சொன்னபடி கேளு….

இரயில் பயணங்களில் – 6

சென்ற வாரத்தில் “படுத்துக் கொண்டே சாப்பிடுவது எப்படி?” என்ற பதிவில் தில்லியிலிருந்து சென்னை வரும்போது கிடைத்த ஒரு அனுபவத்தினைப் பகிர்ந்து கொண்டிருந்தேன்.  அதே பயணத்தில் கிடைத்த வேறொரு அனுபவம் இன்றைய பதிவில் உங்களுடன் பகிர்ந்து கொள்ளப் போகிறேன்.

பொதுவாகவே கணவன் – மனைவி இருவரும் வீட்டிற்குள் எப்படி இருக்கிறார்களோ அதே போலவே பயணத்திலும் அதிலும் Public Transport என்று சொல்லப்படும் ரயில், பேருந்து பயணங்களில் கொஞ்சமாவது தங்களை மாற்றிக் கொள்வது தான் நாகரீகம் இல்லையா?  என்ன தான் வீட்டில் பூரிக்கட்டை பறந்தாலும் வெளியே வரும்போதுமா இப்படி?  பூரிக்கட்டை மட்டும் தான் பறக்கவில்லை. மற்றபடி உருட்டல்களும், மிரட்டல்களும் அதிகமாகவே இருந்தது.

இரயில் புறப்பட்ட நேரத்திலிருந்தே கணவன் தான் மனைவிக்குத் தேவையான ஒவ்வொன்றையும் பார்த்துப் பார்த்துச் செய்ய வேண்டியிருந்தது. அப்படிச் செய்தும் அவ்வப்போது திட்டும் முறைப்பும் பரிசாக அவருக்குக் கிடைத்தது. காலையில் ஒரு ஸ்பூன் ரவா உப்புமாவும், இரண்டு ஸ்பூன் கேசரியும், இரண்டு ப்ரெட் துண்டுகள், தொட்டுக்கொள்ள தக்காளி சாஸ் [பாக்கெட்டில்], வெண்ணை என வர, ஒவ்வொன்றாய் பிரித்துக் கொடுத்து, சாப்பிட வைத்தும், “வெண்ணை [ஒரு வேளை கணவனைத் திட்டினாரோ :)!] சரியா தடவல என்று ஒரு புகாருடன் உண்டார்.

இப்படியே தொடர்ந்து திட்டு வாங்கினாலும், அவரது கடமையை செய்துகொண்டே தான் இருந்தார். ஒரு வேளை வீட்டுக்குப் போனதும் மண்டகப்படி அதிகமாயிடும் என்ற கவலையோ என்னமோ? இப்படியாக பயணம் முழுவதும் “சொன்னபடி” எல்லாம் ஆடிக் கொண்டிருந்தார் அவர்!  

என்னதான் கணவன் மனைவி என்றாலும், பொது இடங்களில் வரும்போது, கணவன் மனைவியையோ, அல்லது மனைவி தனது கணவனையோ இப்படி நடத்த எண்ணுவதே இழுக்கல்லவா? எண்ணுவதே இழுக்கு எனும் போது நடத்துவது இன்னமும் கொடுமை.

சமீபத்தில் முகப்புத்தகத்தில் ஒரு வாசகம் படித்தேன்.  ஆண்களைப் படைத்த ஆண்டவன், ”இந்த பூமியின் எல்லா மூலைகளிலும் நல்ல, அடக்கமான பெண்கள் இருப்பார்கள். அவர்களில் ஒருவரை நீங்கள் மனைவியாகப் பெற முடியும்” என்று அவர்களுக்கு ஒரு சத்தியம் செய்து கொடுத்தாராம்! அதன் பின்னர் பூமியை வட்ட வடிவில் படைத்த அவர் இன்னமும் சிரித்துக் கொண்டே இருக்கிறார்” எனும் வாசகம் தான். ஆங்கிலத்தில் இருந்த அவ்வாசகம் கீழே.

And God promised men that good and obedient wives would be found in all corners of the world. Then he made the earth round…. and laughed and laughed and laughed. 

சமீபத்தில் ஆரம்பித்த Swachh Bharat காரணமாகவோ என்னமோ ஒவ்வொரு ரயில் பெட்டியிலும் சுத்தம் செய்ய ஒரு ஆளை நியமித்திருந்தார்கள். அவரும் கர்ம ஸ்ரத்தையாக சுத்தம் செய்தபடியே இருந்தார்.  சமீபத்தில் இப்படி சுத்தமாக இரயில் பெட்டிகளைப் பார்த்ததில்லை. ஆனாலும் எலிகள் சில சுதந்திரமாக நடமாடிக் கொண்டிருந்தன.  ஒருவேளை சுத்தம் அவற்றுக்கும் பிடித்து விட்டதோ என்னமோ?

ஒரு வழியாக இரண்டு மணி நேரம் தாமதமாக சென்னைக்கு சென்ட்ரலுக்கு வந்து சேர்ந்தது ராஜ்தானி விரைவு வண்டி! நான் திருச்சி செல்ல முன்பதிவு செய்திருந்த மலைக்கோட்டை விரைவு வண்டி எழும்பூரிலிருந்து செல்வது.  அது புறப்பட ஏழு நிமிடங்களே இருந்த நிலையில் என்ன தான் நடைமேடையிலிருந்து ஓட்டமாக ஓடி, மெட்ரோ ரயில்காரர்கள் தோண்டிப் புதைத்து வைத்திருக்கும் தடைகளைத் தாண்டி ஆட்டோ பிடித்தாலும் மலைக்கோட்டைப் பிடிக்க கனவுக் கோட்டை மட்டுமே கட்ட முடிந்தது.

நான் எனது உடைமைகளை எடுத்துக் கொண்டு வெளியே வர எனக்கு முன்னால் அந்தப் பெண்மணி தனது தோள்பையினை மாட்டிக் கொண்டு முன்னால் செல்ல, பவ்யமாக ஒரு பெரிய சூட்கேஸ், பிரம்மாண்டமான ஒரு பேக், அதைத் தவிர ஒரு முதுகை மூட்டை [Back-pack!] ஆகியவற்றைத் தூக்க முடியாது தூக்கியபடி அவர் பின்னர் நடந்து வந்தார் அவரது கணவர்.  அதே சமயத்தில் எங்கிருந்தோ ஒரு பாடல் கேட்டது – “சொன்னபடி கேளு! மக்கர் பண்ணாத!”  ஒரு வேளை எனக்குத் தான் பாடல் கேட்ட பிரமையோ!

மலைக்கோட்டை ரயிலைப் பிடிக்க முடியாததால் கோயம்பேடு பேருந்து நிலையத்திற்குச் சென்று அங்கிருந்து திருவரங்கம் செல்ல வேண்டிய நிலை.  அங்கு சென்ற போது கிடைத்ததும் கசப்பான அனுபவம் தான்! அது சொல்ல ஆரம்பித்தால் இப்பதிவு இன்னும் நீண்டு விடும் அபாயம் இருப்பதால் பிறிதொரு சமயத்தில் அது பற்றி எழுதுகிறேன்.  

என்ன நண்பர்களே, இன்றைய பதிவினை ரசித்தீர்களா? மீண்டும் வேறொரு பதிவில் சந்திப்போம்…..

நட்புடன்

வெங்கட்

திருவரங்கத்திலிருந்து….