இயற்கை அன்னையின் மடியில் - ஒரு விபத்தும் ஓட்டுநரின் கோபமும் - பகுதி பதிமூன்று

அன்பின் நண்பர்களுக்கு, இனிய காலை வணக்கம். இந்த நன்நாளில் மீண்டும் ஒரு பதிவுடன் உங்கள் அனைவரையும் சந்திப்பதில் மகிழ்ச்சி.  

இதற்கு முன்னர் வெளியிட்ட ஆதி மஹோத்சவ் 2024 - சில காணொளிகள் பதிவினை படித்து கருத்துகள் தெரிவித்த அனைத்து வலையுலக நண்பர்களுக்கும் மனம் நிறைந்த நன்றி.  இந்த நாளை நல்லதொரு வாசகத்துடன் தொடங்கலாம் வாருங்கள். 

*******

இத்தொடரில் இதுவரை பன்னிரெண்டு பகுதிகள் வெளியிட்டு இருக்கிறேன். அந்தப் பகுதிகளை நீங்கள் இதுவரை படிக்கவில்லை என்றால் கீழே உள்ள சுட்டிகள் வழி படித்துவிடலாம். படித்துப் பாருங்களேன்.  

இயற்கை அன்னையின் மடியில் - எங்கே அடுத்த சுற்றுலா - பகுதி ஒன்று

இயற்கை அன்னையின் மடியில் - லான்ஸ்(d)டௌன் - பகுதி இரண்டு

இயற்கை அன்னையின் மடியில் - காலை உணவு - பகுதி மூன்று 

கரும்புத் தோட்டங்களும் வெல்லமும் - பகுதி நான்கு

லான்ஸ்(d)டௌன் - தங்குமிடங்கள் - பகுதி ஐந்து

லான்ஸ்(d)டௌன் - பார்க்க வேண்டிய இடங்கள் - பகுதி ஆறு

லான்ஸ்(d)டௌன் - பார்க்க வேண்டிய இடங்கள் - பகுதி ஏழு

லான்ஸ்(d)டௌன் - தாட(ர)கேஷ்வர் மஹாதேவ் கோயில் - பகுதி எட்டு

லான்ஸ்(d)டௌன் - இயற்கையுடன் ஒன்றிய தங்குமிடம் - பகுதி ஒன்பது

லான்ஸ்(d)டௌன் - புலிகள் நடமாட்டம் - பகுதி பத்து

லான்ஸ்(d)டௌன் - நயார் ஆற்றங்கரையில்

லான்ஸ்(d)டௌன் - குழப்பமும் காலை உணவும்

சென்ற பகுதியில் சொன்னது போல, காலை உணவிற்குப் பிறகு எங்கள் பயணம் தொடர்ந்தது. மலைப்பகுதிகளில் மலைச்சரிவுகள் அவ்வப்போது நடக்கும் விஷயம் தான். எங்களது பயணத்திலும் அப்படியான சில மலைச்சரிவுகளை சாலைகளில் பார்க்க முடிந்தது. சாலைகள் அதனால் சற்றே குறுகியதால், சில இடங்களில் ஒரு பக்கம் வாகனங்கள் சென்ற பிறகு மறுபக்கத்திலிருந்து வாகனங்களை பயணிக்க அனுமதிப்பார்கள். சில சமயங்களில் ஒரே இடத்தில் சில மணி நேரங்கள் கூட இருக்க நேர்ந்துவிடுவதுண்டு.  எங்கள் வாகனம் அப்படி பத்து பதினைந்து நிமிடங்களுக்கு மேல் ஒரே இடத்தில் இருந்தது. ஒரு வழியாக எங்கள் வாகனத்திற்கு முன்னர் இருந்த வாகனங்கள் நகர ஆரம்பிக்க எங்கள் வாகனத்தினையும் இயக்கினார் ஓட்டுநர். எங்கள் வாகன ஓட்டுநர் கொஞ்சம் அமைதியாக இருப்பது போலத் தெரிந்தாலும் பல சமயங்களில் கொஞ்சம் படபடப்பாகவே இருந்தார். தொடர்ந்து நாங்கள் அனைவரும் தமிழில் பேசிக்கொண்டு வந்ததும் ஒரு காரணமாக இருக்கலாம் என்பதால் அவ்வப்போது நான் அவருடன் ஹிந்தியில் பேசிக்கொண்டே வந்தேன். 

இப்படி பயணித்துக் கொண்டிருக்கும்போது எங்கள் முன்னர் இருந்த ஒரு சிற்றுந்து (கார்) கொஞ்சம் மெதுவாகச் செல்ல, எங்கள் ஓட்டுனர் சற்றே கோபத்துடன் ஒலி எழுப்பிக் கொண்டே இருந்தார்.  தொடர்ந்து அவர்கள் மெதுவாகவே செல்ல இவரும் ஒலி எழுப்பியதோடு, வெளியே தலையை நீட்டி வேகமாக ஓட்டவும் சொல்லிக் கொண்டிருந்தார். ஒரு இடத்தில் கொஞ்சமாக எங்கள் வாகனத்தின் Bumper அவர்கள் வாகனத்தின் Bumper மீது இடித்துவிட்டது. ஏற்கனவே வாகன நெரிசல் இருந்த பகுதி என்பதால் அங்கே ஒன்றிரண்டு நிமிடங்கள் நின்றாலே போக்குவரத்து நெரிசல் இன்னும் அதிகமாகி விடும் என்பதால் ஒன்றிரண்டு நிமிட சச்சரவுக்குப் பின்னர் அவரவர் வாகனத்தினை இயக்க ஆரம்பித்தார்கள். நெரிசல் மிகுந்த பகுதி தாண்டியதும் வாகனங்களை நிறுத்தி பஞ்சாயத்து வைத்துக்கொள்ளலாம் என்று முதல் வாகனத்தின் ஓட்டுநரும் அதில் இருந்த பயணி ஒருவரும் சொல்லிய பின்னர் அந்த ஓட்டுநர் வாகனத்தினை முன்னே செலுத்தினார்.  எங்கள் வாகனம் ஒரு இடத்தில் அவர்களது வாகனத்தினைத் தாண்டிச் செல்ல பின்னாடியிலிருந்து சத்தம் போட்டபடியே தொடர்ந்தார்கள். அந்த வாகனத்தில் ஒரு இளைஞரும் அவரது குடும்பமும்.

ஒரு இடத்தில் வாகன நெரிசல் இருந்த இடத்தில் அந்த வாகனத்தில் பயணித்த இளைஞர் மிகவும் கோபத்துடன் ஓடிவந்து எங்கள் வாகனத்தில் கையால் ஓங்கி ஓங்கி அடிக்க ஆரம்பித்தார். அதற்குள் வாகன நெரிசல் சரியாகவே எங்கள் ஓட்டுனர் முன்னே செல்ல ஆரம்பித்தார். தொடர்ந்து துரத்திக் கொண்டே வந்த காரில் இருந்தவர்கள் உத்திராகண்ட் எல்லைப் பகுதியில் இருந்த ஒரு சிற்றூரில் நெரிசல் மிகுந்த இடத்தில் எங்கள் வாகனத்தினை பிடித்து விட்டதோடு, அவசர தொடர்பு எண்ணான 112-க்கும் அழைத்து விட்டார்கள் என்று சொல்லிக் கொண்டு உத்திராகண்ட் காவலர்களும் வந்து விட்டார்கள். எங்கள் வாகனம் நின்ற இடம் நெரிசல் மிகுந்த இடம் என்பதால் ”கோட்வாலி” என்று அழைக்கப்படும் காவல் நிலையத்திற்கு இரண்டு வண்டிகளையும் ஓட்டிக் கொண்டு வரச் சொல்லி காவலர்கள் பின்னாலேயே வந்தார்கள். இரு வாகனங்களும் பயணித்து காவல் நிலையத்திற்கு அருகே நிறுத்தி, ஓட்டுநர்கள் மட்டும் காவல் நிலையத்திற்குள் சென்றார்கள். வேறு எவரையும் உள்ளே அனுமதிக்க முடியாது என்று சொல்லிவிட்டார்கள்.

காரில் இருந்தவர்கள் உத்திராகண்ட் மாநிலத்தில் இருக்கும் ஏதோ ஒரு முக்கியப் புள்ளிக்கு வேண்டியவர்கள் என்று தெரிந்ததால் காவல் நிலையத்தில் அவர்களது பேச்சு எடுபட்டது. நாங்களும் எங்களுக்குத் தெரிந்த ஒரு முக்கியப் புள்ளியைத் தொடர்பு கொண்டு காவல் நிலையத்தில் பேசச் சொன்னோம். அவரும் அங்கே பேசிவிட்டதாகத் தெரிந்தது. சிறிது நேரத்திற்குப் பிறகு எங்கள் வாகன ஓட்டுனர் இடித்ததால் மற்ற வாகனத்தின் ஓட்டுநருக்கு 1000 ரூபாய் தரவேண்டும் என்று முடிவானது! இந்த விஷயங்கள் எல்லாம் சுமார் 45 நிமிடம் வரை நடந்து கொண்டிருந்தது. எங்களுக்காக அந்த முக்கியப் புள்ளி பேசியிருக்காவிட்டால் இன்னும் அதிகமாக காசு கேட்டிருப்பார்கள் என்று அங்கே இருந்த காவலர்கள் சிலர் மூலம் தெரிந்தது. எங்கள் ஓட்டுநர் தன்னிடமிருந்து காசு போகிறதே என்ற கோபத்தில் இருந்தார் - அதுவும் தான் தப்பே செய்யவில்லை எனும்போது நான் எதற்காக காசு தரவேண்டும் என்று எங்களிடமும் சொல்லிக் கொண்டே இருந்தார். 

என்னதான் பணம் கொடுத்துவிட்டு நகர்ந்தாலும், அந்தப் பணமும் - அவருக்கு நஷ்டம் ஏற்படவேண்டாம் என்ற நல்லெண்ணத்துடன் -  நாங்கள் கொடுத்துவிட்டோம் என்றாலும் - தொடர்ந்து கோபத்துடன் அவருக்குள்ளாகவே பேசிக்கொண்டும் சைகைகள் காண்பித்துக் கொண்டும் இருந்தார்.  இதற்கிடையில் எங்கள் வாகனம் உத்திராகண்ட் எல்லையைக் கடக்க இருந்தது. எங்களுக்குப் பின்னர் அந்த காரும் வந்து கொண்டிருந்தது. இரண்டு மூன்று முறை அந்த கார் ஓட்டுனரைப் பார்த்து, “உங்க ஊருன்னு தானே என்னிடமிருந்து காசு வாங்கின, அடுத்து வரது எங்க ஊரு! அங்கே வந்தப்புறம் உனக்கு இருக்கு!” என்பது போலெல்லாம் சொல்லிக் கொண்டும் அவர் வாகனத்தை முட்டுவது போலும் ஓட்டிக் கொண்டிருந்தார். மீண்டும் மீண்டும் நாங்கள் அனைவரும் அவருக்கு இப்படிச் செய்ய வேண்டாம் என்று சொல்ல வேண்டியிருந்தது.  உத்திரப் பிரதேசம் எல்லைக்குள் வந்த பிறகு ஒரு இடத்தில் வண்டியை நிறுத்தி விட்டு அந்த வாகனத்திற்காகக் காத்திருந்தார் எங்கள் ஓட்டுநர். இவர் நிற்பதைப் பார்த்த அந்த வாகன ஓட்டுநர் தனக்கு ஆபத்து என்று தெரிந்து வேகமாக முன்னேறினார்.  

மீண்டும் இவர் அவரைத் துரத்த, நாங்கள் அனைவரும் ஓட்டுநரிடம் எவ்வளவு பேசினாலும் அவரது கோபம் தீரவில்லை. அடுத்த ஒரு வளைவில் எங்கள் முன்னர் சென்ற காரின் ஓட்டுநர் U-turn எடுத்து தப்பித்தோம் பிழைத்தோம் என்று வேகமாகச் சென்று விட்டார்.  இவர் அதன் பிறகு தான் கொஞ்சம் சாந்தமானார்.  ஆனாலும் அந்த வாகன எண் குறித்துக் கொண்டு விட்டேன், என்னிக்கு இருந்தாலும், எங்கே பார்த்தாலும் அடிக்காமல் விடமாட்டேன், பணத்தை திருப்பி வாங்காமல் விடமாட்டேன் என்றெல்லாம் சொல்லிக் கொண்டே வந்தார். எத்தனை சொன்னாலும் அந்த கோபமும் பழிவாங்கும் உணர்வும் அவரிடமிருந்து அகலவில்லை. ஒரு எல்லைக்குப் பிறகு நாங்களும் அவரிடம் இது குறித்து பேசாமல் எங்களுக்குள் பேசிக் கொண்டே பயணித்தோம்.  இது போன்ற பயணங்களில் நமக்கு அமையும் வாகன ஓட்டி சரியானவராக இல்லாவிட்டால் பயணிக்கும் அனைவருக்கும் கஷ்டம். கிட்டத்தட்ட இரண்டு மணி நேரத்திற்கும் மேலான பிறகு தான் ஓரளவுக்கு நிதானத்து வந்தார் எங்கள் ஓட்டுநர் அனில் திவாரி. 

மனித மனம் ரொம்பவே குழப்பமானது. தனக்கு தவறு என்று பட்டுவிட்டால் எந்த வித செயலுக்கும் தயாராக இருப்பதை இந்த ஓட்டுநரின் நடவடிக்கைகள் எங்களுக்கு உணர்த்தின. எவ்வளவு சொன்னாலும், அதிலும் பண விரயமும் அவருக்கு இல்லாத போதும், தொடர்ந்து ஒரு பழிவாங்கும் உணர்வுடன் இருந்தது சரியல்ல என்று எங்களுக்குத் தோன்றியது. அதை அவரிடம் எடுத்துச் சொல்லவும் செய்தோம்.  ஆனாலும் அவர் அந்த எண்ணங்களிலிருந்து விலகுவதாக இல்லை. இந்தப் பயணம் இது வரை சிறப்பாக இருந்தாலும், மகிழ்ச்சியான நேரத்தில் ஒரு சிறு இடைஞ்சலாக, ஒரு கரும்புள்ளியாக இந்த நிகழ்வு அமைந்து விட்டது. இப்படியாக ஒரு வித கலக்கத்துடன் பயணித்து நாங்கள் சென்று சேர்ந்த இடம் என்ன, அங்கே என்ன விசேஷம் போன்ற தகவல்களை அடுத்த பதிவில் பார்க்கலாம். அதுவரை பயணத்தில் தொடர்ந்து இணைந்து இருங்கள் நண்பர்களே. 

*******

இன்றைய பதிவு குறித்த தங்களது எண்ணங்களை பின்னூட்டத்தில் சொல்லுங்கள். விரைவில் வேறொரு பதிவுடன் உங்கள் அனைவரையும் சந்திக்கும் வரை…

நட்புடன்

வெங்கட் நாகராஜ்

புது தில்லியிலிருந்து…