நான் பிரமீளாடா… - பேய் - (மூட) நம்பிக்கை

அன்பின் நண்பர்களுக்கு, இனிய காலை வணக்கம். இந்த நாளில் மீண்டும் ஒரு பதிவுடன் உங்கள் அனைவரையும் சந்திப்பதில் மகிழ்ச்சி.   

 

நேற்று வெளியிட்ட மால்குடி டேஸ் பதிவை படித்து கருத்துகள் தெரிவித்த அனைத்து வலையுலக நண்பர்களுக்கும் மனம் நிறைந்த நன்றி.  இந்த நாளை நல்லதொரு வாசகத்துடன் தொடங்கலாம் வாருங்கள். 

 

உன்னை விட உனது பிரச்சனைகள் பற்றி உன்னை படைத்தவனுக்கே நன்றாகத் தெரியும்; அவன் மீது முழு நம்பிக்கை வை; அவன் உன்னைக் காப்பான்.

 

******

படம்: இணையத்திலிருந்து...

 

"ஒழுங்கு மரியாதையா சொல்லு!!! நீ யாரு? உன் பேர் என்ன? எதுக்காக இந்த தேகத்துக்கு உள்ள வந்திருக்க? வெளில போக போறியா இல்லையா?" 

 

பத்துக்கு பத்து அறையில் இருந்த மா காளி விக்கிரகத்துக்கு முன்னால் அமர்ந்து கொண்டு, 

 

"ஓம் க்ரீம் க்ரீம் க்ரீம் ஹும் ஹும் ஹ்ரீம் ஹ்ரீம் தக்ஷிணே காளிகே

க்ரீம் க்ரீம் க்ரீம் ஹும் ஹும் ஹ்ரீம் ஹ்ரீம் ஸ்வாஹா"

 

என்று இருபத்தி ஏழு முறை மா காளியின் மூலமந்திரத்தை ஜபித்த பூஜாரி தன் எதிரே உக்கிரமாக அமர்ந்திருந்த பெண்மணியிடம் மேலே உள்ள கேள்விகளைக் கேட்டுக் கொண்டிருந்தார். அந்தப் பெண்மணியின் கணவர் அறையில் ஒரு ஓரமாக கைகளைக் கூப்பியபடி உட்கார்ந்திருந்தார். தன்னுடன் இத்தனை வருடங்கள் குடும்பம் நடத்தி இரண்டு மகன்களையும் பெற்றுத்தந்த ஆசை மனைவி, சில மாதங்களாக ஏதோ பித்து பிடித்தது போல் நடந்துகொண்ட பிறகு, பல வித வைத்தியம் பார்த்தும் சரியாகாது போக யாரோ நண்பர் சொன்னார் என்று இந்த பூஜாரியிடம் மனைவியை அழைத்து வந்து இருந்தார். 

 

”கவலையே படாதீங்க எவ்வளவு கொடுமையான பேயாக இருந்தாலும் நம்ம பூஜாரி அந்தப் பேயை ஒரு வழி செய்து ஓடி விடுவார்” என்று நண்பர் கொடுத்த தைரியத்தில் மனைவியை அங்கே அழைத்து வந்திருந்தார் அந்த நபர். சில மாதங்களாகவே அவரது மனைவி ஏதேதோ பேசுவதும் அவ்வப்போது சிரிப்பதும் தலை முடியை விரித்துப் போட்டுக்கொண்டு ஆங்காரமாக கத்துவதும் தரையில் தட்டுவதும் என செய்யும் நடவடிக்கைகள் அனைத்தும் பயமுறுத்துவதாக இருந்தன. பல மருத்துவர்களை பார்த்து மருந்துகளை எடுத்துக் கொண்டாலும் அவரது மனைவிக்கு உடல்நிலையில் எந்த மாற்றமும் இல்லை.

 

”2100 ரூபாய் இருந்தால் போதும் பூசாரியிடம் சென்று பூஜை செய்து உன் மனைவி மீது பிடித்திருக்கும் பேயை ஓட்டி விடலாம்” என்று நண்பர் சொல்ல, தில்லியில் உள்ள ஜனக்புரி பகுதியில் உள்ள பூஜாரியின் வீட்டில் உள்ள பூஜை அறைக்கு மனைவியை அழைத்து வந்து பிரச்சனையை சொல்ல, பூஜாரி கேள்விகளை கேட்டுக் கொண்டிருந்தார். 

 

”நான் ப்ரமீளாடா…  இவளோட உடம்புக்குள்ள இருக்க ஆத்மா எனக்கு வேணும்.  அது இல்லாம நான் இங்கேயிருந்து போக மாட்டேன்! உன்னோட மந்திரத்தால என்னை கட்டிப் போடாத! என்னை விடு! இவ உயிரை எடுக்க விடு! ”

 

”எதுக்காக இந்த ஆத்மா உனக்கு வேணும்?  உன்னை யாரு ஏவி விட்டா சொல்லு?”

 

”என்னை ஏவி விட்டது ஊர்மிளா…  மூணு வருஷமா இவ உடம்புல தான் இருக்கேன்! இந்த ஆத்மா இல்லாம என்னால போக முடியாது! என்னைக் கட்டாத! என்னை விடு!”

 

“உன் கட்ட நான் விலக்க மாட்டேன்! ஒழுங்கா இவளை விட்டு போ!” என்று ஓங்காரக் குரலில் பூஜாரி சொல்லியபடியே அந்தப் பெண்மணி மீது குங்குமத்தை ஊதிவிட, அவர் மயக்கமானார்! 

 

கவலையோடு அமர்ந்து கொண்டிருந்த அந்தப் பெண்மணியின் கணவரிடம் பூஜாரி சொன்னார் - “கவலைப்படாதீங்க! உங்க மனைவியைப் பிடித்திருக்கும் ஆவியை நான் கட்டிவிட்டேன். அந்த ஆவியால உங்க மனைவிக்கு ஒரு பிரச்சனையும் வராது! அப்படியே ஏதாவது பிரச்சனை வந்தா, எனக்கு உடனே ஃபோன் பண்ணுங்க! நான் இங்கேயிருந்தே பூஜை செய்து அந்த ஆவியை அடக்கறேன்!  சீக்கிரமாகவே உங்க மனைவி பூரண குணமடைந்து விடுவார்!”

 

பூஜை முடிந்து சில நாட்கள் ஆகிவிட்டன.  அவ்வப்போது அந்த நபரின் மனைவி ஏதோ பிரச்சனைகளில் மூழ்க, பூஜாரியை அலைபேசியில் அழைப்பதும், அவர் மந்திரிப்பதும் தொடர்ந்தது!  ஆனாலும் ப்ரமீளா இன்னும் விட்டு விலகியபாடில்லை!  2100/- ரூபாய் கொடுத்தது தான் மிச்சம்.  அதிகமாக பிரச்சனைகள் உண்டாக அந்தப் பெண்மணி இப்போது மருத்துவமனையில்!  

 

நிச்சயம் பூஜாரி தன் மனைவியை குணப்படுத்திவிடுவார் என நம்பி, கடன் வாங்கி பூஜாரிக்கு 2100 ரூபாய் கொடுத்த அந்த மனிதர் இப்போது மருத்துவமனை செலவுக்கு என்ன செய்வது என்று கேட்டுக் கொண்டிருக்கிறார்.  யாராவது பணம் கொடுக்க மாட்டாங்களா? என்று கவலையுடன் கேட்கும் அந்த நபருக்கு என்ன பதில் சொல்ல?

 

பின்குறிப்பு:  தனது பிரச்சனையை என்னிடம் சொன்னது ஒரு உழைப்பாளி.  மாலை நேரங்களில் அவரது ஆட்டோவில் தான் நான் பயணிப்பது வழக்கம்.  என்ன சொல்லி அவரைத் தேற்றுவது என எனக்கும் புரியவில்லை ! 

 

*****

 

இந்நாளின் பதிவு குறித்த தங்களது எண்ணங்களை பின்னூட்டம் வாயிலாக சொல்லுங்களேன்.  மீண்டும் வேறொரு பதிவுடன் உங்கள் அனைவரையும் சந்திக்கும் வரை…

 

நட்புடன்

 

வெங்கட் நாகராஜ்

புது தில்லியிலிருந்து….