உப்பு கருவாடு ஊறவச்ச சோறு...

ஏழு சகோதரி மாநிலங்கள் பயணம் – பகுதி 23 

இந்தப் பயணக் கட்டுரையின் முதல் 22 பகுதிகளைப் படிக்கவில்லையா..... இதோ உங்களுக்காகவே அந்தப் பகுதிகளின் சுட்டிகளுக்கான ஒரு Drop Down Menu.....

ஏழு சகோதரிகள் - பயணத்தொடர்... ஏழு சகோதரிகள் – பயணத் தொடர்-பகுதி-1உள்ளங்கையளவு பாவ்-பாஜி – விமானத்தில்!முதல் சகோதரி – மணிப்பூரில்!கங்க்லா – அழிக்கப்பட்ட தலைநகரம்கோவிந்தா ஜி - மணிப்பூரில் மேரி கோம் – மணிப்பூர் விளையாட்டு அரங்கில் மிதக்கும் தீவுகள்… ஏரியிலிருந்து பிஷ்ணுபூர் கோவிலுக்கு… கூடவே ஒரு சமையலும்விஷ்ணு கோவிலிலிருந்து தியாகிகள் ஸ்தூபிக்கு! மணிப்பூர் – பழமையும் பெருமையும்மணிப்பூரும் மாம்பழமும்தேவன் கோவில் மணியோசை.....அம்மா மார்க்கெட்....கூடை நிறைய சமோசா.....இறந்த பின்னும் வித்தியாசம்.....மணிப்பூர் எல்லையில் ஒரு மினி தமிழகம்..... மணிப்பூரிலிருந்து நாகாலாந்து – இரண்டாம் சகோதரிநள்ளிரவு அலறல்களும் ஒரு குப்பி சாராயமும்.....நாகாலாந்து – உ.பி. ரைஸ் கார்னர் - பாவமும் மன்னிப்பும்..... .....நாகாலாந்து – என்ன அழகு எத்தனை அழகு.... ஊர்வன, பறப்பன, நடப்பன, குரைப்பன – அனைத்தும் உணவு டென்னிஸ் கோர்ட் யுத்தம்

சாலை விதிகளை மதிக்கும் வாகன ஓட்டிகள்....

டென்னிஸ் கோர்ட் யுத்தம் மற்றும் கொஹிமா யுத்தத்தில் உயிரிழந்த பல வீரர்களின் கல்லறைகளையும், நினைவுச் சின்னங்களையும் பார்த்த பிறகு நண்பர்கள் ஐவருமே போர், அதன் விளைவுகள், உயிரிழப்புகள், சேதங்கள் ஆகியவற்றைப் பற்றியே பேசிக் கொண்டிருந்தோம். போரில் ஒரு நொடியில், குண்டுவெடிப்பிலோ, ஜெலட்டின் குச்சிகள் வெடித்ததாலோ, அல்லது துப்பாக்கிச் சூட்டிலோ இறக்கும் அந்த வேளையில் வீரர்கள் என்ன நினைத்திருப்பார்கள் என்பது பற்றியெல்லாம் பேசிக் கொண்டிருந்தோம். தாங்கள் விட்டுச் செல்லும் குடும்பத்தினர் என்ன செய்வார்களோ என்று கவலைப் படக் கூட நேரமிருந்திருக்காது என்று பேசிக் கொண்டிருந்தோம்.

ஒழுங்கான வாகன ஓட்டிகளும் வாகனங்களும்....

வண்டி நாங்கள் தங்கியிருந்த இடத்தினைத் தாண்டி போய்க் கொண்டிருந்தது. இங்கே ஒரு விஷயம் சொல்ல வேண்டும். அந்த சாலை ஒருவழிச் சாலை. ஒரு பக்கத்தில் வாகனங்கள் நிறுத்தி இருக்க, வாகனங்கள் வரிசையாக சென்று கொண்டிருந்தன. வாகன ஓட்டிகள் சாலை விதிகளை மதித்து ஒழுங்காகச் செல்வதனால் சாலையில் தடங்கல்கள், Jam இல்லை. நிறுத்தும் வாகனங்களுக்கு Parking Ticket கொடுக்க நிறைய இளைஞர்களும்/இளைஞிகளும் கையில் ரசீது புத்தகங்களோடு காத்திருந்தார்கள்.  அவர்களுக்குள் ஒரு போட்டி – யார் சீட்டு கொடுப்பது என... ஓடி ஓடி சீட்டு கொடுத்துக் கொண்டிருந்தார்கள்.  இதையெல்லாம் பார்த்தபடியே பயணித்துக் கொண்டிருந்தோம்.   

காய்கறிக் கடை....  நடத்துவது பீஹார் மாநிலத்தவர்....

 வெங்காயமா?  பூண்டா?

நண்பர் எங்களுடன் அனுப்பி வைத்த ஓட்டுனர் நாங்கள் பேசுவதைக் கேட்டுக் கொண்டிருந்தாரோ இல்லையோ, அடுத்து எங்கே போக வேண்டும் என எங்களிடம் கேட்கவே இல்லை. அவர் எங்கே போவார் என்பதை அந்த இடத்திற்குச் சென்ற பிறகு தான் தெரிந்து கொள்ள வேண்டியிருந்தது. பேச்சுக்கு நடுவில், அவரிடம் அடுத்தது எங்கே என்று கேட்கவும், இதோ வந்துவிட்டது, இறங்க வேண்டும் என அவர் சொல்லவும் சரியாக இருந்தது.  பார்த்தால் மீண்டும் ஒரு கடைத் தெரு!  அட என்னடா இது அங்கே சுற்றி இங்கே சுற்றி மீண்டும் ஒரு மார்க்கெட்டுக்கு வந்து விட்டாரே என்று யோசித்தபடியே வெளியே இறங்கினோம்.

உப்புக் கருவாடு ஊற வச்ச சோறு....

கடையில் வித்தியாசமான இரும்பு அடுப்புகளைப் பார்த்தீர்களா?

பாம்பு கருவாடோ?....

பார்க்கவே ஒரு மாதிரி இருக்குல்ல?

இந்த கடைத்தெருவில் காய்கறிக் கடைகளும் இருந்தன என்றாலும் பெரும்பாலான கடைகளில் இருந்தது விதம் விதமான கருவாடு – எந்த மிருகங்களின் காய்ந்த கருவாடு என்பது தெரியவில்லை – சிலவற்றைப் பார்த்தால் ஏதோ பாம்பை வெட்டி வைத்தது போல இருந்தது. பார்க்கும்போதே வயிற்றுக்குள் ஏதோ கலவரம் வெடிப்பது போல ஒரு உணர்வு! சில கடைகள் முழுவதுமே கருவாடு இருக்க, சில கடைகளில் காய்கறிகளும் கருவாடும் கலந்து கட்டி இருந்தது.

கடையைப் பார்த்துக் கொள்ளும் மூதாட்டி....

வடகிழக்கு மாநிலங்களில் பார்த்த ஒரு விஷயம் – ஏழு சகோதரி மாநிலங்களில் எல்லா மாநிலங்களிலுமே பெண்கள் தான் வேலை செய்கிறார்கள். வேலை செய்யும் ஆண்களைப் பார்ப்பது கடினமாக இருந்தது. எந்தக் கடையைப் பார்த்தாலும் கடைகளைப் பார்த்துக் கொள்வது பெண்கள் தான். சில காய்கறிக் கடைகளில் ஆண்கள் இருந்தார்கள் – ஆனால் அந்தக் கடைகளை வைத்திருப்பது வெளி மாநில ஆட்கள் – அதாவது பீஹார் மாநிலத்தவர்கள்.  முன்பெல்லாம் மலையாளிகள் எல்லா மாநிலங்களிலும்/நாடுகளிலும் சென்று வசிப்பார்கள் என்று சொல்வது போல, இப்போது பீஹார் மாநிலத்தவர்கள். எங்கும் அவர்கள் இருக்கிறார்கள்.

முதுகுக் குழந்தையை திரும்பிப் பார்க்கும் அம்மா....... 

இவரும் கடை வைத்திருப்பவர் தான்...

பெண்கள் தான் இங்கே குடும்பத்தினை தாங்குகின்ற தூண்கள்.  வீட்டு வேலைகளையும் முடித்துவிட்டு, கைக்குழந்தைகளை முதுகில் கட்டிக் கொண்டு கடைகளுக்கு வியாபாரம் செய்ய வந்து விடுகிறார்கள்.  ஒரு சில கடைகளில் இப்படி இருக்கும் பெண்களைப் பார்க்கும்போது அவர்கள் எத்தனை கடின உழைப்பாளிகளாக இருக்க வேண்டியிருக்கிறதே என்று மனதுக்குள் தோன்றியது.  குறிப்பாக ஒரு பெண், வியாபாரத்தினை கவனித்தபடியே முதுகில் கட்டி இருக்கும் குழந்தை விழித்திருக்கிறானா, தூங்குகிறானா என்று பார்த்தபடியே இருந்தார். 

கடைத்தெருவில் நடக்கும் போது....

நாகாலாந்து நகரில் ஓர் இரவு, ஒரு பகல் மட்டுமே தங்குவதாக எங்கள் திட்டத்தினை அமைத்திருந்தோம்.  வந்த இடத்தில் ஞாபகார்த்தமாக எதையும் வாங்குவது எங்களுக்கு பழக்கமில்லை. குறிப்பாக ஷாப்பிங் செய்வதற்காகவே கடைத்தெருப் பக்கம் போவது எப்போதுமில்லை. சரி வந்திருக்கிறோமே எதையாவது வாங்கலாம் என்று பார்த்தால் காய்கறி, கருவாடு கடைகள் தவிர மற்ற கடைகள் மூடி இருந்தன. கடைத் தெருவை அப்படியே சுற்றி வந்தோம்.  சில புகைப்படங்களை எடுத்துக் கொண்டோம். 

முதுகுக் கூடையோடு கடைத்தெருவிற்கு....

நாகாலாந்து – கொஹிமாவில் பார்த்த இன்னுமொரு விஷயத்தினையும் இங்கே சொல்ல வேண்டும்.  நமது ஊரில் கடைத்தெருவிற்குச் சென்றால் மஞ்சப் பை, கட்டைப் பை என ஏதோ பைகளை எடுத்துச் செல்கிறோம், இங்கே முதுகில் ஒரு மூங்கில் கூடையைக் கட்டிக் கொண்டு வந்து விடுகிறார்கள்.   வாங்குவதையெல்லாம் முதுகுக் கூடையில் போட்டுக்கொண்டு சுமந்து செல்கிறார்கள்.  சிலிண்டரைக் கூட இப்படி முதுகுக் கூடையில் வைத்து எடுத்துச் செல்லும் ஒரு பெண்மணியைப் பார்க்க முடிந்தது. படம் தான் எடுக்க முடியவில்லை..

கடைத்தெருவிற்கு வந்திருந்த ஒரு மூதாட்டி....

வாகனம் நிறுத்தி இருக்கும் இடத்திற்கு வந்தால் அதன் அருகே ஒரு விளையாட்டு மைதானம்...  பொதுவாகவே வடகிழக்கு மாநிலங்களில் கால்பந்து, குத்துச் சண்டை ஆகிய விளையாட்டுகள் பிரபலம்.  ஆனால் அந்த மைதானத்தில் கிரிக்கெட் போட்டி நடந்து கொண்டிருந்தது. கிரிக்கெட் பூதம் இங்கேயும் வந்துவிட்டதைப் பற்றி பேசியபடியே வாகனம் நோக்கி நகர்ந்தோம். அடுத்ததாய் பயணித்தது எங்கே என்பதை அடுத்த பதிவில் சொல்கிறேன்.

மீண்டும் சந்திப்போம்....

நட்புடன்

வெங்கட்.

புது தில்லி.