நமக்கு நாம் - முதல் வேலை - கல்யாண மேக்கப் - தீநுண்மி நாட்கள்

அன்பின் நண்பர்களுக்கு, இனிய காலை வணக்கம். இந்த நாளில் மீண்டும் ஒரு பதிவுடன் உங்கள் அனைவரையும் சந்திப்பதில் மகிழ்ச்சி.   

இதற்கு முன்னர் வெளியிட்ட பயணத் தொடர் பதிவை படித்து கருத்துகள் தெரிவித்த அனைத்து வலையுலக நண்பர்களுக்கும் மனம் நிறைந்த நன்றி.  இந்த நாளை நல்லதொரு வாசகத்துடன் தொடங்கலாம் வாருங்கள். 

அனுபவத்தால் உணரவேண்டிய ஒன்றை ஆயிரம் தத்துவ ஞானிகளாலும் உணரவைக்க முடியாது.

******

நமக்கு நாம்: 

நமக்கு நாம் என்ற குழுமம் முகநூலில் இருக்கிறது. அங்கே சில கேள்விகள் கேட்டு அதற்கு பதிலும் எழுதுவார்கள். பலரும் எழுதுவார்கள் - அங்கே நானும் சில விஷயங்கள் எழுதி இருக்கிறேன் - அவற்றின் தொகுப்பு இங்கேயும் ஒரு சேமிப்பாக. 

******

முதல் வேலை:

கோவை அரசினர் பாலிடெக்னிக்கில் D.M.E. (Diploma in Mechanical Engineering) முடித்த கையோடு PSG காலேஜில் C.A.D (Computer Aided Designing & Drafting) கோர்ஸ் பயின்றேன். அதன் விளைவாக எனக்கு Submersible Pump தயாரிக்கும் கம்பெனியில் Drafting Engineer வேலை கிடைத்தது. அதுவே என் முதல் வேலை. பணி முடிந்து  மாலை வீட்டிற்கு வந்து சில குழந்தைகளுக்கு டியூஷனும் எடுத்தேன்.

அதன் பிறகு என் துறைக்கு சம்பந்தமே இல்லாத வேலைகளும் செய்தேன். இரண்டு வருடங்கள் இப்படி மாறி மாறி பணி செய்வதும், என் துறையில் சில வேலைகளுக்கு விண்ணப்பிப்பதுமாக சென்றது.

குடும்பச் சூழல் காரணமாக இருபது வயதில் என் திருமணம் நடந்தேறியது. டெல்லியில் பத்து வருடங்கள் வாசம். குடும்பம், குழந்தை என்ற காரணத்தை காட்டி பணிக்கு செல்லவோ, மேற்கொண்டு படிக்கவோ எனக்கு  அனுமதி கிடைக்கவில்லை...:)

******

கல்யாண மேக்கப்:

படம்: இணையத்திலிருந்து...

சிறுவயது முதலே எனக்கு மேக்கப் பழக்கமெல்லாம் இல்லை. முகம் கழுவி கொஞ்சமாக பவுடரும் மெரூன் நிற சாந்துப் பொட்டும் தான் வைத்துக் கொள்வேன். அப்புறம் கல்லூரி சமயத்தில் தான் ஸ்டிக்கருக்கு மாறினேன்.

இப்படி இருப்பவளுக்கு திருமணமும் முடிவானது. கல்யாணத்திற்கு முதல் நாள் ஜானவாசத்திற்கு(மாப்பிள்ளை அழைப்பு) என்னுடைய அத்தை  ஜடை அலங்காரம் செய்து விட்டார். அத்தையின் புடவையும், ஹாரமும் போட்டுக் கொள்ள வேண்டும் என்று அடம்பிடிக்கவே பிடிக்காமல் தான் செய்து கொண்டேன்...:)

திருமணத்தன்று நானே தலைவாரி பின்னிக் கொண்டேன். என் மாமி ஒருவர் பூவை பின்னல் முழுவதும் சுற்றி விட்டார்..:) அதுதான் என் அலங்காரம்..:) என் மாமா ஒருவர் கல்யாணப் பொண்ணுக்கு நெத்திச்சுட்டி கூட இல்லாமல் இருப்பியா!! என்று சொல்லி தன் மகளின் கழுத்திலிருந்த  செயினை எடுத்து என் தலையில் நெத்திச்சுட்டி போல் வைத்து பின் செய்து விட்டார்..:)

இன்றும் அப்படித்தான் இருக்கிறேன்..:)

******

தீநுண்மி நாட்கள்: 

கொரோனாவின் ஆரம்ப நிலையில் வெளியே போகக்கூடாது, எல்லாவற்றையும் சுத்தம் செய்யணும் என்பதைத் தவிர மனதில் ஒரு வெறுமை இருந்து கொண்டிருந்தது.

எப்போதுமே பணிக்கு ஆட்களை வைத்துக் கொண்டதில்லை என்பதால் மாற்றம் ஏதுமில்லை...அதே வேலைகள், அதே பொறுப்புகள். இதைத் தாண்டி ஏதாவது செய்ய வேண்டும் என்று நினைத்தேன்..

பிளாகராகவும், பின்பு முகப்புத்தகத்தில் எழுதுவதும் செய்து வந்த நான் ஜுன் மாதம் துவங்கி இதுவரை அமேஸானில் நான்கு சமையல் புத்தகங்களும், ஒரு பயண நூலும் வெளியிட்டிருக்கிறேன்.

அதற்கு அடுத்த கட்டமாக ஆகஸ்ட் முதல் யூட்டியூப் சேனலும் துவக்கி வாரம் ஒரு ரெசிபியை செய்து காண்பித்துக் கொண்டிருக்கிறேன். 

கொரோனாவால் நான் என்னை இன்னும் மேம்படுத்திக் கொண்டுள்ளேன் என்று தான் சொல்லணும்.

******

ஃபேஸ்புக்கில் கற்றதும் பெற்றதும்: 

பிளாகராக இருந்த போது எல்லாரும் அந்த அக்கவுண்ட்ட ஆரம்பிக்கிறாங்களே என்று ஆரம்பித்து வந்தது தான் முகப்புத்தகம். முதலில் என் பிளாகின் லிங்க் மட்டும் தான் இதில் பகிர்ந்து கொண்டிருந்தேன். பின்பு இரண்டு பக்கத்துக்கு பிளாகில் எழுதுவதற்குப் பதிலாக நினைத்த போதெல்லாம் என் எண்ணங்களை இரண்டு வரியில் எழுத முகப்புத்தகம் உதவியது.

பள்ளி, கல்லூரி, சில வருடங்களுக்குப் பின் தொடர்பு இல்லாமல் போன நட்புகள், தொடர்பு விட்டுப் போன உறவுகள் என்று எல்லாரையும் ஒன்றிணைக்கச் செய்தது முகப்புத்தகம்.

முகமே போடாமல் தான் முகப்புத்தகத்தில் உலாவிக் கொண்டிருந்தேன். சில வருடங்களுக்குப் பின் தான் புகைப்படத்தை பகிர்ந்து கொண்டேன். என்னுடைய எழுத்தை பகிர்ந்து கொள்ளத் தான் முகப்புத்தகத்தை பயன்படுத்துகிறேன். நட்புவட்டமும் மிகவும் சிறியது. ஒத்துப் போகவில்லை என்றால் நட்புவட்டத்தில் இருந்து விலக்கி வைக்கவும் முடியும் என்பதால் நன்மையோ தீமையோ அது நம் கையில் தான் இருக்கிறது என்பது சிறப்பு.

*****

நமக்கு நாம் குழுமத்தில் எழுதிய விஷயங்கள் குறித்த உங்கள் எண்ணங்களை பின்னூட்டத்தில் பதிவு செய்யுங்கள்.  மீண்டும் வேறொரு பதிவுடன் உங்கள் அனைவரையும் சந்திக்கும் வரை…

நட்புடன்

ஆதி வெங்கட்.