கதம்பம் - பச்சை படைத்தல் - கோவை நாள்

அன்பின் நண்பர்களுக்கு, இனிய காலை வணக்கம். இந்த நாளில் மீண்டும் ஒரு பதிவுடன் உங்கள் அனைவரையும் சந்திப்பதில் மகிழ்ச்சி.  

நேற்று வெளியிட்ட கதம்பம் பதிவினை  படித்து கருத்துகள் தெரிவித்த அனைத்து வலையுலக நண்பர்களுக்கும் மனம் நிறைந்த நன்றி.  இந்த நாளை நல்லதொரு வாசகத்துடன் தொடங்கலாம் வாருங்கள்.

******

பச்சை படைத்தல் - 23 நவம்பர் 2023:

Kindleல் வாசிக்கத் துவங்கியிருக்கும் சிவசங்கரி மேம் அவர்களின் 'சூர்ய வம்சம் நினைவலைகள்' புத்தகத்தின் முதல் சேப்டரில் அவர் பகிர்ந்து கொண்டுள்ள முன்னோர்களைப் பற்றிய சுவாரஸ்யமான விஷயங்களில் 'பச்சை படைத்தல்' என்ற சொல்லைப் படித்ததும் எங்கேயோ கேட்ட நினைவு!

ஆடி வெள்ளியில் தவறாமல் அம்மா கடைபிடிப்பாளே! அம்மிக் குழவியை  அலம்பி மஞ்சள் பூசி குங்குமப் பொட்டு வைத்து நிறுத்தி வைப்பாள்! குழவியின் இருபுறமும் வேப்பிலை கொத்துகளை வைத்து அதை  மாரியம்மனாக வழிபடுவாள்!

நைவேத்தியமாக 'துள்ளுமாவு' பண்ணுவாள்! ஊறவைத்த அரிசியை கல்லுரலில் போட்டு உலக்கையால் இடித்து ஒன்றும் பாதியுமாக செய்து கொண்டு இடித்த வெல்லத்தை சேர்த்து பிசறி விடுவாள்! மேலே ஓரிரண்டு வேப்பிலைகளையும் போட்டு வைப்பாள்!

இந்த சம்பிரதாயத்தை எப்போதிலிருந்து அம்மா கடைபிடித்தாள் என்று தெரியலை! அப்பா வழியில் வந்ததா! ஏதேனும் ஒரு சந்தர்ப்பத்தில் தன்னைக் காத்து வந்த தெய்வத்திற்காக செய்து வந்தாளா! எதுவும் தெரியவில்லை! பச்சை படைத்தல் என்ற சொல்லும் கோவையின் ரேஸ்கோர்ஸ் ஹவுசிங் யூனிட்டின் சிறிய அடுக்களையில் அம்மா செய்த அது தொடர்பான காட்சிகளும் தான் மனதில் உள்ளது!

ஒரு சமயத்தில் தம்பிக்கும் எனக்கும் கடுமையாக அம்மை வார்த்திருந்தது! அப்போது எனக்கு ஆறு அல்லது ஏழு வயதிருக்கலாம்! ஏறக்குறைய ஒரு மாதம் வரையிலுமே பள்ளிக்கே நாங்கள் செல்லவில்லை! மூன்று தண்ணி விட்ட பின் மாரியம்மனுக்கு மாவிளக்கும் போட்டாள் அம்மா! நெடுநாட்களுக்குப் பின் பள்ளிக்குச் சென்றும் யூனிஃபார்ம் போட்டுக் கொண்டது எரிகிறது என்று அழுது கொண்டு வீட்டுக்கு வந்திருக்கிறேன்!

நாம் ஒவ்வொருவருமே நம் முன்னோர்களைப் பற்றியும் நம் சம்பிரதாயங்களைப் பற்றியும் நிச்சயம் தெரிந்து கொள்ள வேண்டும்! பிறகு பார்த்துக் கொள்ளலாம் என்று நினைத்தால் அந்த மனிதர்களை மீண்டும் பார்க்க முடியாமலும் போகலாம்! இல்லையா!

&*&*&*&**&*&*

கோவை நாள்... - 24 நவம்பர் 2023:

அப்பா! இங்கே கொஞ்சம் பாரேன்! நம்ம ஜன்னல்ல இருந்து பார்த்தா அந்த பெரிய டவர் எப்பவும் தெரியும் தானே! நேத்துக் கூட நான் வேடிக்கை பார்த்தேனே!  காலைல இப்போ எழுந்து பார்க்கிறேன்! இங்க இருந்த டவரை இப்போக் காணுமேப்பா??

அதுவாடா செல்லம்!! ராத்திரியோட ராத்திரியா யாராவது இடத்தை மாத்தியிருப்பா!! (அப்பா சொன்னால் முழுதாக நம்புவேன்...:))

எப்படிப்பா அவ்வளவு பெரிய டவரைத்  தூக்க முடியும்??

ஹா..ஹா..ஹா. அப்பா சிரித்துக் கொண்டே பின்பு சொல்வார்! இன்னும் கொஞ்ச நாழி கழிச்சு வெயில் வரும் போது பாரு! அந்த டவர் அங்கேயே தான் இருக்கும்! இப்போ பனியால மறைஞ்சிருக்குடா!

சரி! இன்னிக்கு ஸ்கூல் லீவ் தானே?? அப்பா ஆஃபீஸ் கிளம்பினப்புறம் செய்ய உனக்கொரு வேலை தரேன்!

இந்த தேங்காய் எண்ணெய் பாட்டில் இருக்கு பாரு! எண்ணெயெல்லாம் ஒறைஞ்சு போயிடுத்து! தோ பாரு! கீழே கவுத்தாலும் வரல! இதை கீழ எடுத்துண்டு போய் வெயில் வரும் போது வெச்சு அது நன்னா இளகினதும் எடுத்துண்டு வரணும்! செய்வியா?

ஓகேப்பா!

கோவையின் சில்லென்ற சூழலில் மார்கழி மூடுபனியில் வீட்டின் எதிரே இருக்கும் டெலிஃபோன் எக்ஸ்சேஞ்சின் டவர் சுத்தமாக மறைந்து போயிருக்கும்! இத்தனைக்கும் அந்த டவருக்கும் எங்களுக்கும் அதிக தூரம் கூட இல்லை! இரண்டு எட்டில் டெலிஃபோன் எக்ஸ்சேஞ்சுக்கு போயிடலாம்!

அந்த எக்ஸ்சேஞ்ச் ஆஃபீஸின் மாடியில் கண்ணாடி ஜன்னல்களின் வெளியே பெரிய பெரிய தேன்கூடுகள் கூட இருக்கும்! எப்போது தேன்கூடு கலைந்து தேனீக்கள் படையெடுத்து வருமோ என்ற பதட்டம் எப்போதும் என்னிடம் உண்டு...:)

இப்படி எத்தனையோ பசுமையான நினைவுகளும், மகிழ்வானத் தருணங்களும், நெகிழ்ச்சியான நிகழ்வுகளும், வாழ்க்கை குறித்த பலவிதமான புரிதல்களும் தந்து என்னை வடிவமைத்த எங்க ஊரு கோவைக்கு இன்று பிறந்தநாள்!

என் வாழ்வின் முதல் இருபது வருடங்களை சில்லென்ற கோவையில் வாழ்ந்திருக்கிறேன் என்பதில் மிகுந்த மகிழ்ச்சியும், பெருமையும் என்றும் என் மனதில் உண்டு!

******

இன்றைய பதிவு குறித்த தங்களது எண்ணங்களை பின்னூட்டத்தில் சொல்லுங்கள். விரைவில் வேறொரு பதிவுடன் உங்கள் அனைவரையும் சந்திக்கும் வரை…

நட்புடன்

ஆதி வெங்கட்

பின் குறிப்பு:  எனது முகநூல் பக்கத்தில் எழுதிய இற்றைகள், வலைப்பூவில் எனக்கான சேமிப்பாகவும் முகநூலில் வாசிக்காதவர்கள் வசதிக்காக இங்கே ஒரு பகிர்வாகவும்…