வெள்ளிப் பனிமலையின் மீதுலவுவோம்….

பனிபடர்ந்த மலைகளைக் கண்டாலே ஒரு ஆனந்தம் நமக்குள் உண்டாவது, அற்புத உணர்வு இல்லையா? மலைப்பகுதிகள், ஆற்றங்கரை, இயற்கை எழில் கொஞ்சம் பூங்காக்கள், மரங்களடர்ந்த வனப்பகுதி என எங்காவது செல்லும்போது நம்மை நாமே இழந்து இயற்கையில் ஒன்றிவிட முடிகிறது. பல சமயங்கள், என்னுடைய பயணங்களின் போது, அங்கேயே தங்கிவிட மாட்டோமா என்ற உணர்வு வரும். ஆனால் அங்கே இருந்து விட முடிவதில்லையே.  நினைவுகளோடு திரும்பித் தானே ஆக வேண்டியிருக்கிறது.

நண்பர் ஒருவர் வருடத்திற்கு ஒரு முறையோ, இரு முறையோ, ஹரித்வார் நகருக்குச் சென்று, கங்கையாற்றின் கரையில் இருக்கும் தங்குமிடம் ஒன்றில் நான்கைந்து நாட்கள் தங்கி வருவார். அத் தங்குமிடத்தில் ஒரு வசதி, கரையிலேயே அமைந்திருக்கும் அவ்விடத்திற்கென்றே தனி Ghat உண்டு! அறையிலிருந்து வெளியே வந்தால் அந்த Ghat-ல் குளித்துச் செல்லலாம். அறை ஜன்னல்களிலிருந்தே பிரவாகித்து ஓடிக்கொண்டிருக்கும் கங்கையைப் பார்த்துக் கொண்டிருக்கலாம்! எப்போதும் அலுப்பின்றி, சலுப்பின்றி, இப்படி ஓடிக்கொண்டிருக்கிறோமே என்ற எண்ணமின்றி ஓடிக்கொண்டிருக்கும் கங்கையைப் பார்த்துக் கொண்டிருப்பது ஒரு பரவச அனுபவம்! அங்கே சென்று வந்த சில நாட்கள் வரை அந்த மகிழ்ச்சியோடே இருப்பார் அவர்! எனக்கும் அங்கே சென்று சில நாட்கள் தங்கும் எண்ணம் உண்டு என்றாலும், இது வரை அப்படி ஒரு பயணம் அமையவில்லை.

ஆற்றங்கரை போலவே, பனிபடர்ந்த மலைகளைப் பார்த்துக் கொண்டு நேரத்தினை போக்குவதும் ஒரு வித மகிழ்ச்சியான விஷயம்.  பனிபடர்ந்த மலைச் சிகரங்கள் இருக்கும் ஒரு ஊருக்குப் பயணம் செய்த போது எடுத்த சில படங்கள் இந்த வார ஞாயிறில் உங்கள் பார்வைக்கு….. எந்த ஊர், அங்கே பார்த்த இடங்கள், சில அனுபவங்கள் ஆகியவற்றை தற்போது எழுதிக் கொண்டிருக்கும் “அரக்கு பள்ளத்தாக்கு” பயணத்தொடர் முடிந்த பிறகு எழுதுகிறேன்.  இப்போதைக்கு பனிபடர்ந்த மலைச்சிகரங்களை எடுத்த புகைப்படங்கள் உங்கள் பார்வைக்கு!

என்ன நண்பர்களே, புகைப்படங்களை ரசித்தீர்களா? உங்கள் எண்ணங்களை, பின்னூட்டத்தில் சொல்லலாமே!

நட்புடன்

வெங்கட்

புது தில்லி.