கடந்து வந்த பாதை - பகுதி 20 - சுப்ரமணியன்

 

அன்பின் நண்பர்களுக்கு, இனிய காலை வணக்கம். இந்த நாளில் மீண்டும் ஒரு பதிவுடன் உங்கள் அனைவரையும் சந்திப்பதில் மகிழ்ச்சி.   

நேற்று வெளியிட்ட கல்லூரி நாட்கள் பதிவை படித்து கருத்துகள் தெரிவித்த அனைத்து வலையுலக நண்பர்களுக்கும் மனம் நிறைந்த நன்றி.  இந்த நாளை நல்லதொரு வாசகத்துடன் தொடங்கலாம் வாருங்கள். 

WITH TRUST, EVEN SILENCE IS UNDERSTOOD. BUT, WITHOUT TRUST, EVERY WORD IS MISUNDERSTOOD.  “TRUST IS THE SOUL OF RELATIONSHIP”.

******

தில்லி நண்பர் சுப்ரமணியன் அவர்களது எழுத்தில் கடந்து வந்த பாதை தொடரின் முந்தைய பகுதிகளை நீங்கள் படித்திருக்கலாம்!  படிக்காதவர்கள் வசதிக்காக முந்தைய பகுதிகளின் சுட்டிகளை கீழே இணைத்திருக்கிறேன். படித்து விடுங்களேன்!  

கடந்து வந்த பாதை - பகுதி ஒன்று  பகுதி இரண்டு பகுதி மூன்று

பகுதி நான்கு பகுதி ஐந்து பகுதி ஆறு பகுதி ஏழு பகுதி எட்டு 

பகுதி ஒன்பது  பகுதி பத்து  பகுதி பதினொன்று  

பகுதி பன்னிரெண்டு பகுதி பதிமூன்று பகுதி பதினான்கு 

பகுதி பதினைந்து பகுதி பதினாறு பகுதி பதினேழு 

பகுதி பதினெட்டு பகுதி பத்தொன்பது

வாருங்கள் நண்பர் கடந்து வந்த பாதையை, தொடர்ந்து அவரது வார்த்தைகளில் படிப்போம் - நட்புடன் - வெங்கட் நாகராஜ்.

******

கடந்து வந்த பாதை - சுப்ரமணியன்

அன்பிற்கினிய நண்பர்களே, தீநுண்மி இன்னும் இந்தியாவைத் தீண்டிக் கொண்டிருப்பதால், எச்சரிக்கையாக இருப்போம்.  வருமுன் காப்போம்… வளமாய் வாழ்வோம்.  MASK FIRST SHOE NEXT!  

இயற்கையும் தில்லியும்:

படம்: இணையத்திலிருந்து...

குளிர்காலம் வந்தபின்பு தான் தில்லி தன் சுயரூபத்தை காட்டியது. அதற்கு முன் கடுமையான வெப்பம் நிலவும். ஆனால் தொடர்ந்து 2-3 நாட்கள் கடும் வெப்பத்திற்குப் பின் ஒரு அகில உலக மகாபுழுதிக் காற்றடிக்கும். சாலையில் கிடக்கும் சகல குப்பை/மண் துகள்களை நம் கண்/மூக்கு/காது/வாய்த் துவாரங்களில் துப்பிவிட்டு அடங்கும்.  ஊரே பழுப்பு நிறமாகி விடும்! கேட்டல் “ஆந்தி” (Aandhi) என்பார்கள் - அடி ஆத்தி!  

மழை என்றால் அப்படி ஒரு பேய் மழை கொட்டித் தீர்க்கும்.  பல்லாண்டு காலமாய் வளர்ந்து செழித்த பல விருட்சங்களை வேருடன் மேலுலகுக்கு அனுப்பி விடும். அது நிதர்சனமான உண்மையும் கூட. அவ்வாறு காற்றில் விழுந்த மரங்கள் கூறுபோடப்பட்டு தில்லியின் மயானங்களுக்கு விற்கப்படும். இறுதியில் உயிர் நீத்தோருடன் மேலுலகம் சென்று விடும். 

நம் ஊரில் கண்டிராத மிகக் கடுமையான வெப்பம் தில்லியில் கண்டேன். ஒரு சொட்டு கூட வேர்க்காது. அனைவரும் தீச்சட்டி கோவிந்தர்கள் போல அலைவோம். எவ்வளவு நீர்/குளிர்நீர்/ குளிரூட்டப்பட்ட பானங்கள் பருகினாலும் தாகம் தீரவே தீராது. முட்ட முட்ட நீர்/திரவங்கள் பருகினாலும், சிறுநீரே வராது எனும் அளவுக்கு வறுத்தெடுக்கும். 

இனி குளிருக்கு வருவோம். ஆஹா… வெய்யிலில் பகலவன் காலை 05.15-க்கு வந்து பந்தல் போட்டு படுத்து விடுவான். இரவு 07.30 மணிக்குப் பின் தான், வடிவேலுவை டப்ஸா கண்ணன் காரில் அழைத்துப் போனது போல, ”சரி போவோம்”, என முடிவெடுக்கும். 

நேர்மாறாய், குளிர் நாட்கள் காலை எட்டு மணியானாலும் கடும் வெண் மேகப் பொதியின் பின், ”எனக்கு வெளியே வர வெக்காச்சியாய் இருக்கு!” என  வரத் தயங்கும்.  மாலை ஐந்து மணியானதும், “ஆஹா வுடு ஜூட்” என்பது போல ஒளிந்து கொள்ளத் துவங்கும். காட்டுக் குளிர் தான். அனைவரும் மிகப் பருமனாகும் காலை இந்த குளிர் காலம்! முதலில் ஒரு சூடேற்று ஆடை (Innter/Warmer)! அடுத்து முழுக்கை சட்டை, முழுக்கால் சட்டை! அதன் மேல் வண்ணச் சாக்கு மூட்டை - அது தாங்க ஸ்வெட்டர் (Sweater)! அதன் மேல் ஒரு மறைப்பான் - பல வடிவங்களில், பல பெயர்களில் ஜெர்கின் (Jerkin), ப்ளேசர் (Blazer), ஓவர் கோட் (Over coat), செம்மறியாட்டுத் தோலினால் ஆன ஃபர் கோட் (Fur Coat) இப்படி ஏதாவது ஒன்று.

குளிர் நாட்களில் ஆங்காங்கே சாலைகளில் புகை மூட்டம். ஒரு தள்ளு வண்டியில் ஓடுடன் கூடிய நிலக்கடலை குவியல். அதன் நடுவே ஒரு சிறிய தீச்சட்டி குடுவை.  அதனுள் சகல குப்பைகளையும் கொட்டி புகைய விடுவார்கள். அதைப் பிடிக்க ஒரு கைப்பிடி இருக்கும். அதனை நிலைக்கடலைக் குவியலில் இடம் மாற்றி மாறி வைத்து சூடேற்றுவார்கள்.  இதை வாங்கினால், கூடவே மூக்குப் பொடி கலரில் ஒரு மசாலா பொடி. ”இது எதுக்குடா?” என்று கேட்டால், வாயுத் தொல்லை வராதாம்! வராதா? இப்படி கடலை சாப்பிட்டு அருகில் அமர்வோரிடம் பட்ட கொடுமைகள் சொல்லி மாளாது! இதில் மேலும் ஒரு கொடுமை - குளிர் காலத்தில் பலர் தினசரி குளிப்பதை பாவம் என்று நினைப்பார்கள். இங்கு பேருந்துகளில் பக்கவாட்டில் முழுக்க கண்ணாடிக் கதவுகள்! அவை அனைத்தும் அசையாமல் இருக்கும். மூடினால் திறக்காது, திறந்தால் மூடாது! 

மூடப்பட்ட கதவுகள், அழுக்கு மூட்டை குவியலாய் உடைகள், குளிக்காத கொடுமை, பீடி வலித்தல் என அனைத்தும் பேருந்துக்குள்! இதற்கு முத்தாய்ப்பாய், நிலக்கடலையை வாங்கி வந்து விடுவார்கள். இடது கையில் நிலக்கடலை பொட்டலம், வலது கையில் நிலைக்கடலை ஒன்றை படுக்க வைத்து, பற்களால் முதல் பாதி ஒடெடுத்து “தூ…” என துப்ப வேண்டியது தான்.  அதனுடன் மேற்தோலும் சேர்ந்து விமான உலா தான்! அக்கம் பக்கம் உள்ளோரின் மீது அவ்வப்போது அபிஷேகமும் நடக்கும். மீதமுள்ள ஓட்டில், ”மூக்குப் பொடி” - அட மசாலா பொடி எடுத்து வாயில் போட்டுக் கொண்டு, மீதமிருக்கும் பொடியுடன் தோலை வீச, அது அடுத்தவர் கண்ணுக்கு அருவருப்பு விருந்தாக்குவர். ஓட்டுனரும் நடத்துனரும், “மூங்க்ஃபலி கா சில்கா மத் கிராவ்” (நிலக்கடலை தோல்களை கீழே போடாதீர்கள்) என்று சொன்னாலும், ம்ஹூம் செவிடன் காதில் ஊதிய சங்கு தான்! 

தில்லியில் பழங்கள் எக்கச்சக்கமாய் கிடைக்கும். ஆனால் அவற்றையும் கூறுபோட்டு அதன் மேல் மந்தகாசகப் பொடிகளை தூவி, இரண்டு குச்சிகளை (Tooth pick) நட்டு ஃப்ரூட் சாட் (Fruit Chaat) எனக் கொடுப்பார்கள்.  தில்லியைப் பொறுத்தவரை மசாலா இல்லையேல் மனிதன் இல்லை. அந்தளவுக்கு உயிருடன் ஒட்டியது இந்த மசாலா பொடி.  மற்ற தின்பண்டங்களில் என் மனது லயித்தது இல்லை. எனவே அவை பற்றி ஸ்லாகிக்க விரும்பவில்லை. 

படம்: இணையத்திலிருந்து...

இப்படியாக நாளொரு சம்பவமும் பொழுதொரு அனுபவமுமாய் தில்லியுடன் ஒன்றி வாழ்ந்து வந்தோம். 1994-ஆம் ஆண்டு, டிசம்பர் மாதம் தந்தையிடமிருந்து அழைப்பு. “நீ தனியாய் அனுபவித்தது போதும்! ங்கொய்யால கிளம்பி வா, உனக்கு பெண் பார்க்க வேண்டும்” என்றார்.  வேறென்ன மீண்டும் பூம் பூம் மாடு தான்! 

இன்னும் விஷயங்கள் உண்டு சொல்வதற்கு! அவை வரும்   பகுதிகளில்!  கடந்து வந்த பாதையில் தொடர்ந்து பயணிப்போம் வாருங்கள்!

நட்புடன்

சுப்ரமணியன்

புது தில்லி

******

நண்பர்களே, இந்த நாளில் வெளியிட்ட, நண்பரின் கடந்து வந்த பாதை பதிவு குறித்த உங்கள் கருத்துகளை, பின்னூட்டம் வாயிலாகச் சொல்லுங்களேன்.  மீண்டும் வேறொரு பதிவு வழி உங்கள் அனைவரையும் சந்திக்கும் வரை…

நட்புடன்

வெங்கட் நாகராஜ்

புது தில்லியிலிருந்து...