மதுரைக்கு ஒரு பயணம் - ஆதி வெங்கட் - பகுதி இரண்டு

அன்பின் நண்பர்களுக்கு, இனிய காலை வணக்கம். இந்த நாளில் மீண்டும் ஒரு பதிவுடன் உங்கள் அனைவரையும் சந்திப்பதில் மகிழ்ச்சி.   

நேற்று வெளியிட்ட வாசிப்பனுபவம் பதிவை படித்து கருத்துகள் தெரிவித்த அனைத்து வலையுலக நண்பர்களுக்கும் மனம் நிறைந்த நன்றி.  இந்த நாளை நல்லதொரு வாசகத்துடன் தொடங்கலாம் வாருங்கள். 

“கவலையுடன் போராடுவது எப்படி என்று தெரியாதவர்கள் இளமையைத் தொலைக்கிறார்கள்” - Dr. அலெக்ஸிஸ் காரல்.

******

மதுரைக்கு ஒரு பயணம் - பகுதி ஒன்று 

சென்ற பகுதியில் மதுரைக்கு ரயிலில் பயணித்த அனுபவங்களையும், நெடுநாட்களுக்குப் பின் சொந்தபந்தங்களை கண்டுகளித்து மகிழ்ந்ததையும் பகிர்ந்து கொண்டிருந்தேன். வாருங்கள்! மீதிக் கதைகளையும் உங்களிடம் பகிர்ந்து கொள்கிறேன்.

எங்களுக்காக தரப்பட்ட அறைக்கு வந்து உடை மாற்றி படுக்கை விரிப்புகளை போட்டு படுத்தாச்சு. மகள் உடனே தூங்கி விட, புதியதோர் இடத்தில் இருப்பதால் எனக்கு தூக்கமே வரவில்லை..:) புரண்டு கொண்டே தான் இருந்தேன்..:) எப்போதுமே எனக்கு இப்படித்தான்..:) செட்டாக இரண்டு நாட்களாகும்! அதற்குள் அந்த இடத்திலிருந்து கிளம்பி விடுவோம்..:) ஹா..ஹா..ஹா.. நீங்கள் எல்லோரும் எப்படி??

அதிகாலை 4 மணிக்கெல்லாம் எழுந்து அறைக்கதவை திறந்து பார்த்தேன்! வெளிச்சம் ஒன்றும் இல்லை! சரியென்று மீண்டும் படுத்துக் கொண்டேன். 5 மணிக்கெல்லாம் வெளிச்சமும், எல்லோரின் குரல்களும் வரிசையாக கேட்க, எழுந்து பிரஷ் செய்து விட்டு தண்ணீர் குடிக்க வெளியே வந்தேன். 'தூங்கினியா கண்ணு!' இல்ல மாமி! இடம் மாறி படுத்ததால தூக்கமே வரல! என்றேன். இங்க வந்திருக்கலாம்ல! 2 மணி வர எல்லாரும் பேசிண்டு தான் இருந்தோம்..:) என்றார். உறவுகள் கூடும் போது தூக்கம் தான் வருமா!!!

நேரமாகிக் கொண்டே இருந்ததால் ஒவ்வொருவராக வரிசையாக குளித்துத் தயாரானோம். மணமேடையில் ஒருபுறம் ஹோமங்கள் நடந்து கொண்டிருக்க, நாங்கள் எல்லோரும் காலை ஆகாரத்துக்காகச் சென்றோம். அசோகா அல்வாவுடன் இட்லியும், வடையும், பூரிக்கிழங்கும், ஊத்தாப்பமும் கைக்கோர்க்க வயிறு குளிர்ந்து நிரம்பியது.

சஷ்டியப்த பூர்த்திக்கான ஹோமங்கள், பூஜைகள் என நடந்து கொண்டிருக்க, வெளியே விண்ணிலிருந்து அர்ச்சனைத் துளிகளாய் மழைச்சாரல்! ஒருவருக்கொருவர் கலாட்டா செய்வதும், அரட்டையடிப்பதும், ஃபோட்டோ எடுத்துக் கொள்வதும் என இனிமையான தருணங்கள்.

முகூர்த்தத்துக்கான நேரமும் நெருங்கிக் கொண்டே வந்தது. தம்பதிகளுக்கான அபிஷேகமும் முடிந்தது. இனி மூன்று முடிச்சுகள் இடும் தருணத்துக்காக தான் எல்லோரும் ஆவலுடன் காத்திருந்தோம். இந்த இடத்தில் உங்களிடம் ஒன்று பகிர்ந்து கொள்ள வேண்டும். 'நீ தான் வந்து முடிச்சு போடணும்!' என்று என் மாமா சொன்னதாக சொல்லியிருந்தேன் அல்லவா!

நாத்தனார் தாலி முடிச்சு போடுவது தானே குடும்ப வழக்கம். தன் தம்பி மனைவிக்கு என் அம்மா தான் தாலிமுடி போடணும்! அம்மா இப்போ இல்லாததால், என் அம்மாவுக்கு பதிலாக என் மாமிக்கு நான் தாலி முடிச்சிடும் வாய்ப்பு கிடைத்தது. நலுங்கு வைத்து மெட்டியும் போட்டு விடும் வாய்ப்பும் கிடைத்தது. திருமணம் வெகு சிறப்பாக நடைபெற்றது. மாமா மாமியிடம் நமஸ்கரித்து ஆசிகளைப் பெற்றுக் கொண்டோம்.

அடுத்து என்ன! மதிய உணவும், மாலை திருச்சிக்கு ரயிலேறுவதும் தான் பாக்கி என்று தான் நினைத்திருந்தேன்!! ஆனால்! எங்கள் பிளான் எல்லாம் மாறிப் போனது..:) மறுநாள் எதிர்பாராத பயணம் ஒன்று ஏற்பாடாகியிருந்தது. அதே போல் திருமணத்தன்று மாலை மதுரையை ஆட்சி செய்பவளைக் காணும் பாக்கியமும் கிடைத்தது. 

எனக்கு மொத்தம் ஆறு மாமாக்கள். இப்போது எனக்கு இருப்பது நான்கு மாமாக்கள்!! எல்லோருமே ஏதோ ஒரு விதத்தில் எனக்கு inspiration ஆக இருந்திருக்கின்றனர். இவர்கள் எல்லோருமே தம் மனைவி, மக்களை கொண்டாடத் தெரிந்த ஆண் தேவதைகள் என்று சொல்வேன்.

சஷ்டியப்த பூர்த்தி நடைபெற்ற இந்த மாமா ஒரு கவிஞர்! பரணி சுப.சேகர் என்ற பெயரில் ஒவ்வொரு நாளுக்கும் ஏற்ற விடியல் கவிதைகள் தொடர்ந்து எழுதி சாதனை படைத்திருக்கிறார். 

அடுத்து நாங்கள் மேற்கொள்ளப் போகும் பயணத் திட்டம் பற்றி பார்க்கலாம். சஷ்டியப்த பூர்த்தி நிகழ்வின் போதே எல்லோரும் அடுத்த நாள் மேற்கொள்ளப் போகும் பயணத்தைப் பற்றி சொல்லிக் கொண்டிருந்தார்கள்.. 'நீயும் வா புவனா! இந்த சான்ஸ் இனிமே எப்போ கிடைக்கப் போறதுன்னு சொல்லு! உன்கிட்ட பேச வேண்டியது நிறைய இருக்கு! உங்காத்துக்காரர் கிட்ட பர்மிஷன் கேட்டுக்கோ! என்றும், 'புவனாக்கா! நீங்களும் வாங்கக்கா! ஜாலியா இருக்கும்!' எனவும் மாறி மாறி சொல்லிக் கொண்டிருந்தார்கள்...!

அவர் ஒண்ணும் சொல்ல மாட்டார் மாமி! இன்னும் ரெண்டு நாள் வேணா இருந்துட்டு வாயேன்னு தான் சொன்னார்! அப்புறம் என்னடி!! எனக்கு தான் ட்ராவல் ஒத்துக்காது மாமி..:) உங்கள எல்லாம் படுத்தக் கூடாதுன்னு பார்க்கறேன்..:) அதெல்லாம் ஒண்ணும் ஆகாது! நீ எங்களோட வா!!..:) இப்படித் தான் எங்கள் பயணத் திட்டம் மாறிப் போனது..:) திருச்சிக்குத் திரும்புவதற்காக புக் செய்திருந்த டிக்கெட்டை கேன்சல் செய்யச் சொல்லி என்னவரிடம் சொல்லி விட்டேன்..:)

மதிய உணவாக வடை, பாயசம், புளியோதரை, இரண்டு வகை பச்சடியுடன் பரிமாறப்பட்டது. அதன் பின் சற்றே ஒய்வு எடுத்துக் கொண்டோம்! மாலை மீனாட்சியம்மன் கோவிலுக்கு போலாம் வரீயா என்று மாமா கேட்க உடனே கிளம்பி விட்டேன். மதுரைக்கு வந்து விட்டு கோவிலுக்கு போகா விட்டால் எப்படி! கோவிலுக்குப் போக நாங்கள் நான்கு பேர் தயாரானோம். என் இரண்டு மாமிகள், மாமா ஒருவர் மற்றும் இவர்களுடன் நான்.

மாமா பிள்ளைகள் எல்லோரும் சேர்ந்து பத்து பேர் கூட்டாக 'டாக்டர்' படத்திற்கு போகலாம் என்று முடிவு செய்ய, மகளையும் அதில் சேர்த்துக் கொண்டார்கள். அவளும் பார்க்கணும்! பார்க்கணும்! என்று என்னை நச்சரித்துக் கொண்டிருந்த படம் தான்..:) எப்போதும் என்னுடனேயே சுற்றிக் கொண்டிருப்பவள் தான், என்னை விட்டு எங்கும் போகமாட்டாள்! ஆனால் இப்படியொரு வாய்ப்பு கிடைத்ததால் 'நீ கோவிலுக்கு போயிட்டு வாம்மா'! என்று என்னை அனுப்பி வைத்தாள்..:)

நாங்கள் நான்கு பேரும் காரில் கிழக்கு கோபுரமருகே சென்று இறங்கிக் கொண்டோம். முதலில் சூடாக காஃபியை குடித்து விட்டு உள்ளே போவோம் என்று நாலு காஃபிக்கு ஆர்டர் கொடுத்தார் என் மாமா. நான் தான் காஃபி குடிக்க மாட்டேனே! அதனால் எனக்கு மட்டும் டீ வாங்கிக் கொண்டேன்! 

கோவிலுக்கு செல்லும் வழியெங்கும் இருபுறமும் பலதரப்பட்ட கடைகளும், மக்கள் கூட்டமும் என மதுரைக்கே உண்டான களையுடன் இருந்தது. முதலில் காலணிகளை டோக்கன் போட்டு வைத்தாயிற்று. அடுத்து செல்ஃபோனுக்கு ஒரு கவுண்ட்டர். அதற்கடுத்து செக்கிங் முடித்து உள்ளே போயிடலாம் என வரிசையில் நின்றோம். ஆனால்! கையில் வைத்திருந்த Handbagஆல் சிக்கல் வந்தது!!!

அப்படி என்ன சிக்கல்! மீனாட்சியை எளிதில் பார்க்க முடிந்ததா! இல்லையா! மீதிக்கதைகளை அடுத்த பகுதியில் சொல்கிறேனே..:)

******

பதிவு குறித்த தங்களது எண்ணங்களை பின்னூட்டத்தில் சொல்லுங்கள். விரைவில் வேறொரு பதிவுடன் உங்கள் அனைவரையும் சந்திக்கும் வரை…

நட்புடன்

ஆதி வெங்கட்