விடுமுறை நாட்கள் - வாசிப்பு - ஓய்வு - இன்ஸ்டாக்ராம்

இரண்டு நாட்கள் இடைவெளிக்குப் பிறகு இன்று மீண்டும் ஒரு பதிவுடன் உங்கள் அனைவரையும் சந்திப்பதில் மகிழ்ச்சி. இன்றைய நாளை நல்லதொரு வாசகத்துடன் தொடங்கலாம் வாருங்கள்.

மகிழ்ச்சி வேண்டுமானால் பணம் சார்ந்ததாக இருக்கலாம். ஆனால் நிம்மதி எப்போதும் மனம் சார்ந்ததே.

&&&&&&& 

கடந்த ஒரு வாரமாக தமிழகத்தில் இருக்கிறேன். கிட்டத்தட்ட ஒன்பது மாதங்களுக்கு பிறகு தமிழகப் பயணம்! நீண்ட நாட்களுக்குப் பிறகு ஓய்வு எடுக்கவும், நினைத்ததை, நினைத்த போது செய்யவும் ஒரு வாய்ப்பு. இந்த நேரத்தில் இதைச் செய்ய வேண்டும் என்ற கட்டுப்பாடுகள் ஏதுமின்றி எந்த நேரத்திலும் எந்த வேலையும் செய்யலாம் என்று இருக்க ஒரு வாய்ப்பு. நாட்கள் இனிமையாக நகர்ந்து கொண்டிருக்கின்றன. வீட்டினருடனும், உறவினர்களுடனும் இருக்க, அளவளாவி மகிழ கிடைத்திருக்கும் இந்த வாய்ப்பு சுகமானது. இருக்கவே இருக்கிறது வேலையும், ஓட்டமும்! இன்னமும் இரண்டு வாரம் இந்த இனிமையை மகிழ்ச்சியுடன் இருந்து உடம்பிலும் மனதிலும் புத்துணர்வை ஏற்றிக் கொண்டு மீண்டும் ஓட்டத்தினைத் தொடங்க வேண்டும்! இந்த ஓய்வு அத்தியாவசியமான ஒன்று என்பதை உணர வைக்கும் இந்த நிமிடங்கள் அவ்வப்போது வாய்க்க வேண்டும்! தீநுண்மி நாட்கள் பலரையும் பலவற்றையும் இழக்க வைத்திருக்கிறது! இழந்தவற்றை மீட்டெடுக்க சில காலம் ஆகலாம்! 

தீநுண்மி காலத்தில் தலைநகர் மனிதர்கள் இருந்த நிலைக்கும் நம் தமிழக மக்கள் இருக்கும் நிலைக்கும் உள்ள வித்தியாசம் கண்ணெதிரே தெரிகிறது. இன்னமும் கூட தலைநகரில் பெரும்பாலானவர்கள் முகக் கவசம் அணிவதை வழக்கமாக வைத்திருக்கிறார்கள். தமிழகத்தில் நான் பார்த்த 100 பேரில் 80 பேர் முகக் கவசம் இல்லாமலேயே சுற்றுகிறார்கள். மீதி 20 பேரில் 10 பேர் பெயருக்கு காதில் அதை மாட்டிக் கொண்டு தாடையில் தொங்க விட்டுக் கொண்டிருக்கிறார்கள் - அதன் தேவையை உணர்ந்து கொள்ளாமல் ஏதோ கடமைக்கு “எங்க வீட்டுக்காரரும் கச்சேரிக்குப் போவார்” கதையாக, போட்டுக் கொண்டிருக்க்கிறார்கள். மீதி 10 பேர் போட்டுக் கொண்டிருந்தாலும், மற்ற 90 பேர் அவர்களை ஏதோ வியாதியஸ்தர்கள் போல பார்ப்பதும் நடக்கிறது. தினம் தினம் காலையில் நடைப்பயணம் செய்யும்போது முகக் கவசத்துடன் நடக்கும் என்னைப் பார்த்தவுடன் கைகளாலோ, போட்டிருக்கும் துணியின் உதவியோடோ முகத்தினை மூடிக் கொள்பவர்களைக் கண்டால் எரிச்சல் வருகிறது! உடனேயே அவர்களுக்குத் தெரிந்தது அவ்வளவு தான் என்ற எண்ணம் வர, எனக்குள் சிரித்தபடியே நடப்பதைத் தொடர்கிறேன். வந்தால் பார்த்துக் கொள்ளலாம் என்ற எண்ணத்துடன் தீநுண்மியுடன் ”பழகலாம் வா…” என்று பழகிக் கொண்டு விட்டார்கள் நம் மக்கள் என்று தோன்றுகிறது. 

தலைநகர் தில்லியில் மீண்டும் மாசு அதிகரித்திருப்பதைப் பற்றி இணையத்தில் படித்தபோது, நல்லவேளை சில நாட்களாவது அந்த மாசிலிருந்து தப்பிக்க முடிந்ததே என்று தோன்றுகிறது. அங்கே இருந்தால் ஏதோ ஒரு வித அழுத்தம் இருக்கும் - தலைநகரிலிருந்து தமிழகம் வந்த ஒன்றிரண்டு நாட்களிலேயே சீரான மூச்சுக்காற்று வருவதை உணர்ந்து கொள்ளமுடியும்! இது எல்லா பயணங்களிலும் உணர்ந்து கொள்ளும் விஷயம் - தலைநகரினை விட்டு வெளியேறிய சில மணித்துளிகளிலேயே மூச்சுக் காற்று சீராக வருவதை உணர்ந்திருக்கிறேன் - அந்த அளவிற்கு தலைநகரின் காற்று நச்சு மயமாக மாறி இருக்கிறது. அந்த அளவுக்கு வாகனங்கள், போறாத குறைக்கு பொன்னம்மா என்று அடுத்த மாநிலங்களில் இருப்பவர்கள் தங்கள் விளைநிலங்களில் எரித்துத் தள்ளும் வைக்கோல் போர்கள் - கோதுமை அறுவடை செய்த பிறகு காய்ந்த செடிகளை அப்படியே, அந்த நிலத்திலேயே கொளுத்தி விடுவார்கள் - அப்போது தான் அடுத்த விளைச்சல் நன்றாக இருக்கும் என்பது அவர்கள் நம்பிக்கை. ஒன்றும் சொல்வதற்கில்லை. 

இந்த ஓய்வு நாட்களில் குடும்பத்தினருடன் மகிழ்ந்திருக்கும் நேரம் போக, கிடைக்கும் நேரத்தில் கிண்டிலில் தரவிறக்கம் செய்து வைத்திருந்த பல நூல்களை படிக்க வாய்ப்பு கிடைத்தது - லாசாரா அவர்களின் கழுகு, கொற்கை, பாலகுமாரனின் கர்ணனின் கதை, நண்பர் கரந்தை ஜெயக்குமார் அவர்களின் சில மின்னூல்கள், திரு ரா. ராஜசேகர் எழுதிய மென்பொறியாளன் கதைகள் பகுதி 1, உயிரோவியம் சிறுகதைத் தொகுப்பு, துவாரகையில் ஒரு நாள் என சில மின்னூல்களை இந்த நான்கு நாட்களில் படித்திருக்கிறேன். மற்ற தமிழகப் பயணங்கள் போல் அல்லாது, இந்தப் பயணத்தில் வீட்டினை விட்டு வெளியே செல்வது மிகவும் குறைவு என்பதால் கிடைத்த நேரத்தில் வாசிப்பையும் தொடர்ந்து கொண்டிருக்கிறேன். தீநுண்மி சமயமாக இருப்பதால் எந்த நண்பர்களையும் சந்திக்க நினைக்கவில்லை! நம்மால் மற்றவர்களுக்கு தொந்தரவு இருக்கக் கூடாது என்ற நல்லெண்ணம் தான் காரணம்! முடிந்தால் அடுத்த பயணத்தில் நண்பர்களைச் சந்திக்கலாம்! இப்போதைக்கு சிலருடன் அலைபேசி வழி உரையாடிக் கொண்டிருக்கிறேன்! அவ்வளவு தான்! 

இன்றைக்கு இந்த சிந்தனைகளை, தகவல்களை உங்களுடன் பகிர்ந்து கொள்வதில் மகிழ்ச்சி. தினம் தினம் பதிவுகள் வராவிட்டாலும் அவ்வப்போது இப்படி ஒன்றிரண்டு பதிவுகள் வரலாம்! தில்லி திரும்பிய பிறகு தொடர்ந்து சந்திக்கலாம் - வலை வழியே! இன்னும் ஒரு விஷயமும் சொல்லி விடுகிறேன்! இன்ஸ்டாக்ராமில் நானும் முன்பே இருந்தாலும், இதுவரை, எதுவுமே பகிர்ந்து கொண்டதில்லை. கடந்த நான்கு நாட்களாக ஒவ்வொரு நாளும், நான் எடுத்த ஏதோ ஒரு நிழற்படத்தினை பகிர ஆரம்பித்திருக்கிறேன். @venkat_nagaraj_blogger என்ற பெயரில் என்னைத் தேடினால் நீங்கள் என்னைத் தொடர முடியும்! தினம் ஒரு நிழற்படம் - நான் எடுத்தவற்றிலிருந்து உங்களுடன் பகிர்ந்து கொள்ள இருக்கிறேன்! நீங்களும் பார்த்து ரசிக்கலாமே! 

இந்த நாளில் பகிர்ந்து கொண்ட விஷயங்கள் பற்றிய உங்கள் கருத்துகளை பின்னூட்டத்தில் சொல்லுங்கள். மீண்டும் ஒரு பதிவுடன் உங்கள் அனைவரையும் சந்திக்கும் வரை…

நட்புடன்

வெங்கட் நாகராஜ்

திருவரங்கத்திலிருந்து...