நாளைக்கு உனக்கும் இந்நிலை வரலாம்.....

ராஜா காது கழுதை காது.....

படம்: இணையத்திலிருந்து.

ஃப்ரூட் சாலட் பதிவுகளில் “ராஜா காது கழுதை காது” என்ற பகுதியில் பயணிக்கும் போதும், நடந்து செல்லும்போதும் காதில் விழுந்த ஸ்வாரஸ்யமான விஷயங்களை பகிர்ந்து கொண்டது உங்களுக்கு நினைவில் இருக்கலாம்.  கடந்த சில மாதங்களாகவே இந்த விஷயங்களை எழுதுவதில்லை.  எப்பவும் காதையும் கண்களையும் திறந்து வைத்திருந்தால் இப்படி நிறைய விஷயங்களை நாம் கேட்கவும் பார்க்கவும் முடிகிறது.... நேற்று கூட சாலை ரோடு பகுதியில் நடந்து வந்து கொண்டிருந்தபோது, பின்னால் இருந்து இருசக்கர வாகனம் வரும் சத்தம்......

இரு குரல்கள் – ஒவ்வொருவரும் சத்தமாகப் பேசிக் கொண்டிருப்பது கேட்கிறது..... கேட்டது இரண்டுமே பெண் குரல்....  முதலாவது குரல் எதையோ வேண்டும் எனக் கேட்க, இரண்டாவது குரல் சத்தமாக, “என்ன நினைச்சுட்டு இருக்கே, இப்படி எதையாவது கேட்டுட்டே இருந்தா, அடிச்சு மண்டைய உடைச்சுடுவேன்.....”  அந்த சமயத்தில் ஹோண்டா ஆக்டிவா என்னைக் கடக்க, அதில் மூன்று பேர் – அம்மா வண்டியை ஓட்டுகிறார், நடுவில் அவர் மகன், பின்னால் பெண் – பெண்ணும் அம்மாவும் இப்படி சத்தமாக பேசிக்கொண்டு வர, பையன் பாவம் – இரண்டு பேருக்கு நடுவில் மாட்டிக்கொண்டு சத்தமில்லாமல் இருக்கிறார்.... 

சில நாட்கள் முன்னர் மயிலாடுதுறை சென்றபோது பேருந்தில் இப்படி நிறைய விஷயங்கள், பேருந்தில் அலறிக் கொண்டிருக்கும் பாடல்களைத் தாண்டி காதில் விழுந்த வண்ணம் இருந்தது. ஒன்று மட்டும் மனதில் தங்கி விட்டது! பக்கத்து இருக்கையில் கணவன் – மனைவி, ஒரு கைக்குழந்தை..... குழந்தைக்கு புட்டிப் பால் கொடுத்தபடியே அவர்கள் பேசிக் கொண்டிருக்க, நானும் மற்றவர்களும் அவரவர் வேலையைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தோம் – என் வேலை வேடிக்கை பார்ப்பது! சாலையில் பயணிக்கும்போது ஜன்னல் வழி வேடிக்கை பார்ப்பதில் அப்படி ஒரு சுகம் – இப்பவும் ஜன்னல் ஓர இருக்கை தான் பிடிக்கிறது – சிறுபிள்ளை மாதிரி!

பக்கத்து இருக்கையில் இருந்து கேட்ட மனைவியின் குரல் ”அத்திப்பழம் சிவப்பா, இந்த அத்தை மக சிவப்பா” பாடலையும் தாண்டி என் காதில் விழுகிறது – மனைவி தனது கணவனிடம் சொல்லிக் கொண்டிருக்கிறார் – “அறைஞ்சுடுவேன் அறைஞ்சு – என்னா நினைச்சுட்டு இருக்கே!”  அறைஞ்சுடுவாரோ என பேருந்தில் இருந்த பலரும் திரும்பிப் பார்த்தார்கள் – என்னையும் சேர்த்து தான்! நல்ல வேளை பேருந்தில் அடி வாங்கவில்லை – எப்படியும் வீட்டுக்குப் போனால் நிச்சயம் கிடைத்திருக்கும் – இறங்க வேண்டிய இடத்தில் இறங்காமல் இருவரும் பேசிக் கொண்டிருக்க பேருந்து தொடர்ந்து பயணித்து பேருந்து நிலையம் வந்து தான் நின்றது! – அதற்கும் திட்டு கிடைத்தது – ”ஸ்டாப் வந்துடுச்சான்னு பார்க்க மாட்டியா!”

கும்பகோணம் பேருந்து நிலையம் – ஒரு டீ கடை முன்னர் நின்று தேநீர் குடித்துக் கொண்டிருந்தேன். அங்கே ஒரு பெண்மணி எல்லோரிடமும் எரிந்து விழுந்து கொண்டிருந்தார் – யாருமே அவருடைய திட்டுகளுக்குத் தப்பவில்லை – அந்த பெண்மணி அந்த கடையில் வேலை செய்பவர் தான் என்றாலும் தொடர்ந்து பலரிடமும் கோபத்துடன் தான் பேசிக் கொண்டிருந்தார். எதிரே ஒரு மூதாட்டி – பேருந்து நிலையத்தில் பிச்சை எடுத்துக் கொண்டிருப்பவர் – அவரும் இந்தப் பெண்மணியின் கோபத்திலிருந்து தப்பவில்லை....

அந்த மூதாட்டியை ஏதோ திட்ட, டீ போடுபவர் தாங்க முடியாமல் சொல்லவே சொன்னார் – “எதுக்கு இப்படி எரிஞ்சு விழற அந்த பாட்டிக்கிட்ட, ஏதோ முடியல, நாளைக்கு நமக்கும் இந்த நிலை வரலாம்......” நான் அங்கே நின்று தேநீர் அருந்தும் வரை அந்த பெண்மணியின் திட்டுகளைக் கேட்டுக் கொண்டிருந்தேன்.  சிறிது நேரம் பேருந்துக்காக காத்திருக்க வேண்டியிருந்தது. அந்தப் பெண்மணி வேலையை முடித்து, அடுத்த வேலை வரும் முன்னர் கடைக்காரரிடம் பத்து ரூபாய் கொடுத்து ”காப்பி ஒண்ணு கொடு”ன்னு வாங்கினார்.... 

சரி அவர் தான் வேலை நேரத்தில் காப்பி குடிக்கிறார் போலும் என நினைத்தால், காப்பியை எடுத்துக் கொண்டு போய், அந்த மூதாட்டி வைத்திருந்த பிளாஸ்டிக் கிண்ணத்தில் ஊற்றி, “மெதுவா ஊதிக் குடி, சூடாக் குடிச்சுடாதே.....” என்று சொன்னார்.  அது கூட கோபமாகவே சொல்வது போல இருந்தது..... பார்த்துக் கொண்டிருந்த டீ போடுபவர், “அட இங்கப் பாரு, அது குடிக்கப்போதுன்னு நினைச்சா, பாட்டிம்மா கிட்ட கொடுக்குதே” என்று சத்தமாகச் சொல்ல, அவருக்கும் திட்டு கிடைச்சுது....  “உன் வேலையைப் பார்க்க மாட்டியா.....  அதான் சொன்னியே, நாளைக்கு உனக்கும் இந்த நிலை வரலாம்னு...... ஒரு காப்பி வாங்கிக் கொடுத்தா நான் ஒண்ணும் குறைஞ்சுட மாட்டேன்...  வேலையைப் பாரு.....”.  வேலை செய்தபடியே இன்னும் பலரைத் திட்டிக் கொண்டிருந்தார். 

தேங்காய், மாங்காய், பட்டாணி சுண்டல்....

வாங்குவாரா, இல்லை ஃபோட்டோ மட்டும் எடுத்துட்டு போயிடுவாரா...

தலையைச் சொறிந்து யோசிக்கும் தள்ளுவண்டி கடைக்காரர்....

பேருந்துப் பயணம் தொடர்ந்தது. இந்தப் பேருந்தில் ஓட்டுனர் மதுரையைச் சேர்ந்தவர். கும்பகோண வாசிகளைத் திட்டிக் கொண்டிருந்தார். எங்க மதுரையைப் போல வராதுன்னு சொல்லிக் கொண்டிருக்கிறார்... ஓட்டுனர் இருக்கையின் அருகே தான் அமர்ந்து கொண்டிருந்ததால், ஓட்டுனரும் நடத்துனரும் பேசிக் கொண்டிருந்ததைக் கேட்க முடிந்தது. எதிரே ஒரு வாகனம் வர, அந்த ஓட்டுனர் தனது சட்டை பட்டன்களை பாதிக்கு மேல் கழற்றி விட்டு திறந்த மார்புடன் வந்தார். அதைப் பார்த்த பேருந்து ஓட்டுனர், “சட்டை பட்டனை திறந்து விட்டால் ரவுடின்னு நினைப்பு....  நமக்கு ஒரு பட்டனை கழட்டவே கஷ்டமா இருக்கு.....” என்று சொல்ல, நடத்துனர் சொன்னது, “வயசு காலத்துல நீங்களும் இப்படிதான் இருந்திருப்பீங்க!”

முதலில் சொன்னது போல கண்களையும் காதுகளையும் திறந்து வைத்திருந்தால் இப்படி பல விஷயங்களைப் பார்க்கவும் கேட்கவும் முடிகிறது..... என்றாலும் இப்படியே தொடர்ந்தால், கழுதைக் காது போலவே என் காதும் வளர்ந்து விடுமோ என அடிக்கடி தொட்டுப் பார்த்துக் கொள்ள வேண்டியிருக்கிறது!

..

..

..

..

..

..

..

..

..

இப்போது கூட தட்டச்சு செய்வதை ஒரு நிமிடம் நிறுத்தி விட்டு கண்ணாடி முன் நின்று காது வளர்ந்திருக்கிறதா எனப் பார்த்து விட்டு தான் வந்தேன் என்றால் பாருங்களேன்!

தொடர்ந்து பயணிப்போம்.....  ராஜா காது கழுதைக் காது பகுதிகள் முடிந்த போது தனிப்பதிவாகவோ, ஃப்ரூட் சாலட்-பகுதியாகவோ தொடரலாம் என்ற எச்சரிக்கை செய்து விடுகிறேன்!

நட்புடன்

வெங்கட்

திருவரங்கத்திலிருந்து....