என்ன ஆனாலும் விடமாட்டேன்!

இது என்ன போன வாரம் திங்கக் கிழமை அன்னிக்கு “விடைபெறுகிறேன்” அப்படின்னு தலைப்பு வைச்சு விடைபெற்ற தந்தி பத்தி எழுதியிருந்தது...  இந்த வாரம் “என்ன ஆனாலும் விடமாட்டேன்” அப்படின்னு ஒரு தலைப்பு! எப்படியும் உங்களை எல்லாம் விடமாட்டேன் அப்படின்னு சொல்லப் போறாரா இன்னிக்கு.... இப்படி எல்லாம் குழப்பிக்காதீங்க! நான் நேரடியா விஷயத்துக்கு வந்துடறேன்....

சனிக்கிழமை அலுவலகத்திற்குச் சென்ற போது சக பணியாளர் ஒருவர் உடல் நிலை சரியில்லாது மருத்துவமனையில் சேர்க்கப்பட்டிருந்தது தெரியவந்தது. சரி என்று மாலை அலுவலகத்திலிருந்து திரும்பும் வழியில் மருத்துவமனை சென்று அவரைப் பார்த்துவிட்டு வர முடிவு செய்தேன்.

அப்படி என்ன அவருக்கு உடம்புக்கு என நீங்களும் தெரிஞ்சுக்க வேணாமா? உணவுக்குழாயில் கேன்சர். சில மாதங்களாகவே அவருக்கு சிகிச்சைகள் நடந்து கொண்டிருந்தது. இப்போது ரொம்பவே முடியாது போக, அவரை மருத்துவமனையில் சேர்த்து சிகிச்சை செய்ய தொடங்கியிருந்தார்கள்.

அடாடா...  இப்படியும் ஒரு சோதனையா...  கேன்சர்னா சும்மாவா? இன்னும் எத்தனை நாளோ, தெரியலையே என்ற மனக்கலக்கத்தோடு அவரைப் பார்க்கச் சென்றேன். உள்ளே சென்றபோது அவரது மனைவி, மற்றும் மகள் உடனிருந்தார்கள்.  அவரை பார்த்து எப்படி இருக்கீங்க என்ற போது அறுவை சிகிச்சை செய்த காரணத்தால் அவரால் முன்போல பேச முடியவில்லை. கொஞ்சம் சிரமப்பட்டே பேசினார். அவரை பேச வேண்டாம் எனச் சொல்லி, அவரின் மனைவியிடம் ”இப்ப எப்படி இருக்கு? மருத்துவர் என்ன சொல்றார்?” என்று விசாரித்தேன்.

“உணவுக்குழலில் புற்று நோய் என்பதால் அதை அகற்றி விட்டார்கள். மருந்து மாத்திரைகள், சிகிச்சை எனத் தொடர்கிறது. இனிமேல் ஆண்டவன் தான் காப்பாற்றணும்” என்று சொல்லி ஒரு குழாய் வைத்து அதன் மூலம் தான் திரவ உணவு கொடுத்துக் கொண்டு வருவதாகவும் சொன்னார். ”கொஞ்சம் நேரம் பார்த்துக்கோங்க, மருந்து மாத்திரை வாங்கணும், நான் வாங்கிட்டு வந்துடறேன்” எனச் சொல்லி வெளியே சென்றார்.

நானும் பரிதாபமாக முகத்தினை வைத்துக்கொண்டு அவர் அருகில் அமர்ந்து இருந்தேன். சைகை செய்து அழைக்க, அவர் அருகே சென்றேன். அப்போது அவர் கேட்டது.......

“வார்ட் பாய்கிட்ட சொல்லி ஒரு க்வாட்டர் வாங்கித்தரியா? என்னால குடிக்காம இருக்க முடியல!”

“அட விளையாடறீங்களா, புற்றுநோய்னு அறுத்து வைச்சுருக்காங்க, சாப்பாடே இல்லாம, திரவமா குழாய் மூலம் போகுது, இதுல உங்களுக்கு க்வாட்டர் கேக்குதா?” என்று கோபத்துடன் கேட்டேன்.

”வாய் வழியா குடிச்சாலும், ரத்தத்துல கலந்து கிக் வரும், இப்படி குழாய் வழியா உள்ளே ஊத்திக்கிட்டாலும் கிக் ஏறும்...  பொண்டாட்டி மாத்திரை வாங்கிட்டு வரதுக்குள்ள ஊத்திக்கணும் சீக்கிரம் ஏற்பாடு பண்ணு, உனக்கு புண்ணியமா போகும்!”

“என்ன ஆனாலும் இந்தக் குடியை விடமாட்டேன்” என அடம் பிடிக்கும் அவரை என்ன செய்யலாம்? குடும்பத்தினர் அனைவரும் இவரைப் பிழைக்க வைக்க முயற்சி செய்து கொண்டிருக்கும்போது இவர் சாக வழி கேட்கிறார்......

அவரது மகளும் மனைவியும் வந்துவிட, நான் அவருக்கு க்வாட்டர் வாங்கித்தராமலேயே வெளியேறினேன். அப்போது அவர் பார்வையினாலேயே என்னை எரித்துக் கொண்டிருந்தார். மருத்துவமனையை விட்டு வெளியே வர மழை வலுவாக அடித்துப் பெய்ய ஆரம்பித்தது. வேகமாய் பேருந்து நிறுத்தத்திற்கு வந்தேன்.

அங்கே ஒருவர் விழுந்து கிடந்தார். வாயிலிருந்தும் மூக்கிலிருந்தும் ஒழுகுவது கூடத் தெரியாது கிடந்த அவர் அருகில் சென்றபோது அடித்துப் பெய்த மழையையும் மீறி ஒரு வாசம். வேறென்ன சாராய வாசம் தான்! சிலர் பக்கத்தில் நின்றிருந்த காவல்துறை அலுவலரிடம், அந்த ஆள் விழுந்து கிடப்பதைப் பற்றிச் சொல்ல, “அவன் தண்ணி அடிச்சுட்டு கிடக்காம்மா....  இங்கே தான் எதிர்லே வீடு. ஆள் விட்டு அனுப்பி இருக்கேன்” எனச் சொல்லிவிட்டு “இதே வேலையாப் போச்சு இவனுக்கு” என்று சொன்னார்.  அப்போது இரண்டு பேர் வந்து பிணத்தினைத் தூக்குவது போல விழுந்து கிடந்த ஆளை தூக்கி ஒரு ஆட்டோவில் போட்டு அழைத்துச் சென்றனர்.

நான் செல்ல வேண்டிய பேருந்தும் வர, இந்த நினைவுகளோடே பயணம் செய்தேன். தன்னையே அழித்துக் கொள்வது மட்டுமல்லாது தனது குடும்பமும் அழிந்தாலும் பரவாயில்லை “நான் குடிப்பதை விடமாட்டேன்” என நினைக்கும் இவர்களை என்ன செய்வது.......

திருந்தவே முடியாது என்ற பிடிவாதத்துடன் இருப்பவர்களை திருத்தவா முடியும்.....

மீண்டும் வேறு ஒரு பகிர்வில் சந்திக்கும் வரை.....

நட்புடன்

வெங்கட்.

புது தில்லி.