கும்மிருட்டினில் இரவு உணவு

 பட உதவி: கூகிள்

சில உணவகங்களில் Candle Light Dinner என்று மிகவும் குறைந்த வெளிச்சத்தில் இரவு உணவு வழங்குவார்கள். நமது தமிழகத்திலும் நிலாச்சோறு சாப்பிடும் வழக்கம் உண்டு. நிலவின் ஒளியில் முன்னிரவு நேரத்தில் எல்லோரும் அமர்ந்துகொள்ள, அம்மாவோ, அத்தையோ, பாட்டியோ எல்லோருக்கும் குழம்பு சாதம், ரசம் சாதம், மோர் சாதம் என விதம் விதமாய் பிசைந்து உருண்டைகளாக கையில் தர அம்ருதமாக உள்ளே இறங்கும். பாசத்துடன் பரிமாறப்பட்ட அந்த உணவின் ருசி மிக அதிகம் என்பதால், சாதாரண நாட்களை விட கொஞ்சம் அதிகமாகவே சாப்பிடுவது நமக்குப் புரியாது.

இந்த மிதமான ஒளியும் இல்லாது அடர்த்தியான இருளில் உங்களை இரவு உணவு உண்ணச் சொன்னால், எப்படி இருக்கும் என யோசித்துப் பாருங்கள்.

சமீபத்தில் ஒரு பன்னாட்டு நிறுவனம், சிங்கப்பூரில் 40 பேருக்கு இரவு உணவு ஏற்பாடு செய்திருந்தது. வந்திருந்த விருந்தினர்களுக்கு ஒரு குறிப்பிட்ட அமைப்பின் தன்னிலை விளக்கம் அடங்கிய காணொளி காண்பிக்கப்பட்டது.

அந்த காணொளி முடிந்தபிறகு அடுத்த நிகழ்ச்சி பற்றிய ஒரு சிறிய விளக்கம். அடுத்த நிகழ்ச்சிக்கான கருப்பொருள் – இருட்டினில் இரவு உணவு - அதாவது வந்திருந்த 40 விருந்தினர்களுக்கும் வெளிச்சமில்லாத அடர்த்தியான இருட்டான அறையில் இரவு உணவு வழங்கும் நிகழ்ச்சி. ஒரு சிறிய விளக்கமும் தரப்பட்டது.

விளக்கம் தந்த பெண் குரலில் நீங்களே விளக்கத்தினை கேளுங்களேன். ”நண்பர்களே, வணக்கம். இன்னும் சிறிது நேரத்தில் உங்கள் அனைவருக்கும் நானும் எனது இரண்டு நண்பர்களும் இரவு உணவு வழங்க இருக்கிறோம்! உங்கள் தட்டில் இருக்கும் பொருட்கள் பற்றிப் பார்க்கலாம். தட்டினை ஒரு கடிகாரமாக நினைத்துக் கொள்ளுங்கள். மூன்று மணி இடத்தில் ஒரு தேநீர்க் கரண்டி, அதன் எதிரே ஒன்பது மணி இடத்தில் முட்கரண்டி. இரண்டு மணி இடத்தில் ஒரு கண்ணாடி குவளை. தட்டின் நடுவே ஒரு கண்ணாடி கோப்பை. ஆறு மணி இடத்தில் காகித கைக்குட்டை.

இதுவரை சொன்னது புரிந்ததா? மேலே பார்க்கலாம். உங்களிடம் இரு கோப்பைகள் எடுத்து வருவார்கள். கோப்பையினை தொட்டு உணர்ந்தால், சாதாரணமாக இருக்கும் கோப்பையில் தண்ணீரும், வேலைப்பாடுகள் செய்த கோப்பையில் பழச்சாறும் இருக்கும். எது தேவையோ அதை வாங்கிக் கொள்ளலாம். அதை நீங்களாகவே மூன்று மணி இடத்தில் வைக்கப்பட்டுள்ள கண்ணாடி குவளையில் விட்டுக் கொள்ளலாம். விடுமுன் உங்கள் உங்கள் கைகாட்டி விரலை குவளையில் உள்ளே வைத்தபடி தண்ணீர்/பழச்சாறை விடுங்கள். அது உங்கள் விரலை அடைந்ததும் ஊற்றுவதை நிறுத்தலாம்.

இதுவரை சொன்னது உங்களுக்கு புரிந்திருக்குமென நம்புகிறேன். இல்லையெனில் மீண்டும் சொல்வதில் எனக்கு கஷ்டமில்லை!” 

எல்லோரும் புரிந்ததாகச் சொல்லவே, சிறிய குழுக்களாக பிரிக்கப்பட்டு ஒரு இருட்டான அறைக்கு அழைத்துச் செல்லப்பட்டோம். அடர்த்தியான இருட்டு சூழ்ந்திருந்த அந்த அறையில் எங்கள் கைகளை பிடித்து அழைத்துச் சென்று எங்களுக்கான இருக்கைகளில் அமர்த்த, பதிவு செய்தபோது நாங்கள் குறிப்பிட்டிருந்தபடி சைவ/அசைவ உணவுகள் பரிமாறப்பட்டது.

வரிசைக் கிரமப்படி, சாப்பிட்ட பின் நாங்கள் கேட்பதற்கு முன்னதாகவே, காத்திருக்க அவசியமின்றி அடுத்த உணவு வழங்கினார்கள். வழங்குவதில் எந்த குறைபாடும் எங்களுக்குத் தெரியவில்லை. இப்படி குழுக்களாக எல்லோருக்கும் உணவு பரிமாறி முடிக்க ஒன்றரை மணி நேரம் ஆனது. அனைவரும் உண்டு முடித்த பிறகு அந்த அறையில் விளக்குகள் போடப்பட, அடர் இருட்டினிலிருந்து மீண்ட உணர்வு.

இந்த இருட்டினில் இரவு உணவு பற்றிச் சொல்லும்போது உங்களுக்கு முதலில் சொல்லாத விஷயம் – இந்த உணவினை பரிமாறிய அனைவரும் கண் தெரியாதவர்கள். தாங்கள் தினம் தினம் அனுபவிக்கும் விஷயத்தினை மற்றவர்களுக்கும் புரிய வைக்க இந்த நிகழ்வு நடத்தப்பட்டது. அவர்கள் கண் பார்வை இல்லாது எத்தனை கஷ்டப்படுகிறார்கள் என்பதை புரிந்து கொள்ள முடிந்தது. கண்பார்வை உள்ள அனைவரும் எத்தனை அதிர்ஷ்டசாலி என்பது தெரிந்தது.  ஆனாலும் இருப்பதை விட்டு இல்லாத சின்னச் சின்ன விஷயங்களுக்காக எப்படி ஓட்டமாய் ஓடுகிறோம், ஆசைப்படுகிறோம் என்பது புரிந்தது.  ஆண்டவன் நமக்களித்த ஆற்றல்களை சாதாரணமாக எடுத்துக்கொண்டு இல்லாதவற்றிற்கு ஏங்குகிறோம்.

கண் பார்வை இல்லாத அந்த மூன்று பேரும் கண்பார்வை இருந்தும் குருடர்களாய் இருந்த எங்களின் அகக்கண்களை திறந்து வைத்தார்கள்.

மேலே தந்திருப்பது எனக்கு மின்னஞ்சலில் வந்தது.  ஆங்கிலத்தில் வந்ததை தமிழில் தந்திருக்கிறேன். படித்தபின் நமது அகக் கண்களும் திறந்திருக்கும் என நம்புகிறேன். 

மின்னஞ்சலில் அனுப்பி வைத்த நண்பருக்கு எனது நெஞ்சார்ந்த நன்றி.

மீண்டும் சந்திப்போம்.

நட்புடன்

வெங்கட்.

புது தில்லி.