சங்கமத்தில் குளியல் – காசுக்காகப் படும் கஷ்டம்

திரிவேணி சங்கமம் – காசி பயணம் – பகுதி - 9

இப்பயணத்தொடரின் முந்தைய பகுதிகள்: பகுதி 1 2 3 4  5 6 7 8

படகுக் காரரிடம் ஒரு வழியாகப் பேசி வாடகையினை முடிவு செய்தோம்.  இங்கேயும் நிறைய இடைத்தரகர்கள்.  இவர்கள் பேசி முடித்த பிறகு படகோட்டியிடம் சொல்கிறார். அவர் ஓட்டும் படகுக்குச் சொந்தக்காரர் வேறொருவர்.    இப்படகு ஓட்டத்தினை வைத்து எப்படியோ மூன்று நான்கு பேர் பிழைக்கிறார்கள். ஆனாலும் பாஷை தெரியாதவர்களை ரொம்பவே படுத்துவது பார்த்து மனதிற்குக் கஷ்டமாக இருந்தது. பத்து-பதினைந்து நிமிட பயணம் சென்று அரை மணி நேரம் சங்கமிக்கும் இடத்திலிருந்துவிட்டு மீண்டும் கரைக்கு அழைத்து வர வாய் கூசாது சில ஆயிரங்கள் பணம் கேட்கிறார்கள்.

நாங்கள் இருவர் மட்டுமே சென்று சங்கமத்தில் சிறிது நேரம் இருந்து விட்டு திரும்ப வர வேண்டும் என்பதால் நூறுகளில் முடிந்தது.  கரையோரம் பல படகுகள் முண்டியடித்தபடி நிற்கிறது.  எங்கள் படகிற்கு ஒரு வழியாக, பல படகுகள் தாண்டிப் போனோம்.  ஒரு எங்களுடன் படகோட்டி மட்டுமே வந்தார்.  கூடவே பூஜை செய்ய வேண்டுமா எனக் கேட்டபடியே வேறொருவரும் படகில் ஏற, அவசியமில்லை என நான் அமைதியாகச் சொல்ல அவர் எங்களைத் திட்டியபடியே அடுத்த படகிற்குத் தாவினார்.

சங்கமிக்கும் இடம் கிட்டத்தட்ட நாற்பதடி ஆழம் இருக்குமெனச் சொன்னார் எங்கள் படகோட்டி சிவகுமார்.  அவரும் காவட் எடுப்பவர்கள் போட்டிருக்கும் ஆரஞ்சு கால்சட்டையும், சிவபெருமான் உருவம் பொறித்த பனியனும் போட்டிருந்தார்.  இரண்டு நாட்கள் முன்னர் தான் காசிக்குச் சென்று புனித நீரால் அபிஷேகம் செய்து அர்சித்து வந்ததாய்ச் சொன்னார்.

அவரிடம் பேசியபடியே நதியை ரசித்தேன். படகுத்துறையில் போட்டி அதிகம் என்றும் இருக்கும் அத்தனை படகுக்காரர்களும் எப்படியாவது பணம் பறித்துவிட யோசிக்கிறார்கள் எனவும் சொல்லிக் கொண்டு வந்தார்!  இரண்டு துடுப்புகளை வைத்து படகினைச் செலுத்தும் அவர் ஒரு நாளைக்கு பல முறை இப்படி சங்கமத்திற்கு ஆட்களை அழைத்துச் செல்வாராம்.

10 - 15 நிமிடம் துடுப்புப் போட்டு எங்களை நதிகள் சங்கமிக்கும் இடத்திற்கு அழைத்துச் சென்றார்.  அங்கே ஏற்கனவே பல படகுகள் இருந்தன.  இரு படகுகள் நின்றுகொண்டிருக்க, அவற்றிற்கு இடையே இரண்டு கழிகளை வைத்து அதில் தொட்டி போன்று ஒரு ஏற்பாடு செய்து, கீழே மெத்தை [தக்கத் என்று அழைக்கிறார்கள் அதை] போன்ற ஒன்றை கட்டி வைத்திருக்க, அதில் இறங்கி பக்தர்கள் குளிக்கிறார்கள்.

ஈமச் சடங்குகள் செய்து தனது தந்தை – தாய் போன்றவர்களின் அஸ்தியைக் கரைக்க சங்கமத்திற்கு வரும் பக்தர்கள் தான் அதிகம்.  காரியங்கள் செய்து முடித்து மேலே சொன்ன தொட்டி போன்ற இடத்தில் ஒரு வித பயத்துடன் குளித்து எழும் அவர்களை மேலே கை கொடுத்து படகிற்குள் ஏற்றி விடுகிறார்கள்.

நாங்கள் கொண்டு சென்ற பூக்கள் நிரம்பிய தொன்னையில் இருந்த விளக்கினை ஏற்றி கங்கையில் சமர்ப்பித்தோம்.  பக்கத்திலே வேறொரு படகில் விறுவிறுப்பாய் வியாபாரம் நடக்கிறது.  தேங்காய், பூக்கள், பூஜைப் பொருட்கள் என விற்கிறார் ஒருவர்.  ”கங்கைக்கு அர்ப்பணம் செய்ய தேங்காய் வேண்டுமா? பத்து ரூபாய் தான்” என்கிறார் அவர்.

சற்று முன் அவர் ஒருவருக்கு தேங்காய் விற்றதைப் பார்த்தேன்.  கங்கையில் தேங்காயைப் போட்டவுடன் தண்ணீரில் பாய்ந்து ஒருவர் அத்தேங்காயை மீட்டெடுத்து வருகிறார் ஒருவர்.  மீட்டெடுத்த தேங்காய் மீண்டும் வருகிறது படகுக் கடைக்காரரிடம். அடுத்து வேறொருவருக்கு பத்து ரூபாய்க்கு விற்கப்படுகிறது!   பார்த்த பிறகு வாங்கத் தோன்றவில்லை.  வேண்டாமென மறுத்த்தற்கு “சிரத்தையே இல்லாது எதற்கு இங்கே வருகிறாய்?” என திட்டு வேறு வாங்கிக் கட்டிக்கொண்டேன்.

பக்கத்திலேயே வேறொரு படகில் பிளாஸ்டிக் கேன்கள் விற்பவர் இருக்கிறார்.  10 – 20 – 30 ரூபாய்களுக்கு கிடைக்கிறது.  30 ரூபாய்க்கு ஒரு கேன் வாங்க, “சரியாக இருக்கா எனப் பாருங்கள்” என்கிறார் சிவகுமார்.  நானும் கங்கையில் முக்கி தண்ணீர் பிடித்து ஒழுகாமலிருக்கிறதா என்று பார்த்து, தண்ணீர் பிடித்து படகில் வைத்துப் பார்க்கிறேன் – கேன் விற்றவரைக் காணவில்லை! ”அய்யோ காசு கொடுக்கலையே” எனப்பதற, “கவலைப்படாதீர்கள், வந்து வாங்கிக் கொள்வார்!” எனச் சொல்கிறார் சிவகுமார்.

பிளாஸ்டிக் கேனிற்குக் காசு கொடுத்துவிட்டு திரும்பினோம்.  ஒரு படகில் படகோட்டி மட்டுமே அமர்ந்து மிகவும் கஷ்டப்பட்டு துடுப்புப் போட்டுக் கொண்டிருந்தார்.  படகில் ஆளேயில்லாமல் படகோட்ட ஏன் இவ்வளவு சிரமப்படுகிறார் எனப் புரியவில்லை.  சிவகுமாரிடம் கேட்க, காசு சேர்க்கிறார் எனச் சொன்னார்.  படகில் ஒரு கயிறு கட்டி, அதன் மறுமுனையில் பெரிய காந்தத்தினைக் கட்டி நதியில் தொங்கவிட்டு அதனுடன் ஓட்டிக் கொண்டு வருவாராம்.  அதில் பலவித பொருட்கள் ஒட்டிக்கொண்டு வந்துவிடுமாம் – தங்கத்திலிருந்து, காசு வரை….  காசு சேர்க்க என்ன கஷ்டம்!

மீண்டும் அடுத்த பகுதியில் சந்திக்கும் வரை…

நட்புடன்

வெங்கட்.

புது தில்லி.