கபாலி – நெருப்புடா... மகிழ்ச்சி....

இரண்டு நாட்களுக்கு முன்னர் ஃப்ரூட் சாலட் பதிவில் தில்லியில் 26 திரையரங்குகளில் கபாலி திரையிடப்படுகிறது என்பதையும், டிக்கெட்டின் விலை 200 ரூபாய் முதல் 1000 வரை என்பதையும் இந்தியத் தொலைக்காட்சிகளில் முதன் முறையாக வெளியிடும்போது பார்க்கப் போகிறேன் என்றும் எழுதி இருந்தேன். வெள்ளிக்கிழமை காலை இந்தப் பதிவு வெளியானது.  மாலையில் நண்பரிடம் இருந்து அழைப்பு.  “சனிக்கிழமை கபாலி போகப் போறோம், உனக்கும் சேர்த்து டிக்கெட் புக் பண்ணப் போறேன்!”......

நண்பர்கள் அனைவரும் சேர்ந்து போகலாம் என்றதும் சரி எனச் சொல்லி விட்டேன்.  வெள்ளி இரவு பார்க்கும்போது சனிக்கிழமை இல்ல, ஞாயிற்றுக் கிழமை தான் போறோம் – காலைல பத்து மணிக்கு ஷோ – PVR Rivoli என்பதும் அவர் சொன்ன செய்தி! சரி வசதியாகப் போயிற்று – சனிக்கிழமை அலுவலகத்துக்குச் செல்ல வேண்டிய சூழல் இருந்ததால் அதுவும் நல்லதற்கே என்று சொல்லி விட்டேன்.

சனிக்கிழமை அலுவலகத்துக்குச் சென்று அங்கேயிருந்து கிழக்கு தில்லியின் தில்ஷாத் கார்டன் சென்று இரவு வீடு திரும்பும்போது மணி 10.  தில்லியின் கேவலமான தட்பவெப்பத்திற்கு ஒரு குளியல் போட்டு தூங்கினால் இன்று காலை எழுந்த போது மணி 8.30.  அட 10 மணிக்கு கபாலி போகணுமே என்பது நினைவுக்கு வர அவசர அவசரமாக குளித்து தயாராகி நண்பரின் வீட்டுக்குச் சென்று சேர்ந்தேன்.  அவர் அப்போது தான் நல்ல தாராளமாக ஒரு கிண்ணம் நெய் விட்டு உருளைக்கிழங்கு துண்டங்கள் போட்டு நல்லதொரு சேமியா உப்புமா செய்து கொண்டிருந்ததன் வாசனை வாசல் வரை வந்து சேர்ந்தது.

இரண்டு பேருக்கு செய்த சூப்பரான சேமியா உப்புமாவை மூன்று பேராகச் சாப்பிட்டு, மேலுக்கு ஒரு மசாலா தேநீரையும் உள்ளே செலுத்தி, கொஞ்சம் நெய் ஏப்பம் விட்டு அவர் வீட்டிலிருந்து புறப்பட்டோம். இன்றைக்கு நாங்கள் மூன்று பேர் தவிர எங்கள் நண்பர்கள் குழுவில் கபாலி பார்க்க மற்ற நண்பர்களும் டிக்கெட் புக் செய்திருந்தார்கள். மொத்தம் 20 பேர் தான்! கபாலி பட Gangsters ஐ விட அதிகமாக இருக்குமோ என்று ஒரு எண்ணம். 

PVR RIVOLI எங்கள் வீட்டிலிருந்து வெகு அருகே தான். நடந்தே கூட போகலாம்! ஆனாலும் பேருந்தில் ஆளுக்கு ஐந்து ரூபாய் டிக்கெட் வாங்கி தியேட்டர் எதிரே இறங்கிக் கொண்டோம்.  சமீபத்தில் தான் DTC பேருந்துகளின் கண்டக்டர்களுக்கு டிக்கெட் கொடுக்கும் மெஷின் கொடுத்திருக்கிறார்கள். ஆறு ஐந்து ரூபாய் கேட்டால், ஆறு முறை டிக்கெட் தனித் தனியாக கொடுக்கிறார்! ஒரே சமயத்தில் ஆறு டிக்கெட் வராதாம்... பேப்பர் வேஸ்ட்! ஒரே டிக்கெட்டில் 6 X 5 Rs. என்று எடுத்தால் பேப்பர் வேஸ்டேஜ் ஆகாதே என கண்டக்டரை கொஞ்சம் டரியலாக்கினேன்.

PVR Rivoli வாசலில் எங்கு பார்த்தாலும் ஒரே தமிழனம்...  நெருப்புடா, கபாலிடா என படம் பார்ப்பதற்கு முன்னரே ரவுஸ் விடத் துவங்கி இருந்தார்கள். வாயிலில் தடவித் தடவி பாதுகாப்பு சோதனை செய்யும் காவலாளி கைகூப்பி வணக்கம் சொன்ன பிறகு உடல் முழுவதும் வெள்ளை Gloves போட்ட கையால் தடவினார் – சோதனை செய்கிறாராம்.....  கொஞ்சம் கிச்சு கிச்சு மூட்டியது போல இருந்தது! பேசாம ஒரு மெஷின் கொடுத்துவிட்டால் நல்லது!

இன்னுமொரு ஊழியர் நுழைவுச்சீட்டினை வாங்கி ஒரு மெஷினில் காண்பித்து A1, A2, A3 என்றார்!  கூடவே ஒரு பொய்ப்புன்னகை – Welcome to PVR  Sir… Hope you enjoy the show! என்று ரோபாட்டிக்காக ஒரு வாசகம்! பாவம் ஒரு நாளைக்கு எத்தனை பேரிடம் இப்படிச் சொல்ல வேண்டுமோ. நாள் முழுவதும் இப்படிச் சொல்லிக் கொண்டிருந்தால் வீட்டுக்குச் சென்ற பிறகு தூக்கத்திலும் இதனையே சொல்லுவாரோ.....  

ஆன்லைனில் பார்க்கும்போது எல்லா சீட்டுகளும் முன்பதிவு செய்யப்பட்டது போல காண்பிக்கிறார்கள் – ஆனால் திரையரங்கினுள் சென்ற பிறகு பார்த்தால் பல இருக்கைகள் காலியாகவே இருக்கின்றன! எதற்கு இந்த பித்தலாட்டம் எனத் தெரியவில்லை.  ஒரு வேளை நுழைவுச் சீட்டின் விலையை அதிகமாக்கவா?  திரையரங்கில் பல தெரிந்த தலைகள். அனைவருக்கும் கொஞ்சம் புன்னகை அள்ளி வீசி, சில கட்டிப் பிடி வைத்தியங்கள் முடித்த பிறகு இருக்கையில் அமர்ந்தோம். 

படம் ஆரம்பிக்கும் முன்னர் தேசிய கீதம் – கப்பல் படையைச் சேர்ந்த INS கப்பல் ஒன்றின் திறமைகளைத் திரையில் காண்பிக்க அனைவரும் எழுந்து நின்று தேசப் பற்றினை பரை சாற்றினோம்! சில பல விளம்பரங்களைத் தொடர்ந்து எல்லா ரஜினி படங்களின் ஆரம்பம் போல SUPER STAR RAJINI ஒவ்வொரு எழுத்தாய் தெரிய ஆரம்பிக்க விசில் பறந்தது! நல்ல வேளை பால் பாக்கெட் எடுத்து தலைவர் மேல் அபிஷேகம் செய்யக்கூடிய ஆள் யாரும் வரவில்லை! மூன்றாம் நாள் என்பதாலோ! விசில் மட்டுமே பறந்தது – பேப்பர் துண்டுகளோ மற்றவைகளோ பறக்கவில்லை என்பதால் PVR ஊழியர்களும் வாழ்த்துவார்கள்.

பக்கத்து இருக்கைகளில் தனியொருவனாய் வந்து கபாலியை ரசித்துக் கொண்டிருந்தார் ஒருவர். அவருக்கு அருகே இன்னும் இரண்டு பேர் – தொடர்ந்து படத்தினைப் பார்த்தபடியே இயக்குனரைக் கேள்வி கேட்டுக் கொண்டிருந்தார்கள் – இந்த சீன் ஏன் இப்படி எடுத்து இருக்காரு? இந்த இடத்துல Background Score இப்படி இருந்தா நல்லா இருந்துருக்கும்.....  – தொடர் வர்ணனை – பாவம் வருங்கால இயக்குனர் போலும் – அவருக்கு ரஜினியோ, கலைப்புலி தாணுவோ ஒரு preview ஷோ ஏற்பாடு பண்ணி இருந்திருக்கலாம்!

நுழைவு சீட்டு விலையிலேயே சிங்கப்பூர், தாய்லாந்து எல்லாம் காண்பித்து இருந்தார்கள். இடைவேளை சமயத்தில் தட்டு ஏந்திய காரிகைகளும் இளைஞர்களும் நடந்தார்கள் – கூடவே ஒரு பெரிய பாக்கெட்டில் பாப்கார்னும், கோலாவும்! வாங்காது அமர்ந்திருந்த மற்றவர்களை நோக்கி திரையரங்க ஊழியர்கள் கையில் புத்தகத்தோடு அணுகினார்கள் – Would you like to have some food/drinks சார்? பாவம் அவர் வேலை அவருக்கு! டிக்கெட் விலையே அதிகம் அதில் 100 ரூபாய் கொடுத்து 10 ரூபாய் பாப்கார்ன் வேறு வாங்க நாங்கள் தயாராக இல்லை.

படம் தொடர்ந்து ஓடிக்கொண்டிருந்தது. நாங்களும் படத்தோடு படமாக ஒன்றியிருந்தோம்.  கபாலி தனது மகள் மற்றும் மனைவியோடு மீண்டும் சேர்ந்து விட்டார். கூட்டம் கூட்டமாக பலரும் பலரையும் சுட்டுக் கொண்டிருந்தார்கள். படம் முழுவதும் நெருப்புடா எத்தனை முறை வருகிறதோ அதனை விட அதிகமான பேர் குண்டுகளுக்கு இரையானார்கள்.... படத்தில் தாங்க! வன்முறை, வில்லன்களின் குண்டுகுண்டான தங்கச் சங்கிலிகள், பெரிய பெரிய மோதிரங்கள் பளபளத்தன! கடைசியாக துப்பாக்கி வெடிக்கும் சத்தத்தோடு படம் முடிந்தது! கபாலி – 2 வருவதற்கான ஒரு அறிகுறியோ?

வெளியே வந்தோம். நம்ம ஆளு ஒருத்தர் பாவம் – 100 ரூபாய் பாப்கார்ன் வாங்கினவர் தியேட்டர்ல படம் பார்க்கற ஸ்வாரசியத்துல சாப்பிட மறந்திருந்தார் போலும்.  கையில் பாப்கார்ன் பாக்கெட்டோடு நெருப்புடா, மகிழ்ச்சிடா என்று சொல்லிக் கொண்டே சாலையில் நடந்தபடியே பாப்கார்ன் சாப்பிட்டார்.  என் கவலையெல்லாம், பாப்கார்ன் சாப்பிடும் உணர்வில் சாலையைக் கடக்கும் அவர் சாலையில் சீறி வரும் வண்டிகளைப் பார்க்காமல் நடக்கிறாரே என்பது தான்.....

நாங்களும் சாலையைக் கடந்து கன்னாட் ப்ளேஸில் இருக்கும் சரவண பவனில் மதிய உணவைச் சாப்பிட்டு வீடு திரும்பினோம்.....  என்ன சாப்பிட்டோம்.....  அதை தனியா போஸ்ட் பண்ணாலும் பண்ணுவேன்.....

அதெல்லாம் சரி, கபாலி படம் எப்படி இருந்தது? சொல்லவே இல்லையே? என்ற கேள்வி கேட்பவர்களுக்கு......

....

....

....

....

....

....

....

....

....

....

....

....

....

....

....

மகிழ்ச்சி........

படம் பத்தி வேறு என்ன சொல்ல!

மீண்டும் சந்திப்போம்....

நட்புடன்

வெங்கட்.

புது தில்லி.