பின்னால் அலைந்து கொண்டே தானே இருக்கிறார்கள் என நினைக்கும்போது இதில் உண்மை இருக்காது – இதற்குக் காரணம் அலட்சியம் மட்டும் தான் என நினைத்துக் கொள்வேன்.

நேற்று காலை சாலையில் சென்று கொண்டிருந்தபோது நாராசமாக ஒரு சத்தம் – தகரத்தினை மொறமொறப்பான பகுதியில் வைத்து தேய்ப்பது போல ஒரு சத்தம்.  ஒரு சில நொடிகள் வந்தால் பரவாயில்லை. சத்தம் தொடர்ந்து வந்து கொண்டிருக்கவே சுற்று முற்றும் பார்த்தேன். பார்த்த போது மனதில் அப்படி ஒரு கோபம்.

மூன்றரை அடியில் ஒரு எவர்சில்வர் ட்ரம். குப்பைக் கூடையாக பயன்படுத்தப்படும் அதிலிருந்த குப்பைகளை கொட்டுவதற்காக அந்த எவர்சில்வர் ட்ரம்மை 22-24 வயது மதிக்கத்தக்க கட்டான இளைஞர் தார் சாலையில் தரதரவென இழுத்துக் கொண்டு வந்து கொண்டிருந்தார். கூடவே அதே அளவு பிளாஸ்டிக் ட்ரம்மை இழுத்துக் கொண்டு இன்னொரு இளைஞர். முழுதும் குப்பையால் நிறைந்திருக்கும்போது அதிக எடையிருப்பதால் அப்படி இழுத்துக் கொண்டு சென்றார்களோ என நினைத்தால், குப்பையைக் கொட்டி விட்டு காலியான பின்னரும் அந்த இளைஞர்கள் சாலையில் தரதரவென இழுத்துச் சென்று கொண்டிருந்தார்கள்.

சத்தம் தாங்காத என்னைப் போன்ற இன்னொரு நபர் – ஒரு தில்லி போலீஸ் காவலாளி - அந்த இளைஞரைப் பார்த்து “ஏனப்பா, இப்படி அந்தப் பாத்திரத்தினை வீணடிக்கிறாய்?” எனக் கேட்க, முறைத்துப் பார்த்து ‘உனக்கென்ன அக்கறை?, உன் வேலை இது இல்லை, எவனாவது திருடுவான், இல்லை குண்டு வைப்பான்’ அதைக் கண்டுபிடி அதை விட்டு என்னைக் கேட்க வந்துட்ட, உன் வேலையைப் பார்த்துட்டு போய்யா” என கொஞ்சம் தகாத வார்த்தைகளையும் சொல்லி விடவே, அவரும் தனியாக இருந்தமையாலோ என்னவோ, வாயை மூடிக்கொண்டு நகர்ந்தார். அவர் திட்டு வாங்கியதைக் கேட்ட பிறகு யாருக்கும் அந்த இளைஞர்களை கேள்வி கேட்கத் தோன்றவில்லை. ”இவனிடம் திட்டு வாங்க நமக்கு என்ன தலையெழுத்தா,” என்ற எண்ணத்தோடு அங்கிருந்து நகர்ந்தோம்.

அலட்சியம்….  எல்லாவற்றிலும் ஒரு அலட்சியம்….. 

மீண்டும் வேறொரு சாலைக் காட்சி பற்றிய பகிர்வில் உங்களைச் சந்திக்கும் வரை……

நட்புடன்

வெங்கட்.

புது தில்லி.