[G]குட்கா மூதாட்டி....

சாலைக்காட்சிகள் – பகுதி 8

சிகரெட்டா சாப்பாடா? – சாலைக்காட்சிகள் பகுதி 7 - இங்கே

தலைநோக்குப் பார்வை – சாலைக்காட்சிகள் பகுதி 6 - இங்கே

Bloody Indian - சாலைக் காட்சிகள் – பகுதி 5 - இங்கே

வெங்கலக் கடைக்குள் யானை- சாலைக் காட்சிகள்–பகுதி 4 - இங்கே

அலட்சியம் – சாலைக் காட்சிகள் பகுதி – 3 - இங்கே

கிச்சு கிச்சு - சாலைக் காட்சிகள் பகுதி – 2 - இங்கே

இளம் யுவதி - சாலைக்காட்சிகள் பகுதி – 1 – இங்கே

 

படம்: உதவி கூகிள்

எங்கள் வீட்டின் அருகில் ஒரு CNG பம்ப் இருக்கிறது. தில்லியில் மாசுக் கட்டுப்பாடு கொண்டு வர வேண்டும் என்ற எண்ணத்தில் கடந்த சில வருடங்களாகவே, பேருந்துகள், மூன்று சக்கர வாகனங்கள் ஆகியவை பெட்ரோலியம்/டீசல் மூலம் இயக்குவது தடை செய்யப்பட்டு மேற்கண்ட அனைத்து வாகனங்களையும் இயக்க CNG மட்டுமே பயன்படுத்த உச்ச நீதிமன்றம் தீர்ப்பளித்தது.  அதன் பின்னர் தில்லியில் பெட்ரோல் பம்ப்களை போலவே CNG பம்ப்களும் ஆங்காங்கே நிறுவப்பட்டன.

அப்படி நிறுவப்பட்ட CNG பம்ப்களில் ஒன்று எனது வீட்டின் மிக அருகில் உள்ள சாலையில் இருக்கிறது. அந்த சாலையின் பெயர் UDYAN MARG. சாலையின் இரு மருங்கிலும் சப்தபர்ணி மரங்கள் அணிவகுத்து நிற்க, குளிர்காலத்தில் அதன் பூக்கள் கொத்து கொத்தாக பூத்து இரவு நேரஙளில் அதன் மணத்தினை பரப்பிக் கொண்டிருக்கும். வில்வத்தின் இலைகள் மூன்று மூன்றாக இருப்பது போல இதன் இலைகள் ஏழு ஏழாகத் தான் இருக்கும். பூக்கள் சாலையின் ஓரங்களில் விழுந்து ஒரு பச்சைப் பாய் விரித்த மாதிரி இருக்கும். 


இந்த சாலையில்  CNG பம்பின் ஒரு புறம் நான்கு சக்கர வாகனங்கள் வரிசையாக நிற்க, மற்றொரு புறம் மூன்று சக்கர வாகனங்கள் அதாவது ஆட்டோக்கள் நிற்கும். சில சமயங்களில் அதன் வரிசை மிகவும் நீண்டு ஐம்பதிற்கும் மேற்பட்ட ஆட்டோக்கள் நின்று கொண்டிருக்கும்.

அப்படி நிற்கும் ஆட்டோக்களின் ஓட்டுனர்கள் காத்திருக்கும்போது சும்மா இருக்க முடியுமா? எதையாவது சாப்பிட வேண்டும், அல்லது புகைபிடிக்க வேண்டும், ஆட்டோக்களை அலங்கரிக்கும் வேலையில் ஈடுபட வேண்டும். இதற்கெல்லாம் தோதாக, இங்கே பல நடைபாதைக் கடைகள் [அ] தற்காலிக கடைகள் அவ்வப்போது முளைக்கும்.

படம்: உதவி கூகிள்

ஒருவர் முக்காலி மாதிரி மூங்கிலால் செய்த ஒன்றின் மேல் தட்டினை வைத்து வடை, பக்கோடா போன்றவற்றை மசாலா போட்டு காரமான புதினா சட்னியுடன் விற்க, வேறு சிலர் “சோலே குல்ச்சே” விறபனை செய்ய, ஒரு சிலர் தரையில் அமர்ந்து சப்பாத்தி/பராத்தா விற்பனை செய்வார்கள்.  குளிர் காலம் வந்துவிட்டால், பல நடைபாதைகளில் தில்லி முழுவதுமே முட்டை/ப்ரெட் ஆம்லேட் கடைகளும் முளைத்து விடும்!

படம்: உதவி கூகிள்

வேகவைத்த முட்டை, ஆம்லேட் போட்டு இரண்டு பிரட் துண்டுகளுக்கு இடையே வைத்து மேலே கொஞ்சம் மசாலா தூவி விற்க அதை வாங்கி பலர் சுவைப்பார்கள். சரி சாப்பாடு/தின்பண்டங்கள் மட்டும் சாப்பிட்டால் போதுமா? பெரும்பாலான ஆட்டோ ஓட்டுனர்கள் புகைபிடிக்கும் பழக்கத்திற்கோ அல்லது [G]குட்கா உண்ணும் வழக்கத்திற்கோ அடிமை. அதற்கு என்ன செய்வது/எங்கே போவது என்ற கவலையே இவர்களுக்கு இல்லை!

படம்: உதவி கூகிள்

ஒரு பாட்டி – தள்ளாத வயது – இங்கே நடைபாதையில் அமர்ந்திருப்பார். அவர் முன்னே தரையில் ஒரு ஃப்லெக்ஸ் பேனர் – கீழே விழுந்ததை எடுத்து பத்திரப்படுத்தியது – விரித்து அதன் மேல் பீடிக் கட்டுகள், சிகரெட், விதம் விதமாய் [G]குட்கா என அடுக்கி வைத்திருப்பார். சுறுசுறுப்பாக வியாபாரம் செய்து கொண்டிருக்கும் இவர் வயதைக் கண்டுபிடிக்க இவர் முகத்தில் இருக்கும் சுருக்கங்களை எண்ண வேண்டியிருக்கும்.....  முதிர்ச்சி தந்த சுருக்கம் முகத்தில் இருந்தாலும் ஒரு வசீகரம் முகத்தில்.

அவர் அமர்ந்திருக்கும் இடத்தின் அருகிலேயே பால் விற்பனை நிலையம். பால் வாங்கிக் கொண்டு திரும்பும் பல நாட்கள் அவரிடம் பேச வேண்டும் என்ற எண்ணம் உதிக்கும். ஏதோ ஒரு தயக்கத்தினால் பேசாமல் நகர்ந்து விடுவேன். ஒரு நாள் தயக்கத்தினை மீறி அவரிடம் பேசினேன். எங்கே இவற்றையெல்லாம் வாங்குகிறார், அதற்கு யார் உதவுகிறார்கள், ஏன் இந்த வியாபாரம் என்று பொதுவாக பேச்சுக் கொடுத்தேன்.

”வயசாச்சுன்னு சும்மா இருந்தா வீட்டுல பையனும் மருமகளும் மதிப்பதில்லை. ஏதோ என்னால் முடிந்த அளவு உழைத்து கொஞ்சம் சம்பாதிப்பேன். மாதம் இரண்டாயிரம் முதல் மூன்றாயிரம் வரை சம்பாதிக்கிறேன். பொருட்களை வாங்க எங்கும் செல்வதில்லை. நான் அமர்ந்திருக்கும் இடத்திற்கே ஒருவர் சைக்கிளில் கொண்டு வந்து தருகிறார். இரண்டு மூன்று நாட்களுக்கு ஒரு முறை அவரிடம் பொருட்களை வாங்கிக் கொண்டு அப்போதே பணத்தினைக் கொடுத்துவிடுவேன் – கடன் வாங்குவதும் கொடுப்பதும் எனக்குப் பிடிப்பதில்லை!”

கையில் கேமரா கொண்டு செல்லாததால் புகைப்படம் எடுக்கவில்லை. இருந்தும் அவரிடம் கேட்டேன் ‘அப்புறமா உங்களை ஒரு ஃபோட்டோ எடுத்துக்கவா?” சட்டென பதில் வந்தது – ”வேண்டாம்....  ஆயுசு குறைந்துடும்!” சரி பரவாயில்லை என விட்டேன்.

இப்போதைக்கு மனதில் ஒரு பெரிய கவலை – அந்த மூதாட்டியிடம் பேசி சில மாதங்கள் ஆகிவிட்டன. கடந்த ஒரு மாதமாக அந்த நடைபாதையில் மூதாட்டி அமர்ந்திருக்கும் இடம் வெற்றிடமாக இருக்கிறது.  ஒவ்வொரு நாளும் அந்த இடம் நோக்கி தானாக தலை திரும்புகிறது – மூதாட்டியைக் காணும் ஆவலில். ஒவ்வொரு முறையும் ஏமாற்றமே. இருக்கிறார்களா? இல்லையா ஒன்றும் தெரியவில்லை. பால் விற்பனை நிலையத்தில் கேட்டேன் – கொஞ்ச நாளா வரதில்லை என்ற பதில் மட்டுமே கிடைக்க, அங்கேயும் ஏமாற்றம்.

[G]குட்கா பாட்டி மீண்டும் வருவாரா? கடை நடத்துவாரா? கேள்விகள் என்னுள்.......

    

மீண்டும் வேறொரு பகிர்வில் சந்திக்கும் வரை…..

நட்புடன்

வெங்கட்.

புது தில்லி.