யாரிவள் - தொடர் - ஆதி வெங்கட் - பகுதி இருபத்தி நான்கு – மந்திர உச்சாடனம்

அன்பின் நண்பர்களுக்கு, இனிய காலை வணக்கம். இந்த நாளில் மீண்டும் ஒரு பதிவுடன் உங்கள் அனைவரையும் சந்திப்பதில் மகிழ்ச்சி.   

 

நேற்று வெளியிட்ட ருபின் பாஸ் மலையேற்றம் - பகுதி ஏழு பதிவை படித்து கருத்துகள் தெரிவித்த அனைத்து வலையுலக நண்பர்களுக்கும் மனம் நிறைந்த நன்றி.  இந்த நாளை நல்லதொரு வாசகத்துடன் தொடங்கலாம் வாருங்கள். 

 

அன்பு என்பது சொற்களில் வாழ்வதில்லை, அன்பைச் சொற்களால் விளக்கவும் முடியாது; செயல்களால் மட்டுமே விளக்கம் பெறுகிறது அன்பு - அன்னை தெரசா.

 

******

 

யாரிவள் - பகுதி ஒன்று இங்கே! பகுதி இரண்டு இங்கே! 

பகுதி மூன்று இங்கே!  பகுதி நான்கு இங்கே! 

பகுதி ஐந்து இங்கே! பகுதி ஆறு இங்கே!

பகுதி ஏழு இங்கே! பகுதி எட்டு இங்கே! பகுதி ஒன்பது இங்கே!

பகுதி பத்து இங்கே! பகுதி பதினொன்று இங்கே!

பகுதி பன்னிரெண்டு இங்கே! பகுதி பதிமூன்று இங்கே!

பகுதி பதினான்கு இங்கே! பகுதி பதினைந்து இங்கே! 

பகுதி பதினாறு இங்கே! பகுதி பதினேழு இங்கே!

பகுதி பதினெட்டு இங்கே! பகுதி பத்தொன்பது இங்கே!

பகுதி இருபது இங்கே! பகுதி இருபத்தி ஒன்று இங்கே! 

பகுதி இருபத்தி இரண்டு இங்கே! பகுதி இருபத்தி மூன்று இங்கே!

 

யாரிவள்! பகுதி இருபத்தி நான்கு - மந்திர உச்சாடனம்

 

சிறுவயதில் கேட்கும் விஷயங்கள் மனதில் ஒட்டிக் கொண்டு விடும்! நம்மைச் சுற்றி நல்லவையே சூழ்ந்திருந்தால் அந்தக் குழந்தை நல்லதையே நினைக்கும்! நல்லதையே செய்யும்!

 

சுட்டிப்பெண்ணுக்கு பனிரெண்டு வயதாகி விட அதற்குண்டான பக்குவமும் அவளுக்கு ஏற்பட்டிருந்தது! அவளின் குட்டித் தம்பிக்கு ஒருநாள் சங்கர மடத்தில் மஹாபெரியவாளின் ஆசிகளோடு இவனைப் போன்ற பல சிறுவர்களோடு சேர்த்து பூணல் போடும் வைபவம் நடைபெற்றது.

 

அதன் பிறகு ஒரு வாரம் போல அப்பா அவனுக்கு காலையும், மாலையும் சந்தியா வந்தனம் செய்வதற்கு கற்றுத் தந்தார். அப்பா அவனுக்கு வேத மந்திரங்களை சொல்லித் தரும் போது உடன் அமர்ந்து கேட்கா விட்டாலும் இவள் காதிலும் விழுந்து மனதுக்குள் படர்ந்து போனது.

 

குட்டித்தம்பி தடுமாறும் இடங்களில் அடுத்து இது தாண்டா வரும்! என்று இவள் எடுத்துக் கொடுக்க அப்பா இவளைப் பார்த்து புன்னகைத்துக் கொள்வார். விளையாட்டுப் போல இவளும் மந்திர உச்சாடனம் செய்து வந்தாள்.

 

அதே போல சனிக்கிழமைகளில் வானொலியில் ஒலித்த கந்த சஷ்டி கவசத்தை அப்பாவிடம் இருந்த குட்டி சஷ்டி கவச புத்தகத்தை வைத்துக் கொண்டு கூடவே சொல்லி மனதில் பதிவு செய்து கொண்டாள். சில வாரங்களிலேயே முழுதும் மனனம் ஆனது அவளுக்கு!

 

கலியுகத் தெய்வமே

கந்தனுக்கு மூத்தோனே

மூஷிக வாகனனே

மூலப் பொருளோனே…

 

என்று தொடங்கும் கந்த குரு கவசமும் இவளுக்கு மிகவும் பிடித்ததாக இருந்தது. வானொலியில் ஒலித்த போதெல்லாம் அங்கேயே அமர்ந்து கூடவே சொல்லி வந்தாள். 

 

இப்படியே நாட்களும், வாரங்களும் சென்றன. அவளுக்கென்று ஒரு சின்னஞ்சிறிய உலகம்! பள்ளிப்பாடமும், எழுத்தும், அவ்வப்போது வரைந்த ஓவியங்களும், கைவேலையும், வேடிக்கையும் என கடந்தன. 

 

12 வயதாகி விட்டதால் அவ்வப்போது அம்மா அவளிடம் ஏதோ ஒரு விஷயத்தைப் பற்றி சொல்ல வருவாள்! ஆனால் இவள் அதை காது கொடுத்து கேட்டால் தானே..🙂 அந்த இடத்திலேயே இருக்க மாட்டாள். ஒரே ஓட்டமாக ஓடி விடுவாள்..🙂

 

இன்னும் என்னவெல்லாம் செய்தாள் இந்தப் பெண்?? தொடர்ந்து பார்க்கலாம்.

 

*****

 

இன்றைய பதிவு குறித்த தங்களது எண்ணங்களை பின்னூட்டத்தில் சொல்லுங்கள். விரைவில் வேறொரு பதிவுடன் உங்கள் அனைவரையும் சந்திக்கும் வரை…

 

நட்புடன்

 

ஆதி வெங்கட்